Osoby, które od początku zdają sobie sprawę, iż ich oblicze jest tylko wizją artysty, a nie odzwierciedleniem rzeczywistości, dużo przychylniej oceniają swój zniekształcony autoportret. Dzieje się tak, gdyż w ich umyśle znajdowały się już wcześniej informacje na temat tego czym jest karykatura i jaki najczęściej jest jej cel. Co za tym idzie wiedzą, iż prawdopodobnie nie ma ona na celu atakowanie ich personalnie, a jedynie zapewnić im swojego rodzaju rozrywkę. Mogą więc cieszyć się obserwowanym portretem bez rozmyślania o ewentualnych intencjach jakie miał karykaturzysta, doceniając przy tym jego kunszt. Osoby nieposiadający informacji na temat sztuki karykatury mogą potraktować wyolbrzymienie cech jako próbę personalnego ataku, ośmieszenia. Wydaje się, iż w takiej sytuacji naturalną reakcją jest odrzucenie podobieństwa miedzy karykaturą a nimi samymi, a co za tym idzie ocenienie działa artysty w sposób nieprzychylny. Choć z pewnością istnieją osoby, dla  których każda próba odwzorowania ich wizerunku spotka się z niezadowoleniem, nawet gdy dowiedzą się jaki był tego cel, to jednak wielu ludzi oswaja się z faktem, iż prezentowany obiekt jest tylko ich karykaturą (pomimo początkowej silnej reakcji emocjonalnej). Taka informacja podana po fakcie może sprawić, iż osoba karykaturowana załagodzi swój osób lub nawet całkowicie zmieni zdanie dotyczące wcześniej negatywnie ocenianego dzieła.