Przetwarzanie strumienia grafiki komputerowej można podzielić na
1.Translację, rotację i zmianę skali
2.Próbkowanie punktowe, filtrowanie i mapowanie wybojów
3.Teksturowanie, oświetlanie i cieniowanie
4.Przekształcenia geometryczne i rendering


VM934:68 Do określenia wymiarów i kątów obiektów sceny graficznej wymagane są
1.Rzut izometryczny
2.Perspektywiczny rzut trzypunktowy
3.Jeden, dwa lub trzy różne rzuty prostokątne
4.Dowolny rzut ukośny


VM934:68 Pod pojęciem „alpha blending" rozumiemy
1.Technikę pozwalającą na zmianę jasności poszczególnych elementów obrazu
2.Technikę określania stopnia przezroczystości tekstury z wykorzystaniem oddzielnego kanału.
3.Rodzaj teksturowania polegający na mieszaniu barw tekseli z barwami pikseli obrazu
4.Technikę uzyskiwania koloru poprzez mieszanie kolorów składowych


VM934:68 Model oświetlenia Warna zakłada stosowanie
1.Programowych odpowiedników klap i stożków
2.Technik o podłożu fizycznym
3.Programowych odpowiedników stożków
4.Programowych odpowiedników klap


VM934:68 Cieniowanie płaskie polega na
1.Interpolacji jasności wierzchołków trójkąta do jego wnętrza
2.Przyporządkowaniu całej powierzchni trójkąta średniego poziomu jasności trójkątów sąsiednich
3.Przyporządkowaniu całej powierzchni trójkąta poziomu jasności jednego z wierzchołków
4.Przyporządkowaniu całej powierzchni trójkąta średniego poziomu jasności jego wierzchołków


VM934:68 Pod pojęciem z-bofora rozumiemy obszar pamięci RAM karty graficznej odpowiadający swoją wielkością
1.Zastosowanej głębi sceny graficznej
2.Rozdzielczości ekranu i zastosowanej głębi sceny graficznej
3.Rozdzielczości ekranu i modelowi koloru
4.Rozdzielczości ekranu, zastosowanej głębi sceny graficznej i modelowi koloru


VM934:68 Wielomianowe krzywe parametryczne definiują punkty na krzywych za pomocą
1.Wielomianów określających wzajemne zależności współrzędnych
2.Trzech wielomianów parametru t, oddzielnie dla każdej współrzędnej
3.Trzech wielomianów parametru t, wspólnych dla każdej ze współrzędnej
4.Uwikłanych funkcji wielomianowych


VM934:68 Dla tego samego stopnia aproksymacji liczba płatów wielomianowych jest
1.Identyczna z liczbą płatów wielokątowych
2.Zbliżona do liczby płatów wielokątowych
3.Znacznie większa niż płatów wielokątowych
4.Znacznie mniejsza niż płatów wielokątowych


VM934:68 Reprezentacja siatki wielokątowej w postaci wskaźników na listę wierzchołków jest
1.Mniej złożona niż reprezentacja w postaci wskaźników na listę krawędzi i wymaga algorytmów o krótszych czasach obliczeń
2.Mniej złożona niż reprezentacja w postaci wskaźników na listę krawędzi i wymaga algorytmów o dłuższych czasach obliczeń
3.Bardziej złożona niż reprezentacja w postaci wskaźników na listę krawędzi i wymaga algorytmów o dłuższych czasach obliczeń
4.Bardziej złożona niż reprezentacja w postaci wskaźników na listę krawędzi i wymaga algorytmów o krótszych czasach obliczeń


VM934:68 Krzywe stożkowe są do celów grafiki komputerowej modelowane przy pomocy
1.Prostych funkcji nieparametrycznych nie będących wielomianami
2.Parametrycznych wielomianów trzeciego stopnia
3.Prostych funkcji parametrycznych nie będących wielomianami
4.Parametrycznych wielomianów drugiego stopnia


VM934:68 Reprezentacja siatki wielokątowej za pomocą wskaźników na listę wierzchołków jest
1.Bardziej złożona od reprezentacji bezpośredniej i mniej złożona od reprezentacji na litę krawędzi
2.Mniej złożona od reprezentacji bezpośredniej i mniej złożona od reprezentacji na litę krawędzi
3.Bardziej złożona od reprezentacji bezpośredniej i bardziej złożona od reprezentacji na litę krawędzi
4.Mniej złożona od reprezentacji bezpośredniej i bardziej złożona od reprezentacji na litę krawędzi


VM934:68 Funkcje wagowe krzywych Hermite'a
1.Nie są symetryczne ani dodatnio określone
2.Są symetryczne i wszystkie są dodatnio określone
3.Są symetryczne i w większości dodatnio określone,
4.Nie są symetryczne, ale wszystkie są dodatnio określone


