Untitled

<!doctype html>

<html lang="en">
<head>
  <meta charset="utf-8">

	<title></title>

  <link rel="stylesheet" href="styles.css">

	</head>

	<body>
	<div class = "site__container" id = "1">
		<header>
			<nav>
				<ul class = "main__navigatie">
					<li>Home</li>
					<li>Foto's</li>
					<li>Video's</li>
				</ul>
			</nav>
		</header>


		<main class = "main__content">
		<div class = "main__box">
			<h2 class="content__title">Onderdelen en Doelen</h2>
<p>Market Garden bestond uit een grootschalige luchtlandingsoperatie (Market) en een grondoffensief vanuit België (Garden). Britse, Poolse en Amerikaanse luchtlandingstroepen zouden belangrijke bruggen over Nederlandse rivieren innemen, waarna grondtroepen via deze bruggen snel zouden kunnen doorstoten naar het IJsselmeer. Daarmee zouden de Duitse troepen in het westen van Nederland in de tang zijn genomen en was er tevens de mogelijkheid om naar het oosten door te stoten, waar het Ruhrgebied lag, het industriële hart van Duitsland. Bovendien werd op deze manier de gevreesde Westwall tussen Frankrijk en Duitsland omzeild. Minder bekend is de betekenis die Operatie Market Garden had voor het omsingelen van Antwerpen en het gebied waar de Slag om de Schelde zou worden uitgevochten.
</div>

<div class = "main__box">
<h2 class="content__title">Plan voor Market Garden</h2>
<p>
De Britse bevelhebber veldmaarschalk Bernard Montgomery pleitte tijdens de geallieerde opmars vanuit Normandië voor een bruggenhoofd in de Duitse linies. Na enige twijfel ging opperbevelhebber Eisenhower akkoord met dit gewaagde plan.
Het plan van Montgomery hield in dat Britse en Amerikaanse luchtlandingsdivisies belangrijke bruggen over onder andere de grote rivieren Maas, Waal en Rijn moesten veroveren, waarna grondtroepen vanuit België via deze bruggen konden oprukken in de richting van het IJsselmeer. Hierdoor konden de Duitsers in Nederland in een tangbeweging worden gepakt en was het mogelijk om op te rukken naar het Ruhrgebied, waar het hart van de Duitse oorlogsindustrie was.
Het plan was zeer ambitieus en snelheid was van belang. Het Britse 30e Legerkorps, onder leiding van luitenant-generaal Brian Horrocks, moest vanuit België oprukken en binnen drie dagen in Arnhem zijn. Hiervoor moesten binnen deze drie dagen alle tussengelegen bruggen veroverd zijn. De Amerikaanse 101e Luchtlandingsdivisie (Screaming Eagles), onder leiding van generaal-majoor Maxwell D. Taylor, moest alle bruggen tussen Eindhoven en Veghel veiligstellen. De andere Amerikaanse luchtlandingsdivisie, de 82e Luchtlandingsdivisie (All-American), onder leiding van brigade-generaal James Gavin, kreeg de opdracht om alle bruggen tussen Grave en Nijmegen te veroveren. De Britse 1e Luchtlandingsdivisie, onder leiding van generaal-majoor Roy Urquhart, moest de bruggen over de Rijn bij Arnhem innemen. De Poolse 1e Onafhankelijke Parachutistenbrigade, onder leiding van generaal-majoor Stanisław Sosabowski, ondersteunden de Britten bij Oosterbeek, ter verdediging van de Rijn.
Operatie Market omvatte het luchtlandingsplan en Operatie Garden het grondoffensief, samen werd dit Operatie Market Garden. De operatie zou worden voorafgegaan door een bombardement om het Duitse luchtdoelgeschut en de vliegvelden in het zuiden van Nederland uit te schakelen.
</p></div>

