Hoe Rian van Rijbroek de Twentse miljonair Gerard Sanderink voor zich won

De Twentse ondernemer en multimiljonair Gerard Sanderink is al meer dan een jaar in de ban van Rian van Rijbroek. Wie is deze 50-jarige Brabantse? Is ze echt geheim agente en superhacker, zoals ze zelf beweert? Is ze de “lieve en integere vrouw” die Sanderink in haar ziet? Is ze een golddigger? Of gewoon een heel verwarde vrouw uit Veghel?
Angelique Kunst en Pim Dikkers 19-10-19, 09:15 Laatste update: 14:48

De speurtocht naar Rian van Rijbroeks verleden roept bij betrokkenen heftige emoties op. Als we bellen met oude zakelijke of persoonlijke relaties raken sommigen in paniek, anderen gooien direct de hoorn op de haak. “Ik heb haar geheimhouding beloofd” fluistert de een. “Ik wil daar niets meer mee te maken hebben!” schreeuwt de volgende. De mensen die wel willen praten eisen bijna allemaal dat hun naam niet wordt genoemd. “Want ik ga die ellende niet weer over me afroepen, ze heeft al genoeg kapot gemaakt”.

Het roept verontrustende vragen op over de Brabantse, die tegenwoordig zo’n belangrijke rol speelt in het leven van zakenman Gerard Sanderink. Hij is werkgever van zo’n 16.000 mensen in twaalf landen, bestiert een miljardenimperium met bedrijven in de ict en de bouw. Maar sinds hij kennis maakte met de 50-jarige Van Rijbroek gedraagt hij zich volgens betrokkenen anders dan voorheen. De ene rechtszaak volgt op de andere, hij ziet overal verraad en fraude. Hij brak met zijn jarenlange vriendin en vertrouwelinge Brigitte van Egten en met zijn ‘kroonprins’ Karim Henkens, ceo van zijn bedrijf Centric. Ook andere topmensen van Centric werden de deur uit gejaagd.

Koude rillingen

De verhalen daarover zorgen voor koude rillingen bij een aantal mensen die eerder met Van Rijbroek te maken hadden. Zij herkennen het patroon, herkennen de werkwijze. Het overkwam hen ook, met desastreuze gevolgen. Eén van hen zegt: “Toen ik die eerste berichten las over Rian en Gerard Sanderink, heb ik eraan gedacht om bij hem binnen te lopen en hem te waarschuwen. Ik heb het uiteindelijk niet gedaan, ik denk niet dat hij naar me zou luisteren. Ik luisterde destijds ook niet naar goede raad.”

Miljoenenerfenis

Dat Sanderink diep onder de indruk is van Van Rijbroek steekt hij niet onder stoelen of banken. Hij noemt haar een “lieve, integere en intelligente vrouw”met wie hij graag wandelt en met wie hij goed bevriend is. Maar de vriendschap gaat veel verder. Binnen enkele weken na hun kennismaking maakt Sanderink haar penningmeester van de stichting die na zijn dood zijn miljoenenerfenis mag beheren. Ook in zijn bedrijven krijgt ze een belangrijke rol. Zo mag ze binnen zijn ict-bedrijf Centric een cybersecurity-divisie oprichten.

Verborgen bestaan

Het maakt nieuwsgierig naar de tengere Brabantse. Maar Van Rijbroek praat niet graag over haar verleden. Op internet is niets over haar te vinden, geen Facebook- , Linkedin- of Instagramaccount, geen verwijzing naar haar schooltijd, geen vrolijke vriendinnenfoto’s. Wijst dat op een verborgen bestaan als geheim agent, zoals ze zelf beweert? Of heeft ze heel andere dingen te verbergen? Wie haar cv natrekt ontdekt gaten, ongerijmdheden en regelrechte leugens.

Timide schoolmeisje

Van Rijbroek groeit op in Veghel, in een doodnormaal gezin met drie broers en een zus. Vader is expeditiemedewerker, moeder huisvrouw. De jonge Rian gaat naar het plaatselijke Franciscuscollege en haalt daar in 1986 haar Havo-diploma. Ze meldt zich vervolgens bij de Rabobank in Erp, een dorp verderop. De toenmalig directeur, die van Rijbroek destijds aannam, herinnert zich haar als “een timide schoolmeisje, een beetje bleu ook.” Ze gaat er aan de slag als baliemedewerkster. Volgens haar cv begint ze in die jaren al te werken voor buitenlandse overheden en geheime diensten, dus terwijl ze bij de dorpsbank klanten helpt zou ze intussen voor al ingewikkelde software ontwikkelen voor spannende opdrachtgevers. Bij de bank merken haar collega’s daar niets van.

