dusza

**Dusza**
trochę mi się już zdarzyło pisać o duszach, ale w sumie nigdy nie zrobiłem dla nich specjalnej części pomyślunku. dlatego przyszła pora na coś, co jest najważniejszym elementem egzystencji człowieka. znaczy okej, nie wiemy jak się nazywa, czy można to nazwać duszą, czy powinniśmy nazywać to jakoś inaczej, ale dla prostoty przekazu będę po prostu używał stwierdzenia "dusza". a więc czym jest dusza i czemu jest tak niesamowicie ważna? dusza to cała nasza osobowość. duszą jesteśmy my, czyli jeśli mówię o kimś jako o osobie, to mówię o duszy tej osoby. to ta dusza jest osobowością, to w niej skryta jest osoba. to dusza odczuwa emocje, uczucia. dusza widzi, dusza słyszy, dusza smakuje i dusza osiąga sukcesy w życiu. ale integralną częścią człowieka jest też ciało, w którym ta dusza jest przechowywana. albo nie, nie wiemy czy jest w tym ciele, ale wiemy, że tym ciałem ona steruje. ciało to jest jakby kontener na duszę, lalka, którą może ona sterować. to dzięki ciału dusza może egzystować fizycznie, bo dusza de facto nie istnieje. skąd to wiem? a no stąd, że przez tysiące lat istnienia ludzkości nie udało nam się jeszcze stwierdzić czym jest dusza i gdzie jest ta dusza ulokowana. jedyne co wiemy, to że nic nie wiemy. nie jesteśmy w stanie określić co dzieje się z duszą przed śmiercią, jak powstaje, nie wiemy gdzie przetrzymywana jest za naszego życia i jak jej nie uszkodzić, a także nie wiemy co dzieje się z nią po śmierci. a co jeżeli dusza nie znajduje się bezpośrednio w ciele, a po śmierci ona nadal żyje? co jeżeli to tylko ciało obumiera, a nasza osobowość kontynuuje swój żywot?

*dusza po śmierci tylko egzystuje*

jeżeli faktycznie tak jest, to uważam, że dusza pomimo ogromnej roli w naszym życiu, nie jest taka samodzielna. weźmy pod uwagę nasze ciało. dzięki oczom możemy widzieć. jeżeli ktoś wykłuje nam oko, to nie możemy widzieć. proste, prawda? dusza nie zapewnia nam magicznie wzroku po utracie oczu, ani żadnego innego zmysłu. dusza ograniczona jest przez możliwości ciała, w którym przesiaduje. a więc w momencie kiedy umieramy, czyli nasze ciał przestaje żyć, to nasza dusza może faktycznie dalej istnieć, ale w bardzo ograniczonym stopniu. to by mogło wytłumaczyć egzystencję duchów. przecież duchy nie wyglądają na zbyt szybkie czy inteligentne, prawda? raczej ich ruchy są bardzo powolne, a ich reakcje nieprzemyślane. duchy często powtarzają jedną i tę samą kwestię, a na ich odpowiedź musimy czekać trochę czasu. to oznaczać może, że duchy to naprawdę dusza osoby, która już umarła, ale przez ograniczenia samej w sobie duszy nie może za wiele robić, dlatego przemieszcza się i w jakiś sposób wpływa na inne przedmioty, tudzież wytwarza fale, którymi się z nami kontaktuje. z drugiej strony jak właściwie taka dusza może cokolwiek robić? przecież nie ma nóg, więc nie może się przemieszczać. nie ma też oczu czy uszu, więc nie wie gdzie się znajduje. mi się wydaje, że może po prostu odczuwać swoją pozycję i w ten sposób uwarunkowywać położenie. a jak dokładnie się porusza? tego nie wiem, ale jeżeli rozmawiamy o tak skomplikowanych i nieprawdopodobnych rzeczach jak dusza, której nie da się zidentyfikować, to uważam, że znajduje się ona po prostu poza przestrzenią i czasem. dlatego właśnie może się swobodnie poruszać gdzie chce i jak chce, a do tego bnie wymaga energii do przeżycia. jest to niesamowicie niepokojące, no bo przecież jeśli tak jest, to każdy z nas tak kiedyś skończy. a więc wszystkie nasze osiągnięcia, miłości i przeżycia będą tylko w pamięci. teoretycznie będziemy mogli kochać, ale jak znajdziemy tę drugą osobę jeśli również nie żyje? możemy ją obserwować z daleka gdy jeszcze żyje, ale po jej śmierci jest tym samym co my - osobowością, która tylko egzystuje. nie możesz jej dotknąć, nie możesz jej pocałować. pozostaje Ci radość z samego faktu egzystowania. natomiast możliwym jest też, że dusza ma zdolność do dorabiania różnym zjawiskom różnych form. na przykład możemy widzieć dusze innych jako faktycznych ludzi, którymi byli, a fale przez nich wytwarzane jako faktyczne słowa. tak wygląda to nieco przyjemniej, prawda?