<div class = "main__box">
<h2 class = "content__title"_>Verdeeldheid</h2>
<p>Begin september naderde de Britse 21e legergroep, onder leiding van veldmaarschalk Bernard Montgomery, de Belgisch-Nederlandse grens, terwijl generaal Omar Bradley met zijn Amerikaanse 12e Legergroep ten zuiden van de Ardennen niet ver meer van de Duitse grens was verwijderd. De opmars begon echter zijn vaart kwijt te raken doordat alle munitie, brandstof en andere legervoorraden nog altijd vanuit Normandië moest worden aangevoerd. Bovendien nam de Duitse tegenstand stevig toe nu de geallieerden de Duitse grens naderden.
Montgomery wilde via het Ruhrgebied in één keer doorstoten naar Berlijn. Patton wilde daarentegen een snelle doorbraak forceren in het Saarland. Beide bevelhebbers waren het erover eens dat de vluchtende Duitsers niet de tijd mochten krijgen om te herstellen. Opperbevelhebber Dwight D. Eisenhower was echter een andere mening toegedaan. Hij vond één doorstoot te riskant en wilde over een breed front oprukken. Eisenhower was van mening dat het ondanks de logistieke problemen mogelijk moest zijn om Patton van voldoende materieel te voorzien, zonder daarbij te korten op de voorraden van Montgomery.
Op 2 september, tijdens een bespreking met Bradley, Patton en Hodges, verklaarde Eisenhower dat hij zowel in het noorden (Montgomery) als in het zuiden (Patton), wilde oprukken. Eisenhower ging ervan uit dat de Duitsers hun troepen concentreerden rondom het Ruhrgebied en Saarland. Hierop moesten dan ook de geallieerde legers op worden aangepast. Zo kreeg Patton als versterking de beschikking over een extra legerkorps. Het zwaartepunt van de geallieerden bleef echter, zoals op 23 augustus afgesproken, voorlopig nog in het noorden liggen.
Rekening houdend met de penibele voorraadsituatie, verwachtte Eisenhower op korte termijn het punt waarop de geallieerde aanvallen noodgedwongen zouden stagneren en het initiatief uit handen werd gegeven. Voor dit punt bereikt was, wilde hij echter over een zo breed mogelijk front posities innemen die een succesvolle eindstrijd garandeerden. Dit hield in dat hij een doorbraak wilde forceren in de Westwall en een aantal bruggenhoofden over de Rijn wilde vormen. Daarnaast hoopte hij op de verovering van zowel het Ruhrgebied, als het Saarland.Naast het bevoorradingsprobleem was er een communicatieprobleem tussen de geallieerde commandanten. Door de snelle opmars waren de hoofdkwartieren over heel het veroverde gebied verspreid. Eisenhower zat zelfs nog in Granville aan de Normandische kust.
Montgomery, van wie het bevel over alle geallieerde grondtroepen eerder was afgenomen, was er heilig van overtuigd dat zijn plan, een doorstoot naar het Ruhrgebied, de oorlog nog voor Kerstmis kon beëindigen. Hij had zijn plan voorgelegd bij Eisenhower, maar kreeg te horen dat er over een breed front zou worden aangevallen. De Brit eiste daarop een persoonlijk gesprek met de Amerikaanse opperbevelhebber, dat plaatsvond op 10 september 1944. Eén dag voor deze conferentie kreeg hij vanuit Londen het bericht dat de eerste V2-raketten Groot-Brittannië hadden getroffen en dat men voornemens was om de hoofdstad in zijn geheel te evacueren. Dit was een belangrijke factor in het uiteindelijke plan van Montgomery. Hij wilde een doorbraak forceren over de Waal en Rijn, waarna West-Nederland, waar de lanceerplaatsen van de V2’s zich bevonden, zou worden afgesneden.
