Skarbie, ja wiem, że to trudne jest i zawiłe
Że nie powinienem kochać, że to na marne wysiłek
Że ze względu na Twoje dobro powinienem odpuścić
Bo Twoje serce jest zajęte, i mnie tam nigdy nie wpuścisz

Ja wiem, ja rozumiem, ale to silniejsze ode mnie
Walczę w środku, serce i rozum gryzą się wzajemnie
I rozum zawsze przegrywa, taki już jestem, wybacz
Serce wydaje rozkazy a świadomość zakuta jest w dybach

Wybacz mi kochanie, że pragnę Cię nad życie
Że kocham Ciebie całą i kochać muszę skrycie
Moje oczy Cie ubóstwiają, moje serce szybciej bije
Marzę, że choć jednego dnia z Tobą razem dożyję

I na kubie, w pełnym słońcu, na piaszczystej plaży
Będziesz stać tuż przede mną, tak mi się tylko marzy
Z rozpuszczonymi włosami, przez wiatr trącanymi lekko
W zwiewnej halce i biżuterii staniesz się moją mekką

Dziękuję Ci perełko, że rozumiesz mimo wszystkiego
Choć nie możesz mnie wpuścić, nie odtrącasz mnie jak złego
Że dajesz mi choć tyle, a Ci tego nie ułatwiam, dramat
I jedyne czym wyrażasz niechęć to czasem tylko ta <ściana>