Fotomodel

Als ze in 1992 overstapt naar de afdeling financiën van de gemeente Berlicum valt ze niet op door grote kennis van computersystemen volgens haar collega's uit die tijd. Wel geeft ze blijk van scherp inzicht in cijfers. Uit alle drie de gemeenten waar ze in de jaren negentig werkte komen loftuitingen: ze is kordaat, ambitieus, goed in haar werk. Ze gaat met de stofkam door de boeken, is kritisch en scherp op declaraties, op zoek naar misstanden. De Veghelse is geliefd. En doodnormaal: ze winkelt graag en gaat met een groepje vriendinnen frequent naar de sportschool. Tegenover collega’s beweert ze in haar vrije tijd fotomodel te zijn: ze verspreidt ook graag foto’s van zichzelf op de afdeling.
Getrouwd

Van Rijbroeks privéleven geeft geen aanleiding tot vermoedens van een opwindend bestaan als internationaal geheim agent. Ze is van 1994 tot 2001 getrouwd met een jongen die ze in het Veghelse uitgaansleven heeft leren kennen. Bronnen uit haar omgeving bevestigen dat ze in die tijd wel zeer ambitieus is: ze volgt in de avonduren maar liefst twee studies die ze met succes afrondt. Op haar cv prijken dan ook trots het Staats Praktijkdiploma Bedrijfsadministratie, deel 1 en 2 en het diploma Moderne Bedrijfs Administratie.

Het enige dat ongewoon is in die tijd is haar huis. Op 23-jarige leeftijd, nog voordat ze getrouwd is, koopt ze in haar eentje een bouwkavel in Veghel, voor ruim 107.000 gulden. Daar laat ze een huis op bouwen dat in 1994 klaar is. Ze financiert de vrijstaande villa zelf en de vraag is hoe ze dat deed, op het salaris van een beginnend ambtenaar. Het huis, waar ze nog altijd woont, is inmiddels ruim een half miljoen euro waard.
‘Nooit gewerkt’

    Het is absoluut 100 procent zeker dat ze nooit voor ons gewerkt heeft.

Het doorsnee leventje van Rian van Rijbroek lijkt te duren tot rond de eeuwwisseling. Vanaf dat punt leidt de speurtocht van deze krant tot steeds meer ongerijmdheden. De eerste is de naam van Hendriks Van Bergen & Smulders accountants- en belastingadviseurs in Berghem op haar cv. Ze zou daar van 2000 tot 2003 gewerkt hebben als softwareontwikkelaar. Maar een van de oprichters, Ton Hendriks, bestrijdt dat met klem. “Ze heeft hooguit af en toe gebeld voor een fiscale vraag”, zegt hij. “Maar het is absoluut 100 procent zeker dat ze nooit voor ons gewerkt heeft.”

Een zeer merkwaardige reactie komt van haar volgende werkgevers, het Dr. Knippenbergcollege en de OMO Scholengemeenschap in Helmond. Bij haar cv, in bezit van deze krant, voegt Van Rijbroek een zeer vleiend verslag van een functioneringsgesprek met de toenmalige directeur van de school, waarin haar promotie wordt beloofd. Maar als we contact zoeken met die toenmalige directeur reageert hij als door een wesp gestoken: “Ik wil hier niets mee te maken hebben” is het enige dat hij roept voordat hij de verbinding verbreekt.
‘Veel geld gekost'

De volgende betrekking is ook al mistig. Op het cv noemt Van Rijbroek de Valkenberg Beheermaatschappij BV uit Tilburg als werkgever in 2004 en 2005. Ze vermeldt trots dat haar inzet geleid heeft tot “automatisering en beveiliging van processen en productie”en “winstgevendheid van alle ondernemingen.” Maar van die winstgevendheid is na een paar jaar weinig meer over: Valkenberg gaat in 2010 failliet.

