Usługami związanymi z kanałami optycznymi są:
1.	OVPN (optyczna wirtualna sieć prywatna) - dostarczone zasoby (kanały OCh pomiędzy węzłami klienta) są pod bezpośrednią kontrolą klienta (to on ma możliwość zestawiania, utrzymywania i usuwania połączenia w obrębie swojej podsieci)
2.	usługa "lambda-trunking" - wymagane jest aby usługi w zestawie (usługi kanałów P-OChs/SP-OChs między dwoma punktami końcowymi) miały te same właściwości transmisyjne oraz muszą być rutowane wzdłuż tej samej ścieżki
3.	usługa stałego Och (P-OCh) - OCh są dostarczone do klienta między dwoma punktami końcowymi, dostarczana przez operatora sieci na podstawie porozumienia między NO i klientem, przypisanie jest realizowane przez ręczną konfigurację urządzeń lub konfigurację centralizowaną (za pomocą TMN)
4.	usługa półstałego Och (SP-OCh) - różni się od usługi stałego OCh tym, że przypisanie jest realizowane przez rozproszoną konfigurację urządzeń, która jest oparta na sygnalizacji
5.	automatycznie komutowana usługa Och (AS-OCh) - kanały OCh (między dwoma punktami końcowymi) są aktywowane w czasie rzeczywistym, a aktywacja jest rozpoczynana przez klienta przez interfejs sygnalizacyjny UNI (oraz uzupełniany przez interfejs NNI)

Metody automatycznego odkrywania w sieci ASON:
1.	Test Signal polega na przesyłaniu sygnałów testowych kanałem transmisyjnym, dzięki czemu można odkryć powiązania w warstwie wykazującej elastyczność; dane sygnały testowe są specyficzne dla stworzenia zdarzeń, które będą skutkować bezpośrednim powiązaniem między dwoma SNTP (bez odkrywania ścieżek w warstwie serwera); topologia odkrywana jest bezpośrednio w warstwie (nie ma zależności specyficznych identyfikatorów ścieżek)
2.	Trace-ID polega na odkrywaniu zasobów danej warstwy poprzez współpracę z warstwą niższą (serwera); najpierw odkrywane są powiązania TTP-TTP (Trail Termination Point) i gdy je już znamy oraz powiązania wewnętrznych SNTP do TTP, wtedy możemy wywnioskować połączenia; przy tej metodzie wymagana jest mniejsza liczba testów, co spowodowane jest mniejszą złożonością topologii sieci w warstwach serwera (w porównaniu do warstw klienta)




Metody wyznaczania ścieżki połączenia wewnątrz obszaru stosowane w ASON:
1.	metoda hierarchiczna - routing hierarchiczny, zestawienie ścieżki jest zlecone sterownikom obszarów podrzędnych przez sterownika obszaru nadrzędnego; sterowniki danego poziomu nie znają topologii obszarów podrzędnych ani nadrzędnych; połączenie jest realizowane na swoim poziomie hierarchii (przy wykorzystaniu sterownika routingu)
2.	metoda krokowa - routing krokowy, połączenie jest realizowane etapowo - kolejne etapy są ustalane przez kolejne sterowniki połączenia wzdłuż trasy; wszystkie sterowniki połączenia korzystają z lokalnego sterownika routingu
3.	metoda źródłowa -routing źródłowy, połączenie jest ustalane przez pierwszy sterownik w danym obszarze routingu, który w trakcie wyznaczania trasy korzysta z wybranego sterownika routingu

1.	mechanizmy zabezpieczenia ścieżki - zabezpieczenie dotyczy pojedynczych kanałów falowych; mechanizmy te są w stanie obsługiwać ruch, którego nie należy zabezpieczać, a przełączanie musi; istnieje możliwość ochrony sieci także na sytuacje uszkodzeń sprzętu; w przypadku mechanizmów zabezpieczania ścieżki konieczne jest większe zaawansowanie techniczne; mniejszy koszt obsługi niż w przypadku mechanizmów zabezpieczania linii (nie wszystkie ścieżki muszą być zabezpieczone)
mechanizmy zabezpieczenia ścieżki - zabezpieczenie dotyczy pojedynczych kanałów falowych; mechanizmy te są w stanie obsługiwać ruch, którego nie należy zabezpieczać, a przełączanie musi potrafić przełączać pojedyncze kanały falowe; istnieje możliwość ochrony sieci także na sytuacje uszkodzeń sprzętu; w przypadku mechanizmów zabezpieczania ścieżki konieczne jest większe zaawansowanie techniczne; mniejszy koszt obsługi niż w przypadku mechanizmów zabezpieczania linii (nie wszystkie ścieżki muszą być