Het onderwijs van tegenwoordig is voor velen een gevoelig onderwerp. We raken steeds meer afhankelijk van moderne technologieën, en de kwaliteit van het onderwijs zou nog nooit zo goed zijn als nu. Maar hoe staat de oude garde daarin? Leraar Engels aan het Da Vinci College in Purmerend, A. H. (Jan) van den Bos vertelt hoe het onderwijs van vroeger verschilt van nu.

Het is 1975 als de eerste schooldag van meester Bos begint. Sinds die tijd zijn de schooldagen radicaal veranderd. In die tijd maakte de leerling schooldagen van minimaal 6 uur of meer. De meesters waren streng, en stonden ver van de leerling af, persoonlijke aandacht bestond niet. Blijven ze niet bij? Pech. Dan moeten ze maar harder werken. Nu worden ze al snel opgevangen door een verzuimcoördinator of huiswerkbegeleider. Een paar extra werkuren op school en hun huiswerk achterstand is opgelost. Meester is ‘meneer’ en ‘mevrouw’ geworden. En natuurlijk de bekendste verandering: klassen zijn van 50 of meer, naar maximaal 30 leerlingen gegaan. Dit heeft natuurlijk geholpen met de hoeveelheid stress waarmee moderne leraren te kampen krijgen. Ook omdat er meer technologie in het onderwijs van nu zit daalt de werkdruk van de docenten. De traditionele meester was streng, en deelde corrigerende tikken uit, maar als er nu zoiets zou gebeuren zou de docent binnen de kortste keren op straat staan, want een leerling aanraken, dat mag niet.

Leermethodes zijn sterk verbeterd volgends meneer Bos. Van samenwerken bijvoorbeeld was vroeger totaal geen sprake. Als de leerling het niet alleen kon, wat doet hij dan op school? Luistervaardigheid bij Engels bijvoorbeeld, was alleen mogelijk als de meester een dappere poging deed om Engels te praten. Natuurlijk was er de klassenradio, waarmee speciaal voor school gemaakte hoorspelen konden worden beluisterd, maar het komt bij lange na niet in de buurt van de digitale structuur die de lessen van vandaag de dag hebben. Engelse boeken waren ook schaars. Dus leesvaardigheid was ook moeilijk te oefenen. Tegenwoordig is het belangrijker om vaardigheden te leren dan ‘gewoon’ les te krijgen.

Bos vindt dat kinderen tegenwoordig door de eisen van de maatschappij steeds op een te hoog niveau worden geplaatst. Dit kan door de ouders komen, maar ook door slechte inschattingen gemaakt op de basisschool. Het komt maar al te vaak voor dat leerlingen de onderbouw op het voortgezet onderwijs goed doorkomen, maar als er langzamerhand naar het examen toe wordt gewerkt er steeds weer veel leerlingen afvallen. Dit hoeft niet aan het onderwijs op de school te liggen, in het schooljaar 2018-2019 op het Da Vinci College zijn vorig jaar heel veel leerlingen blijven zitten, in de 4e klas op zowel HAVO als VWO-niveau. Dit laat zien dat het onderwijs nog steeds niet perfect is.

Modern onderwijs laat veel te wensen over, maar oplossingen zijn er zeker. Er moet meer aandacht komen voor de gewone les, en minder voor alle personal-development trajecten. Er wordt veel te veel gehamerd op het maken van persoonlijke ontwikkelingsplannen, en de uitkomsten worden te vaak niet gebruikt. Er zou meer gewoon lesgegeven moeten worden, in plaats van tijd verspillen aan zinloze formuliertjes invullen over je goede en slechte eigenschappen. Steeds meer leerlingen gaan er aan deze stroom van zinloze informatie aan onderdoor, en de school is hier wel schuldig aan. Dit is een perfect voorbeeld van een