Vreemd genoeg vermeldt ze niet dat ze ook na 2005 werkt voor Frans Brouwers, eigenaar van Valkenberg. Ze is van 2008 tot 2012 zelfs directeur en groot-aandeelhouder van Brouwers pensioen-bv Eferje. Brouwers wil niet met deze krant praten over die periode in zijn leven, maar tegenover het Financieele Dagblad bevestigde hij eerder dat Van Rijbroek hem “veel geld heeft gekost”. Ingewijden beweren dat de relatie meer was dan alleen zakelijk: ook privé zouden de twee een koppel zijn. Van Rijbroek ontkent dat overigens.

Kanten negligeetje

Brouwers is naar verluidt ook de maker van de foto’s die op internet zijn te vinden in een YouTube-filmpje. Onder de titel ‘Burj Al Arab Royal Suite’ is Van Rijbroek daarin te zien in allerlei uitbundige creaties in het peperdure Burj Al Arab hotel in Dubai.

In een interview met De Telegraaf in 2018 beweerde ze hierover: “Ik was destijds in Dubai op een geheime missie voor een inlichtingendienst. Dat modellenwerk was gewoon een dekmantel. Van een dom modelletje verwacht nou eenmaal niemand gevaar. ” Maar van een professionele fotoshoot is geen sprake: het zijn amateurfoto’s waarop de povere belichting en het glimmende voorhoofd van Van Rijbroek verraden dat hier geen stylist aan te pas is gekomen. Eén van de foto’s komt overigens herhaaldelijk in het nieuws omdat Van Rijbroek daar nogal pikant op staat: kruipend over het tapijt in een kanten negligeetje.

De opmerking over de inlichtingendienst is trouwens wel typerend: Van Rijbroek beweert al een paar jaar dat ze naast al haar ‘gewone’ banen ook nog allerlei werkzaamheden verrichtte voor geheime diensten en buitenlandse overheden. Daarom ook zet ze onderaan haar cv dat ze overal parttime werkte. Maar van parttime dienstverbanden is haar toenmalige werkgevers niets bekend: ze werkte overal fulltime. En bij geen van de werkgevers zijn haar vermeende exceptionele digitale vaardigheden opgevallen. Als ze in die tijd al software ontwikkelde voor veiligheidsdiensten, zoals ze zelf beweert, dan heeft ze dat goed verborgen gehouden.

Make More Money

Het cv van Rian van Rijbroek springt na Valkenberg Beheermaatschappij razendsnel over naar het hier en nu. Volgens haarzelf heeft ze sinds 2005 alleen nog maar gewerkt voor haar eigen bv’s, die allemaal Mamomo heten. Het is een afkorting voor Make More Money – ‘verdien meer geld’. Met die bedrijven doet ze opwindend werk: ze claimt dat ze cybersecurity, consultancy en vermogensbeheer doet voor prestigieuze opdrachtgevers als de Veghelse familie Slippens (eigenaren van groothandel Sligro), het peperdure horlogemerk IWC Schafhausen, het luxegoederenmerk Bvlgari en Apple.
‘Grootste parasiet'

Maar op dat lijstje ontbreken een paar opdrachtgevers, zo blijkt uit onderzoek van deze krant. Wellicht omdat Van Rijbroek zelf ook liever niet aan deze periodes wordt herinnerd. Ze onthullen namelijk een werkwijze die griezelig overeenkomt met wat er nu met Gerard Sanderink gebeurt. En de betrokken ondernemers hebben jarenlang zowel privé als zakelijk last gehad van de nasleep van Van Rijbroeks bemoeienis. “Ze is de grootste parasiet die ik ooit ben tegengekomen en het is de grootste fout die ik ooit in mijn leven heb begaan”, zegt Mario*.

FIOD-proof

De Brabantse ondernemer ontmoet Van Rijbroek in januari 2015, op een regionale netwerkbijeenkomst voor bedrijven. Mario: “Ze zei dat ze bij de FIOD had gewerkt en dat haar ervaring was dat er in elk bedrijf wel iets mis was in de administratie. Dus ze stelde voor mijn bedrijf FIOD-proof te maken. Dat kostte me maar 1000 euro, zei ze. Het leek me wel wat.” Van Rijbroek levert haar rapportage aan op 27 april 2015. Haar conclusies zijn onthutsend, de administratie is een puinhoop: “Uit voorgaande feiten blijkt dat de getrouwheid van de jaarrekeningen en administratie van uw ondernemingen er niet is. Uw administratie en de manier van werken is enorm fraudegevoelig. De cultuur in uw bedrijf is negatief. Geen verantwoordingsgevoel bij medewerkers. Er is te weinig werk. Het resultaat eerste kwartaal is zwaar negatief.”