Eisenhower kwam in de middag aan op het vliegveld in Evere bij Brussel, waar het onderhoud met Montgomery plaats zou vinden. Al snel uitte de Britse veldmaarschalk hevige kritiek op Eisenhower, omdat de Amerikaan over een breed front wilde oprukken. Nadat Eisenhower de Brit tot bedaren had gebracht, opperde deze direct dat hij Berlijn binnen een paar maanden zou bereiken, mits alle bevoorrading op zijn 21e Legergroep werd geconcentreerd. Eisenhower was echter de mening toegedaan dat Montgomery in dat geval te veel divisies zou moeten achterlaten om de flanken te beschermen, waardoor de opmars ergens diep in vijandelijk gebied tot stilstand werd gebracht. Dit zou er voor kunnen zorgen dat zijn legergroep werd ingesloten en in het slechtste geval vernietigd. Daarnaast wilde de Amerikaanse opperbevelhebber eerst de waterwegen naar de haven van Antwerpen vrij maken. Hiermee zouden de aanvoerproblemen grotendeels worden opgelost.Montgomery liet het daar niet bij zitten en vertelde Eisenhower dat de Britten na diverse V2-aanvallen nu overwogen om Londen te evacueren. Ten slotte kwam Montgomery met zijn plan dat hij van tevoren zorgvuldig had uitgewerkt.
De Britse bevelhebber wilde bij Arnhem een bruggenhoofd over de Rijn vestigen na in een eerder stadium er al een over de Maas te hebben geslagen. Daardoor zouden de Duitse troepen in West-Nederland, waar de V2’s zich bevonden, worden ingesloten. Vanuit het bruggenhoofd zouden de geallieerden om de Westwall, die eindigde bij Kleef, heen kunnen trekken en van daaruit het Ruhrgebied kunnen innemen om de belangrijkste Duitse industrie te vernietigen. Daarna konden de geallieerden via de Noord-Duitse laagvlakte naar Berlijn doorstoten. Dit terrein was ideaal voor een snelle opmars met tanks. Het bruggenhoofd zou moeten worden gevormd door het 2e Britse leger, dat zich aan de Nederlands-Belgische grens bevond. Langs de marsroute van de Belgische grens tot aan Arnhem zouden bij iedere rivier- en kanaalovergangen luchtlandingstroepen worden gedropt. Die zouden de bruggen moeten veroveren en standhouden totdat het Britse leger arriveerde.
Eisenhower was diep onder de indruk van het gedurfde plan. De Amerikaan besefte echter wel dat de uitvoering van het plan leidde tot een vertraging van het vrijmaken van de Antwerpse haven. De bevoorradingsproblemen zouden voortduren en aangezien Montgomery alle voorraden nodig had, zou George Patton zijn opmars in Saarland niet kunnen voortzetten. Daar tegenover stond dat bij uitvoering van het plan het noordelijk front weer in beweging kwam en men een bruggenhoofd over de Rijn sloeg. Dit gaf voor Eisenhower de doorslag en hij ging akkoord met het plan van de Britse veldmaarschalk. Hij gaf Montgomery de opdracht zijn offensief zo snel mogelijk uit te voeren. Eisenhower zei nadrukkelijk dat het beslist niet zijn bedoeling was, dat Montgomery na het slagen van de operatie direct zou doorstoten naar Berlijn. De Amerikaan gaf het vrijmaken van de haven naar Antwerpen prioriteit
Toen Bradley, bevelhebber van de 12e Legergroep, waar tevens het 3e Leger van Patton onder viel, kennis nam van het plan, maakte hij onmiddellijk bezwaar tegen het plan. Hij zei tegen Eisenhower dat de aanval ervoor zorgde, dat ze met een zak in het front kwamen te zitten. Eisenhower was het niet eens met deze bezwaren en liet weten het een verantwoorde gok te vinden. Het plan zou, ondanks de bezwaren van diverse Amerikaanse bevelhebbers, doorgang vinden.</P>
</div>