VM934:68 Algorytm Grahama wyznaczania otoczki wypukłej zbioru S jest oparty na założeniu, iż
1.Każdy wierzchołek otoczki wypukłej leży na brzegu trójkąta wyznaczonego przez trzy inne punkty zbioru S
2.Każdy wierzchołek otoczki wypukłej leży wewnątrz lub na brzegu trójkąta wyznaczonego przez trzy inne punkty zbioru S
3.Wszystkie punkty otoczki wypukłej leżą po jednej stronie prostych wyznaczonych przez kolejne punkty otoczki
4.Żaden wierzchołek otoczki wypukłej nie leży ani wewnątrz ani na brzegu trójkąta wyznaczonego przez trzy inne punkty zbioru S


VM934:68 Algorytm naiwny wyznaczania otoczki wypukłej
1.Jest stosowany zamiennie z algorytmem Grahama
2.Jest stosowany, gdy stanowi jedyne rozwiązanie problemu
3.Jest stosowany zamiennie z algorytmem Jarvisa
4.Nie jest stosowany w praktyce


VM934:68 Funkcja alfa umożliwia wyznaczenie kolejności wierzchołków na obwodzie wielokąta wypukłego w czasie proporcjonalnym do
1.O(n3)
2.O(n4)
3.O(n log n)
4.O(n)


VM934:68 Aby obiekty w trakcie przekształcenia zachowywały się jak ciała sztywne, to macierz takiego przekształcenia musi być:
1.Macierzą ortonormalną
2.Macierzą ortogonalną
3.Macierzą przekształcenia afinicznego
4.Dowolną macierzą kwadratową o rozmiarze przestrzeni przekształcenia


VM934:68 Translacja i rotacja względem wybranego punktu obiektu są przekształceniami
1.Translacja elementarnym, a rotacja złożonym
2.Złożonymi
3.Elementarnymi
4.Rotacja elementarnym, a translacja złożonym


VM934:68 Przekształcenia pochylające
1.Są zawsze przekształceniami elementarnymi
2.Nie ma takich przekształceń
3.Nie są przekształceniami elementarnymi
4.Są w pewnych warunkach przekształceniami elementarnymi


VM934:68 Algorytm z punktem środkowym w przypadku konwersji okręgu rozważa:
1.jedną czwartą okręgu począwszy od punktu położonego na osi OX
2.jedną ósmą okręgu począwszy od punktu położonego na osi OX
3.jedną ósmą okręgu począwszy od punktu położonego na osi OY
4.jedną czwartą okręgu począwszy od punktu położonego na osi OY


VM934:68 Globalna tablica krawędzi ET przechowuje
1.informacje o krawędziach dla poszczególnych wierszy pikseli
2.informacje o krawędziach dla poszczególnych kolumn pikseli
3.informacje o krawędziach biorących aktualnie udział w obliczeniach
4.informacje o wszystkich krawędziach wypełnianego wielokąta


VM934:68 Wartość funkcji uwikłanej opisującej równanie odcinka dla algorytmu z punktem środkowym jest
1.zawsze ułamkiem o mianowniku 4
2.liczbą całkowitą bądź ułamkiem o mianowniku 2
3.zawsze liczbą ułamkową o mianowniku 2
4.zawsze liczbą całkowitą


VM934:68 Algorytm obcinania odcinków Cohena-Suterlanda używa kodów
1.dwubitowych
2.jednobitowych
3.jednobajtowych
4.czterobitowych


VM934:68 Podczas pracy algorytm Cyrusa-Becka obcinania odcinków brane są pod uwagę:
1.Zewnętrzne i wewnętrzne wektory normalne do linii wyznaczających boki prostokąta obcinającego
2.Wektory normalne do odcinków-prymitywów
3.Wewnętrzne wektory normalne do linii wyznaczających boki prostokąta obcinającego
4.Zewnętrzne wektory normalne do linii wyznaczających boki prostokąta obcinającego


VM934:68 OpenGL 2.1: Maszyna stanu przechowuje dane o zakresie
1.globalnym
2.prywatnym
3.chronionym
4.lokalnym


VM934:68 OpenGL 2.1: Dla prymitywu GL_LINE_LOOP:
1.każdy zdefiniowany wierzchołek określa pojedynczy punkt
2.wierzchołki definiują linię łamaną gdzie każdy następny punkt jest łączony z poprzednim, a ostatni punkt jest łączony z pierwszym
3.każde dwa wierzchołki definiują odcinek
4.wierzchołki definiują linię łamaną gdzie każdy następny punkt jest łączony z poprzednim


undefined