Pierwszych pięciuset mocarnych Towarzyszy Ysgramora było tak w zasadzie dwójką, popielatym połączeniem jego dwóch synów, którzy przeżyli w Sarthaalu tylko po to, żeby zginąć w objęciach mrozu po powrocie. Za życia nzywali się Tsunaltir i Stuhnalmir. Teraz swą się Odważnym Księciem Tstunal, którego żonami-we-łzach były Vramali, Jarli-al, Alleir i Wdowa, Która Wyrzekła Się Swojego Imienia, którego żonami-od-wina były Elja Nienawidząca-Koszy i Ingridal, która zgubiła straciła swoją trumnę w pożarze, jak również Mjarili-al Pół-Trumna, którego żadna z żon-domowniczek nie przeżyła, którego żadna z żon-Kyne nie przeżyła, którego żonami-tarczowniczkami były Shanjenen Pożeraczka-Ech i Jahnsdotter Której-Imię-Pozostaje-w-Kołysce. Były również dwadzieścia dwie grzmototarczowniczki nieprzeznaczone do zamążpójścia, toteż służyły Ysgramorowi jako ciocie-wyrocznie do czasu, kiedy Kyne wywieje je precz: Unalt, Hrim, Kjhelt z Kultu Orkeya, Ingridal używająca swojego beczułki na wino jako bębna, Fjorli, Mjemk, Soress-li, Anshalf, która swoją olbrzymią tarczę zdarła z karstaaga, Khela i Akhela z obowiązku codziennie sprzedające tarcze, Vemmab, Borgasa, Nem-yet, Vashina, Frekshild, Dahnarlyet, Mem-yet Chemua trzymająca w sekrecie „jeszcze niepotrzebne” tarczopieśni, i ich pięć starszych, nazywane Pięcioma Starszymi Grzmototarczowniczek. Byli również jego Wujkowie-Totemowie, których imiona są zbyt długie, żeby zapisać je w książce, ale brzmiały mniej więcej tak: Aldugapadptujenmenhelfnenjaarighuruijleymora, Ghrojarhisysmirirekyetrethaalma, Talochletnoocnenuethethelaldmerysriemaeneynjora, Kjarkaakfajiriutyestrualkethmemvirillichenswalwe, Mnenatmetmoraldumirirekyetrethaalnenjaarighuru, Bjornalijleyyetrethaalmaljarkaakfaltalochletghuru, Mjanorralpaghrohardolwepthuulruelmehykhenharl, Kaejistroonaalmerrisliysmieiltethahldlungalthadnh, Drummersretyaljarkaakfaltalochletgehmoraldukyne, a imienia ostatniego nie da się nawet zapisać mniej więcej, ale wiecie, o którego chodzi. Byli też jego Bratankowie-Torque’owie, Khaalthhe Ryś-albo-Lampart (ten akurat był bardziej jego zwierzątkiem nisz naszącym-torki, ale Ysgramor był towarzyski i uprzejmy), Alabar O-Dziwnym-Kolorze (jego osobisty Bystry Mąż poprzez więzy krwi), Hegm Głuchy i Bjurl Dahnaorsson Który-Słyszał-Wystarczająco-Żeby-Wiedzieć-Że-Hegm-Wie-Lepiej. Były również jego Siostrzenice-Śniego, Teb Głucha, Mbjanal Głucha, Fehg-fehg Głucha i Tsjari Mówiąca-w-Ich-Imieniu. Były również jego zacne zwierzęta, Hoagbellows Koza, Bjorga-mawr Na-Pewno-Lampart, Jeorr Króliko-Jastrząb, Heimnelraw Pospolity-Jastrząb, Hans Lis Fefmem i Gemalleir, dwugłowy świecący węgorz, Dyssl-veb Niedźwiedź, którego kły zdobyły diabelskie zadrapania, Żona-Winna Trumnowa-Jane Dyssl-veba, Gremfell nikczemne-coś – stworzenie, którego nikt nie potrafił zidentyfikować, ale wliczano je w poczet Towarzyszy – Hgmm Wąż, Febhradrneed Chmura oraz Hałaśliwy-Nix Ogar-Nix. Spośród najbliższej rodziny Ysgramora do Pięćsetki zaliczali się tylko ci wymienieni powyżej, ale on sam zaliczał do nich również swój pas, niezwykle bliski jemu sercu, Ysgrima Pas-Ysgramora.