Dat lijkt verdraaid veel op een rapportage die ze een paar jaar eerder, in 2011, ook al heeft gemaakt over het bedrijf van Willem*, een Twentse ondernemer. Van Rijbroek is ingehuurd door zijn compagnon: hijzelf verneemt pas van haar bestaan als ze al klaar is met haar boekenonderzoek. En ook dat oordeel is vernietigend: “Uit voorgaande feiten en rapportages blijkt dat de getrouwheid van de jaarrekeningen van uw ondernemingen er niet is. Er wordt niet eenduidig geboekt. Het risico voor bestuurdersaansprakelijkheid is enorm.”

En in 2019 herhaalt ze de truc: ze mag van Gerard Sanderink boekenonderzoek doen bij DSS, het bedrijf van zijn ex-vriendin Brigitte van Egten. Van Rijbroek concludeert daar dat er ‘te weinig informatie’ is om te ‘controleren of de getrouwheid van de jaarrekeningen er is.’ Volgens haar zit er een fout van zeven ton in de jaarcijfers, er is helemaal geen winst, er werden vanuit het bedrijf aanzienlijke cash-opnames gedaan en Van Rijbroek vond “onverklaarbare en onzakelijke transacties”.

Paniek en wantrouwen

De overeenkomsten tussen de drie bedrijven zijn opmerkelijk. Steeds als Van Rijbroek zich op de boekhouding stort ontdekt ze een gigantische puinhoop, fraude en diefstal. Dat veroorzaakt paniek en wantrouwen. Maar Van Rijbroek komt direct daarna met ‘oplossingen’: ze wijst verdachten aan, zet mensen tegen elkaar op en zorgt ervoor dat de ‘daders’ uit het bedrijf worden gewerkt.

Afluisterapparatuur

Zo vertelt ze Mario dat één van zijn vertrouwelingen een geheime bankrekening heeft in Zwitserland en dat hij klanten altijd een bedrag zwart laat betalen, dat hij in eigen zak steekt. Mario is zo ontdaan dat hij zich door Van Rijbroek laat overhalen om met haar afluisterapparatuur te kopen bij de SpyShop in Amsterdam. Een minuscuul opnameapparaatje voor in zijn borstzak, zodat hij ongemerkt gesprekken kan opnemen die hij later met haar analyseert. In een geluidsopname in het bezit van deze krant is te horen hoe Van Rijbroek telefonisch van de baas van de Spyshop uitleg krijgt over de werking van het apparaat. Mario vertelt met gebogen hoofd: “Met dat afluisteren ben ik zwaar mijn boekje te buiten gegaan, dat mag helemaal niet. Maar zij zei dat we bewijsmateriaal moesten verzamelen om aan te tonen dat die mensen het bedrijf benadeelden.” Hij is even stil. Dan: “Ik schaam me nog steeds kapot, dat ik mijn eigen mensen heb bespioneerd.”

Bespioneerd

De Twentse ondernemer Willem is zelf de man die onder vuur komt te liggen. Van Rijbroek heeft zijn twee mede-directeuren ingefluisterd dat Willem fraudeert, liegt en bedriegt. Het bedrijf staat er volgens haar slecht voor: in plaats van de winst die de boekhouder heeft berekend over 2010 is er juist fors verlies gedraaid. En de vooruitzichten voor 2011 zijn somber. Willem is verbijsterd en vertrouwt de zaak niet. Hij haalt op vrijdagavond de server van kantoor om thuis onderzoek ten doen. Op zondagavond brengt hij de server terug. Hij is nog niet thuis of hij ontvangt een mail: één van zijn mededirecteuren beschuldigt hem van diefstal en zegt dat de server kapot geslagen in de hal van het bedrijf ligt. Hij gaat aangifte doen bij de politie. Willem: “Ik vroeg me meteen af hoe ze wisten dat ik op het bedrijf was, er was niemand. Stonden ze te posten? Of werd ik bespioneerd?”