<div class = "main__box">
<h2 class = "content__title">Operatie Market</h2>
<p>Operatie Market was de codenaam van het luchtlandingsplan. In Groot-Brittannië was op 2 augustus het Eerste Geallieerde Luchtlandingsleger gevormd, onder bevel van de Amerikaanse luitenant-generaal Lewis Brereton. Drie geallieerde luchtlandingsdivisies zouden worden afgeworpen boven de Nederlandse steden Eindhoven, Arnhem en Nijmegen en de weg vrijmaken voor het 30e Legerkorps, dat opgesteld was nabij Leopoldsburg en via Joe's Bridge te Lommel oprukte richting Nederland. Op de eerste dag zou dit korps Eindhoven moeten hebben bereikt, op de tweede dag Nijmegen en op de derde dag Arnhem.</p>
</div>


<div class = "main__box">
<h2 class = "content__title">Eindhoven</h2>
<p>De Amerikaanse 101e Luchtlandingsdivisie, bijgenaamd de Screaming Eagles, onder bevel van generaal-majoor Maxwell D. Taylor, zou in het gebied rond Eindhoven worden gedropt. Er waren droppingzones in Best, Son, Sint-Oedenrode en Veghel. De divisie moest de bruggen over de rivier de Aa en Zuid-Willemsvaart bij Veghel, de brug over de Dommel bij Sint Oedenrode en de brug over het Wilhelminakanaal bij Son innemen. Vervolgens moesten de manschappen oprukken tot Eindhoven en daar contact zien te leggen met oprukkende grondtroepen van het 30e Legerkorps.</p>
</div>


<div class = "main__box">
<h2 class = "content__title">Nijmegen</h2>
<p>De Amerikaanse 82e Luchtlandingsdivisie, bijgenaamd All American, onder bevel van (toen nog) brigadegeneraal James Gavin, kreeg het gebied rond Nijmegen toegewezen. De droppingzones bevonden zich bij Groesbeek, Overasselt en Grave. Deze divisie had de taak om de hoogvlakte rondom Groesbeek te bezetten en de bruggen over de Waal bij Nijmegen, over de Maas bij Grave en ten minste één brug over het Maas-Waalkanaal in te nemen. De inname van de Waalbrug bij Nijmegen kreeg hierbij de laagste prioriteit, waardoor deze pas na enkele dagen van zware gevechten werd ingenomen.</p>
</div>


<div class = "main__box">
<h2 class = "content__title">Arnhem</h2>
<p>De Britse 1e Luchtlandingsdivisie, onder bevel van generaal-majoor Roy Urquhart, zou landen nabij Arnhem. Er waren droppingzones in Wolfheze, Oosterbeek en Ede. Deze divisie moest de verkeersbrug in Arnhem veroveren en deze minstens 48 uur bezet houden, totdat er versterking zou komen vanuit het zuiden. Deze divisie zou steun krijgen van de Poolse 1e Onafhankelijke Parachutistenbrigade, onder bevel van generaal-majoor Stanisław Sosabowski die later werd gedropt.</p>
</div>


<div class = "main__box">
<h2 class = "content__title">Operatie Garden</h2>
<p>Het Britse 30e Legerkorps, onder leiding van luitenant-generaal Brian Horrocks, moest uit het bruggenhoofd over het Maas-Scheldekanaal bij Lommel oprukken over de door de luchtlandingstroepen vrijgemaakte route. Ze moesten de route volgen over de as Eindhoven, Sint-Oedenrode, Veghel, Uden, Grave, Nijmegen en Arnhem. Van daaruit moest het korps doorstoten naar het IJsselmeer om de Duitse troepen in West-Nederland af te snijden. Hierna moesten er bij Doesburg, Zutphen en Deventer bruggenhoofden over de IJssel worden geslagen, waarna men direct kon doorstoten naar het Ruhrgebied.
De voorhoede van het Britse 30e Legerkorps werd gevormd door de pantserdivisie "Grenadier Guards". Daarachter kwamen de 43e Wessex- en de 50e Northhumberland-infanteriedivisie. Ten slotte volgden nog de Britse 8e pantserbrigade en de Nederlandse Prinses Irene Brigade.
Het Britse 30e Legerkorps bestond uit ruim 50.000 manschappen en omvatte ongeveer 22.000 voertuigen. Dit moest tot aan Arnhem over slechts één weg worden verplaatst. De grondoperatie was dus zeer kwetsbaar voor tegenaanvallen. Om de kwetsbaarheid ietwat te verminderen, werden nog twee legerkorpsen ingezet om de flanken te beveiligen. Het Britse 8e Legerkorps dekte de rechterflank, terwijl de linkerflank werd beschermd door het Britse 12e Legerkorps.</p>
</div>


