wst(s,t):-!.    %jesli term wejsciowy jest s to wyjsciowy ma byc t
wst(T1, T2):-       %jezeli jest to term zlozony to chcemy ujawnic jego argumenty
    T1=..[F|Args],!,
    lwst(Args,Args1),    %na liscie zastap s na t
    T2=..[F|Args1].
wst(T,T). %domykajaca klauzula ktorej term pozostaje bez zmian

lwst([],[]). %lista zmienionych tez bedzie listą pustą
lwst([H|T],[H1|T1]):- % dla tego musi zajsc warunek wst miedzy H a H1 bo wst jest zdefiniowane dla pojedynczego termu
    wst(H,H1),
    lwst(T,T1).

in2pre(T1,T2):-
    T1 =..[F,A,B],!,
    in2pre(A,A1),% zamien pierwszy arg
    in2pre(B,B1),%podobnie zmodyfukuj  drugi arg
    T2=[F,A1,B1].
in2pre(T,T).

in2pre2(T1,T2):-
    T1 =..[F,A,B],!,
    in2pre2(A,A1), % zamien pierwszy arg
    in2pre2(B,B1), %podobnie zmodyfukuj  drugi arg

    append([F|A1],B1,T2).
in2pre2(T,[T]).


exp(E):-
    number(E),!.
exp(+E):-
    exp(E).
exp(-E):-
    exp(E).
exp(E1+E2):-
    exp(E1),
    exp(E2).
exp(E1-E2):-
    exp(E1),%jesli poprawne jest wyrazenie pierwsze i drugie
    exp(E2).

exp(E1*E2):-
    exp(E1),
    exp(E2).

exp(E1/E2):-
    exp(E1),
    exp(E2).
%nasz program na razie akceptuje takie wyrazenia
% 1(0|11)*0(10|01)+1

acc([1|T]):-
    acc1(T). %warunki dla ogona, najprostsza postac bez powtorzen
acc1([0|T]):-
    acc2(T).
acc1([0|T]):-   %zero i dalej ogon akceptowany przez acc1
    acc1(T).
acc1([1,1|T]):-
    acc1(T).
acc2([1,0,1]).
acc2([0,1,1]).
acc2([1,0|T]):-
    acc2(T).
acc2([0,1|T]):-
    acc2(T).