Gemanipuleerd

Dat verhaal lijkt weer als twee druppels water op dat van directeur Marcel van der Heijden van Sanderinks bedrijf DSS in Goor. Nadat directeur Brigitte van Egten begin 2019 is beschuldigd van fraude besluit haar mede-directeur Van der Heijden de bedrijfsboekhouding mee naar huis te nemen. Hij wil daarmee voorkomen dat er in de cijfers gemanipuleerd kan worden. Van der Heijden wordt mede hierom op staande voet ontslagen, maar de rechter geeft hem uiteindelijk gelijk: “Gelet op de ontbrande en verhitte strijd tussen Sanderink en Van Egten is het voorstelbaar dat bij Van der Heijden de gedachte is opgekomen dat er wel eens met de boekhouding gemanipuleerd kon worden om de nog immer ongefundeerde fraude-aantijgingen handen en voeten te geven.” Dat is een bedekte sneer in de richting van het kamp-Sanderink: de rechter vind het blijkbaar niet ondenkbaar dat daar gerommeld zou kunnen worden met de boekhouding om fraude aannemelijk te maken.
Geen bewijzen

Natuurlijk is het mogelijk dat Van Rijbroek inderdaad de briljante financieel analytica is die ze beweert te zijn. Dat ze dankzij jarenlange ervaring en diverse opleidingen iedere knoeiende boekhouder weet te ontmaskeren. Maar wat niet in haar voordeel spreekt, is dat haar bevindingen niet overeind blijven bij contra-expertise. Bij DSS bijvoorbeeld zijn inmiddels diverse onderzoeken gedaan, maar Sanderink is er nog steeds niet in geslaagd om voor de rechter te bewijzen dat Van Egten gefraudeerd heeft. Wel heeft hij inmiddels de externe accountant aansprakelijk gesteld, omdat die de gewenste bewijzen niet kon vinden.
96.471,78 euro

Ook bij Willems bedrijf wordt in 2011 de boekhouder gedreigd met aansprakelijkheid. Hij wordt gedwongen zijn handtekening te zetten onder de nieuwe jaarrekeningen van Van Rijbroek. Maar haar versie wordt later door een accountant van Deloitte ongeldig verklaard omdat ze zonder enige onderbouwing ook de cijfers van 2009 heeft aangepast. En Deloitte ontdekt nog meer. Een half jaar nadat Van Rijbroek zich over de administratie heeft ontfermd blijkt de boekhouding een puinhoop: “De financiële administratie vertoont op het onderzoeksmoment flinke achterstanden. Het management beschikt op basis daarvan niet over betrouwbare informatie om haar onderneming te kunnen sturen. Het bijwerken/corrigeren van de financiële administratie is noodzakelijk om inzicht te krijgen in de resultaten en liquiditeitspositie.” Zes weken na deze conclusie laat Van Rijbroek 96.471,78 euro overmaken aan Mamomo, voor bewezen diensten. Nog eens acht weken later is het bedrijf failliet en staan er 23 mensen op straat. Jaren later besluit de curator na onderzoek dat de directeuren niet aansprakelijk waren voor het faillissement.

Rechtszaak

Mario ontkomt aan een bankroet. Als Van Rijbroek na slechts drie maanden uit zijn bedrijf vertrekt komt ze nog met een declaratie van 66.000 euro voor nog niet betaalde uren. Mario: “Dat vertikte ik te betalen, ze had er een puinhoop van gemaakt, ze had niet de beloofde nieuwe klanten binnengebracht en mijn beste mensen weggejaagd. Dat vond ik geen betaling waard. Maar vervolgens legde ze beslag op mijn tegoeden bij zakelijke relaties, die daardoor natuurlijk hartstikke ongerust werden.” Het draait uit op een rechtszaak die uiteindelijk wordt geschikt. Mario: “Heel vreemd. We hebben een overeenkomst getekend dat ik niks hoefde te betalen als ik ook nooit meer een claim tegen haar zou indienen.”

Mario heeft tot op de dag van vandaag last van de periode-Van Rijbroek in zijn bedrijf. “Mijn beste mensen waren vertrokken, er waren klanten en zakelijke partners die niets meer met me te maken wilden hebben. Ik ben er weer bovenop gekomen, maar ik schaam me diep voor die periode. Ik heb de mensen die ik in die tijd heb beschadigd excuses aangeboden. Sommigen hebben dat niet geaccepteerd, die waren er kapot van dat ik ze niet vertrouwde. En dat kan ik ze eigenlijk niet kwalijk nemen, dat had nooit mogen gebeuren.”
Bizarre beschuldigingen

Ook Willem is door die periode beschadigd. “Het is krankzinnig wat je overkomt. Ik werd van van alles beschuldigd. Fraude, verbouwing van ons huis op kosten van de zaak, een groot feest op kosten van de zaak… Ik was de hele dag druk met me te verweren tegen bizarre beschuldigingen. Daarnaast werden er beslagen gelegd, mijn mail, telefoon en betaalpassen werden geblokkeerd. Ik kon nergens bij. Dat heeft maanden geduurd.” Uiteindelijk begon Willem weer een eigen bedrijf. Maar het wordt nooit meer zoals vroeger: “Dit heeft zo’n zware wissel op ons getrokken. Ik ben mijn beste mensen kwijt geraakt, mijn beste klanten. Zelfs vrienden, want er zijn altijd mensen die denken ‘waar rook is, is vuur’.”