<div class = "main__box">
<h2 class = "content__title">Duitse wanorde en Herstel</h2>
<p>Toen de geallieerden België binnen enkele dagen hadden veroverd, leek het een kwestie van tijd dat ook Nederland werd bevrijd. Minister-president Gerbrandy maakte bekend dat de geallieerde troepen de Nederlandse grens waren gepasseerd. Op 4 september meldde de BBC zelfs dat Breda al was bevrijd. In heel Nederland ontstond een vrolijke stemming. De geruchten varieerden per stad. In Rotterdam werd verteld dat de Canadese troepen al bij de Moerdijk waren, terwijl in Amsterdam al de ronde ging dat Rotterdam en Den Haag waren bevrijd.
De Duitse Rijkscommissaris, Arthur Seyss-Inquart, had op 1 september 1944 het bevel gegeven dat alle Duitse burgers in Nederland naar het oosten van het land moesten worden geëvacueerd. Zodra het nodig was, konden ze naar Duitsland ontsnappen. Zelf betrok Seyss-Inquart een bunker in Apeldoorn. Anton Mussert, leider van de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB), gaf zijn partijleden de raad om ook naar het oosten te vluchten.
In eerste instantie verliep de Duitse evacuatie vrij ordelijk en rustig, maar na de val van Antwerpen op 4 september en een proclamatie van de koningin vanuit Groot-Brittannië ontstond er grote paniek. Grote aantallen NSB’ers verzamelden zich op de stations om naar het oosten van het land of zelfs naar Duitsland te vluchten. Duitse soldaten deserteerden en vluchtten eveneens naar het oosten en/of Duitsland.
De Nederlanders kregen steeds meer het gevoel dat het einde van de oorlog nabij was. In het zuiden van het land had men dagenlang kanongebulder gehoord en iedereen was aan het wachten op de eerste geallieerde troepen. Diverse oranje lintjes en Nederlandse vlaggen werden uitgehangen, maar de troepen kwamen maar niet. Al snel besefte het verzet dat Breda helemaal niet was bevrijd, zoals wel werd gemeld. Ze kwamen er zelfs achter dat de Britten niet eens de grens waren gepasseerd. Ze begonnen zich ongerust te maken en hoopten dat de geallieerden snel aanvielen, nu de Duitsers nog ongeordend rond renden.
</div>


