strona v.1.0

 <!DOCTYPE html>
 <html lang="pl">
     <head>
        <link rel="stylesheet" type="text/css" href="style.css">
         <meta charset="UTF-8" />
         <meta name="author" content="" />
         <meta name="keywords" content="" />
         <meta name="description" content="" />
         <title>Moja pierwsza strona internetowa</title>
     </head>
        <body>
        <!-- góra strony -->
            <div class="kontenerG">
                <div class="przycisk">Polecenie 3</div>
                <div class="przycisk">Polecenie 2</div>
                <div class="przycisk">Polecenie 1</div>
            </div>

        <!-- środek strony -->
            <div class="kontenerS">
                <div class="kontenerL">
                    <div class="obrazek"><img src="jezyk.png"></div>
                    <div class="menu">
                    <h1>MENU</h1>
                    Polecenie 1 <br>
                    Polecenie 2 <br>
                    Polecenie 3 <br>
                    Polecenie 4 <br>
                    Polecenie 5 <br>
                    Polecenie 6 <br>
                    Polecenie 7
                    </div>
                </div>
                <div class="kontenerP">
                <h2>Znane obiekty</h2><br><br><br><br><br><br>
                <g>
        W Układzie Słonecznym dotychczas odkryto 173 naturalne satelity planet. Ziemia ma jeden duży księżyc, Mars ma dwa niewielkie księżyce, a Merkury i Wenus nie mają księżyców. Gazowe olbrzymy, o masach znacznie większych niż planety grupy ziemskiej, mogą utrzymywać rozbudowane systemy satelitów. Księżyce mają również cztery z pięciu planet karłowatych: Pluton ma pięć księżyców – jeden duży i cztery znacznie mniejsze, Haumea – dwa księżyce, a Eris i Makemake po jednym księżycu. W sumie planety i znane planety karłowate okrążają 182 naturalne satelity.
        Odkrycie księżyca planetoidy (243) Ida, Daktyla, zapoczątkowało serię odkryć księżyców planetoid. Obecnie znanych jest 286 takich obiektów, będących planetoidami krążącymi wokół innych planetoid. Niektóre z takich układów, jak na przykład Antiope, to planetoidy podwójne, z dwoma składnikami porównywalnej wielkości. Natomiast 2001 SN263 okazała się być planetoidą potrójną.
                </g>

                <h2>Pochodzenie księżyców</h2><br><br><br><br><br><br><br>
                <g>
        Ze względu na orbitę księżyce dzieli się na regularne i nieregularne. Podział ten ma przypuszczalnie związek z pochodzeniem tych obiektów. Księżyce regularne krążą w tę samą stronę, w którą planeta obraca się wokół osi, po orbitach prawie kołowych, położonych blisko płaszczyzny równika planety. Przeważa pogląd, że powstały w wyniku kondensacji tego samego dysku protoplanetarnego, z którego uformowała się planeta, wokół której krąży dany księżyc.
        Księżyce nieregularne krążą po orbitach nie leżących w płaszczyźnie obrotu planety. Ich orbity są często wydłużone i zazwyczaj znacznie oddalone od planety. Orbity te określane są czasami jako chaotyczne, jako że w dłuższym okresie perturbacje ze strony Słońca mają wpływ na ruch takiego księżyca. Satelity te są przeważnie niewielkie. Istotnym wyjątkiem jest bardzo duży księżyc Neptuna, Tryton, który krąży przeciwnie do ruchu obrotowego planety. Przypuszcza się, że księżyce te są obcymi obiektami, przechwyconymi przez pole grawitacyjne planety. Istnieje kilka hipotez opisujących różne mechanizmy przechwytywania. Podczas przechwytywania musi nastąpić utrata części energii kinetycznej przechwytywanego ciała. Może to nastąpić w wyniku oporu aerodynamicznego w atmosferze planety, szczególnie, gdy jest ona młoda i otoczka gazowa ma duże rozmiary. Utrata energii może nastąpić także w dysku protoplanetarnym, na skutek zderzeń z drobnymi obiektami, zderzenia z większym ciałem i rozbicia, lub wskutek oddziaływania grawitacyjnego trzech ciał, z których jedno przejmuje nadmiar pędu drugiego i opuszcza otoczenie planety (trzeciego ciała).
        Jedna z hipotez powstania Księżyca Ziemi, obecnie uważana za najpewniejszą, głosi, że powstał on w wyniku uderzenia w proto-Ziemię innej protoplanety. Księżyc utworzyła materia obu obiektów, wyrzucona na orbitę dookoła Ziemi.
        Ponieważ większość księżyców jest znana tylko z obserwacji z dużej odległości (z Ziemi), hipotezy dotyczące ich pochodzenia zwykle trudno zweryfikować.
                </g>
                </div>
                </div>

        <!-- dół strony -->
            <div class="kontenerD">Autorem i opiekunem strony jest Marcin Turek</div>
        </body>
 </html>