Cyberexpert

Ook Van Rijbroek lijkt inmiddels opnieuw begonnen. En wel met een heel nieuwe carrière. In 2017 ontmoet ze PvdA-coryfee Willem Vermeend, oud-minister en oud-hoogleraar fiscaal recht. Hij vertelt in een interview in de Volkskrant dat Van Rijbroek zich aan hem voorstelde als cyberexpert. “Ze had voor verschillende internationale cybersecuritybedrijven gewerkt. En daarvoor werkte ze voor veiligheidsdiensten.” Vermeend erkent dat hij nooit bewijs heeft gezien voor die beweringen: “Ik ga ervan uit dat ze de waarheid heeft verteld.”

Hij is in die tijd dusdanig onder de indruk van de Brabantse dat ze samen een boek schrijven. ‘De Wereld van Cybersecurity en Cybercrime’ komt uit in december 2017. Van Rijbroek prijkt vol trots op de kaft: gekleed in strak zwart leer kijkt ze brutaal in de camera. Als een paar weken later een hack-aanval de Nederlandse banken treft is actualiteitenrubriek Nieuwsuur er als de kippen bij om deze intrigerende cyberhacker naar de studio te halen voor een toelichting.

Het draait uit op een ramp. Van Rijbroek hakkelt zich met wijd opengesperde ogen en onbegrijpelijk jargon door het interview heen. Al tijdens de uitzending regent het smalende kritiek van mensen die er wèl verstand van hebben. Van Rijbroek krijgt etiketten als ‘blockchainbazelaar’ en ‘cybercharlatan’. Nieuwsuur kan niet anders dan publiekelijk excuses aanbieden voor de uitzending. Van Rijbroek probeert drie dagen later haar gelijk te halen in een interview met de Telegraaf, maar daarmee maakt ze zichzelf alleen maar meer belachelijk.

Ze beweert volgens de journalisten dat ze op kerstavond 2017 een “wereldberoemd Russisch softwarebeveiligingsbedrijf in Utrecht” heeft gehackt. Hoewel de naam van dit bedrijf niet genoemd wordt, is het duidelijk dat het gaat om Kaspersky. De Russen zijn not amused en spannen een rechtszaak aan, die ze winnen: zo’n hack is nergens bewezen, de Telegraaf moet het verhaal rectificeren.

Follow the Money over het cv van Rian van Rijbroek

Ook onderzoeksplatform Follow The Money dook al eens in het cv van Rian van Rijbroek. Hun bevindingen, samengevat:

• Van Rijbroek noemt zichzelf Register Vermogens Beheerder. Daar heeft ze volgens haar cv ook een opleiding voor gevolgd bij instituut NIBE SVV. Maar die titel bestaat helemaal niet. En NIBE SVV zelf was glashelder tegenover FTM: ‘Wij bieden geen opleidingen aan waarmee de titel RVB wordt bereikt. De titel is ons ook niet bekend.’

• Van Rijbroek noemt op haar cv ook een aantal ‘opdrachtgevers’ en/of ‘samenwerkingspartners’. Daaronder FSG Vastgoedmanagement van de vermogende grootgruttersfamilie Slippens (Sligro) uit Veghel. Maar ‘FSG Vastgoedmanagement heeft geen zakelijke banden met Mevr. Van Rijbroek,’ liet een woordvoerder weten aan FTM.