<div class = "main__box">
<h2 class = "content__title">Resultaat</h2>
<p>Eind september 1944 strandde operatie Market Garden in de Betuwe. Het front verstarde langs de Linge. Een groot deel van de Betuwe overstroomde nadat de Duitsers de Rijndijk bij Elden op 2 december 1944 hadden opgeblazen. Burgers verlieten huis en haard. Pas begin april 1945 viel het doek voor de oorlog in de Over-Betuwe. Het slagen van Market Garden en de daaropvolgende inname van het Ruhrgebied had de Tweede Wereldoorlog in Europa mogelijk met een aantal maanden kunnen bekorten. Men hoopte dat de oorlog voor kerst 1944 voorbij had kunnen zijn als de operatie wel geslaagd was. De operatie had veel militaire middelen gekost en de geallieerde opmars kwam vrijwel tot stilstand. Dit gaf de Duitsers de gelegenheid om het Ardennenoffensief voor te bereiden waar de geallieerden hun handen vol aan hadden. Doordat het mislukken van de operatie Market Garden samenviel met de Spoorwegstaking leed het westen van Nederland zwaar onder de hongerwinter en het staken van de voedselvoorziening door de bezetter als represaille, terwijl het zuiden al bevrijd was.
Over het algemeen wordt de uitkomst van Market Garden als een mislukking gezien. Eisenhower noemde de operatie echter gedeeltelijk geslaagd, omdat het minder bekende doel, het beveiligen van de sector Antwerpen, wel was bereikt. Het afsnijden van de Duitse troepen in het westen van Nederland en het doorstoten naar het Ruhrgebied konden geen doorgang vinden, omdat de laatste en meest cruciale doelstelling van de operatie, de brug bij Arnhem, niet op tijd bereikt kon worden.
De Britse historicus Antony Beevor stelde dat de Operatie Market Garden in essentie mislukte omdat het plan slecht opgezet was. Door de luchtlandingstroepen ver van de brug te laten landen verdween elk verrassingseffect, hetgeen juist het grootste voordeel was van de inzet van parachutisten. Beevor schrijft dat Market Garden mis ging "omdat het feitelijk inging tegen de militaire logica, omdat er geen rekening werd gehouden met dat er iets mis kon gaan, en evenmin met de aannemelijke reactie van de vijand. De meest voor de hand liggende reactie was dat de Duitsers de bruggen bij Nijmegen zouden opblazen, en alleen omdat Model zelf tegen de militaire logica inging was er nog enige hoop dat Market Garden succesvol zou zijn. Alle andere onvolkomenheden die aan het licht kwamen, zoals de slechte communicatiemiddelen en het gebrek aan grond-luchtverbinding, verergerden het centrale probleem alleen maar".
In het algemeen wordt verondersteld dat door het mislukken van de Slag om Arnhem de oorlog met een half jaar werd verlengd, terwijl het noordelijk en vooral het westelijk deel van Nederland een lange hongerwinter doormaakte. Die mening deelt overigens niet iedereen. Zo verklaarde de directeur van het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie (RIOD) in 1994 dat het vermoedelijk niets zou hebben uitgemaakt, omdat de Duitse bezetting in het westen van Nederland behoorlijk sterk was. Verder heeft Eisenhower in zijn boek Kruistocht door Europa kenbaar gemaakt dat, in tegenstelling tot wat vaak wordt verondersteld, na een volledig succes van Market Garden er geen offensief richting het Ruhrgebied zou hebben plaatsgevonden voordat de bevoorradingsproblemen na de ingebruikname van de Antwerpse haven zouden zijn opgelost.
</div>


<div class = "main__box">
<h2 class = "content__title">Bekende Personen</h2>
<p>Richard Adams; schrijver van Watership Down (WaterschapsHeuvel). Dirk Bogarde; hij was tijdens Market Garden Luitenant aan het hoofdkwartier in Montgomery. Peter Carington; Britse politicus en minister van defensie. Walter Cronkite; Amerikikaanse nieuweslezer. Stanley Maxted; Brits journalist en later acteur. Brian Urquhart; Inlichtingenofficier in de staf van generaal Browning en na de oorlog onder-secretaris-generaal van de Verenigde Naties.
</div>
<div class = "main__box">
<h2 class = "content__title">Herdenkingen</h2>
<p>Officiele Herdenking Airborneplein, Herdenking De Naald, Herdenking Polenplein, Herdenking Begraafplaats, Bridge To Liberation Experience, Airborne Wandeltocht, Luchtlandingen Ginkelse Heide, Bridge To Future Conferentie, De Bridge To Bridge, Airbornewedstrijd, Race To The Bridge, Eindhovense Lichtjesroute, De Liberation Route.</p>
</div>

		</main>
		<footer>
			<span><a href = "#1">klik</span> om terug naar boven te gaan
		</footer>
	</div>


	</body>


</html>