Mam nienormalne pomysly, gardze statusem spolecznym, topie sie w swojej idealistycznej wizji swiata. Swiata bardzo innego od tego, ktory mnie otacza.

Pragne zyc, podrozowac, doswiadczac jak najwiecej.
Doswiadczac prawdziwie, tego co dobre i zle.

Bawi mnie i przyciaga to, co niebezpieczne i zakazane.

Jestem poza schematami, przyjetymi normami, wplywem spoleczenstwa. Pragne byc soba - wyraznie slyszec wewnetrzny glos, ktory jest w kazdym z nas - jednak zazwyczaj jest zagluszany. Przez rodzicow, znajomych, autorytety, szarosc rzeczywistosci.

Kieruje mna namietna milosc do zycia. Niestety jest to milosc trudna.   Objawia sie niezrownowazeniem emocjonalnym.