• Een andere opvallende naam is Cognosec, onderdeel van cybersecuritybedrijf CYBER 1. Om dit zakelijke contact van geloofwaardigheid te voorzien, voegde Van Rijbroek Whatsapp-berichten van CYBER1-topman Philip van Wijngaarden bij haar cv. Van Wijngaarden beaamde tegenover FTM dat hij in 2017 via de app contact had met Van Rijbroek, maar zei haar nooit te hebben ontmoet. ‘Ze zou klanten binnenbrengen voor Cognosec en had volgens eigen zeggen een groot netwerk,’ aldus Van Wijngaarden. ‘Ze dweepte onder andere met Willem Vermeend, maar ze schermde ook nadrukkelijk met de naam Karel van Eerd en met het bedrijf Jumbo. Daar zou ze een pilot met blockchain gaan doen. Ze zou ook een samenwerking met Van Lanschot Kempen opzetten en zou met de directie van het kantoor Den Bosch een reis maken. Dat zou klanten opleveren. Een andere keer vertelde ze weer dat ze met oud-notaris Stef van Lieshout bij de politie was geweest. De politie zou ook klant worden. Ze schermde voortdurend met namen van mogelijke opdrachtgevers, maar er is nooit iets van terecht gekomen en er is nooit een officiële zakelijke relatie geweest.’

Overrompelen en verbijsteren

Rian van Rijbroek heeft een bijzondere manier van communiceren, zo beschrijft één van de werknemers van Mario. Hij noemt het ‘shock and awe’, ofwel: overrompelen en verbijsteren.

De man in kwestie is een voormalig luchtmachtofficier die binnen het leger communicatietrainingen gaf. Hij observeerde Van Rijbroek tijdens een bijeenkomst met het personeel. Zijn vlijmscherpe analyse stuurde hij vervolgens naar Mario.

Een fragment uit deze mail:
“Wat mij opviel is dat ze bij herhaling een uitgesproken negatief beeld geeft over de firma in het bijzijn van iemand die ze niet kent. Ik vraag me dan oprecht af hoe ze in haar eigen sociale context over jou en het bedrijf praat."

"In feite deelt ze voortdurend kleine ‘brevetjes van onvermogen’ uit en kleineert ze de mensen aan tafel. Elke actie, plan of voorstel van een ander wordt zonder verder informatie op te vragen direct beoordeeld en veroordeeld. Daarnaast gebruikt ze heel slim ideeën van een ander door ze even later in haar eigen mening in te voegen."

"Ze heeft een gesprekstechniek gebaseerd op overrompeling. Zo lang doorpraten dat alle mogelijke tegenargumenten al weerlegd zijn. Binnen defensie noemden we zo iemand een ‘ongeleid projectiel’.”

Na haar optreden in Nieuwsuur was Van Rijbroek te gast het in NPO Radio 1 programma ‘Dit is de Dag’. Daar probeerde ze nogmaals haar stelling te onderbouwen dat de DDoS-aanval op Nederlandse banken bedoeld was om de beveiliging te testen en een voorbode was van een gevaarlijker aanval door Iran, Rusland en Noord Korea.

Uiteindelijk bleek de aanval uitgevoerd door een 18-jarige jongen uit het Brabantse Oosterhout, die het naar eigen zeggen ‘voor de lol’ deed.

‘Is dit ons Rian?’

Al die drama’s beletten Van Rijbroek niet om begin dit jaar met haar volgende boek te komen. ‘Unhacked’ wordt gepresenteerd op een chique feestje in de Spiegelzaal van het Amstelhotel. Betaald door de Stichting Technology & Cybersecurity Gerard Sanderink, waar Van Rijbroek dan sinds enkele maanden penningmeester is. Sanderink is diep onder de indruk van de Brabantse: hij roemt haar ‘formidabele expertise over cybercriminaliteit’.

Haar oud-collega’s kijken sindsdien vol verbijstering naar de soap die zich ontwikkelt rondom de miljonair en de ‘hacker’. “We hebben het er met elkaar over gehad. Wat is er toch gebeurd? Hoe kan iemand zó ontsporen? Is dit ons Rian?”

*1 en * 2: Mario en Willem zijn op verzoek van betrokkenen gefingeerde namen.

Reactie Rian van Rijbroek
Deze krant heeft Rian van Rijbroek de afgelopen weken herhaaldelijk benaderd voor een interview. Daar kwam geen reactie op. Uiteindelijk is haar de tekst van dit artikel toegestuurd met de vraag wederhoor te geven. Daarop ontvingen wij een reactie van Gerard Sanderink, die zei ook namens Rian van Rijbroek te spreken. Zowel de heer Sanderink als mevrouw Van Rijbroek distantiëren zich van dit artikel, “aangezien wij het in het geheel niet eens zijn met de inhoud van dit artikel.”