Malign Velocities - zgubne prędkości

x) Społeczne przyśpieszenie przyjęło formę totalitarną. Wymaga się od nas by konsumować więcej, cieszyć się więcej, pracować więcej, być bardziej produktywnym etc.
x) Co jeśli jednak to nadal zbyt wolno? Może siły kapitalizmu nie są jeszcze wystarczająco zdeterytorializowane. Być może gdy uda nam się przyśpieszyć pozbędziemy się ograniczeń kapitału. Być może pozbędziemy się samego kapitalizmu.
x) Powyższe stanowisko jest obiektem zainteresowania i krytyki w książce Benjamina Noysa
x) Ideowy rdzeń tej książki zaczął kiełkować po spotkaniu się Noysa z tekstami Landa i CCRU
x) Pragnienie akceleracji przejawiało się w ich tekstach w postaci mieszanki science-fiction, okultyzmu i współczesnej teorii (głównie Deleuze’a i Guattariego). W swoim anty-humanizmie CCRU dążyło do przyszłości odartej z wszelkiego człowieczeństwa, sprowadzonej do czystego delirycznego procesu kapitału.
x) Noys porównuje te koncepcje z nawoływaniem ówczesnej Nowej Prawicy do „rozpuszczenia” aparatu państwowego (Deleuzjański Thatcheryzm).
x)Myślę, że w tej kwestii część CCRU mogłaby się zgodzić z Noysem. Zdaniem Kodwo Eshuna muzyka darkside Jungle (główne źródło inspiracji CCRU) była formą libidinalizacji destrukcji spowodowanej przez Thatcheryzm. Formą przeistoczenia destrukcji aparatu państwowego (państwa opiekunczego etc) w  formę kreatywnej destrukcji i przyjemności (jouissance). Szczególnie ważny jest tutaj motyw polowania. Nie bez powodu wiekszosc kawałków tego podgatunku Jungle zawiera sample z Terminatora, Predatora i Blade Runnera - trzech filmów, w których widoczny jest motyw polowania.
x) W książce Noys stara się jednak ująć szersze spektrum akceleracjonizmu niż tylko to pochodzące od CCRU. Zauważa, że podobne tendencje miały miejsce wielokrotnie w XIX i XX wieku). Noys nie podejmuje się jednak zadania wyczerpującej monografii akceleracjonizmu. Decyduje się raczej wybrać poszczególne momenty, w których chęć przyśpieszenia wyłania jako polityczna strategia.
x) Noys mimo iż nie zgadza się z pozycją akceleracjonizm, to uważa, że jako symptom mówi nam ona dużo o kwestii pracy w kapitalizmie. Mówi nam wiele o bolesnej rozkoszy, która z niej płynie, oraz o jej nieludzkim charakterze. Pragnienie zanurzenia się w tym odczłowieczonym procesie jest czymś co zdaniem Noysa należy przyjrzeć się z bliska.

FRANCJA, LATA 70. XX wieku (Anty-Edyp(D&G), Ekonomia Libidinalna(Lyotard), Wymiana symboliczna i śmierć(Baudrillard)) - początek bezpośredniej teoretyzacji akceleracjonizmu

x) Anty-Edyp w swojej zjadliwej krytyce oskarżał psychoanalizę o ograniczanie pragnienia do trójkąta edypalnego (edypalizacja). W przeciwieństwie do psychoanalizy, która wychodzi z pozycji neurotyka, Anty-Edyp obiera schizofrenie za centrum swojej analizy. D&G twierdzą, że schizofrenia jest kluczowym zaburzeniem dla zrozumienia kapitalizmu. Załamanie klinicznego schizofrenika jest wg. nich porażką w próbie przebicia się przez ograniczenia kapitalizmu. Kapitalizm można potraktować jako widmo nawiedzające wszystkie poprzednie formy organizacji społeczeństwa. Wolno operujące we współczesności siły dekodowania i deterytorializacji były postrachem w dawnych czasach siały postrach i sięgano po szczególne rodzaj represji by do nich nie dopuścić. Jednakże nie powinniśmy się cieszyć z obecnej sytuacji, bo kreatywne siły są wciąż na powrót kodowane i reterytorializowane. Pragnienie jako takie odkryte przez Freuda jest reterytorializowane na trójkąt edypalny. Praca Adama Smitha na własność prywatną. Wiara Marcina Lutra na autorytet Pisma Świętego.
x) Nie powinniśmy jednak poddawać się i wycofywać w obliczu tego wyzwania. Według autorów książki należy przyśpieszyć ten proces. Zwiększyć środki deterytorializujących przepływów.
Mocą zdekodowanych przepływów musimy przełamać ograniczenia kapitału. Schizo jest uosobieniem tej deterytorializacji. Schizofreniczna produkcja-pragnąca być może jest w stanie nas wyzwolić.
x) Lyotard w swojej książce podejmuje krytykę tego stanowiska.  Uważa, że pragnienie według D&G jest nadal czymś poza kapitalizmem, który jedynie na nim pasożytuje. Według Liotarda nie ma niewinnego schizoidalnego pragnienia. Kapitalizm zdążył opanować również sferę pragnienia, która jest więc jednolita. Ekonomia kapitalizmu jest też ekonomią pragnienia. Według Lyotarda nie ma w nim miejsce na rozdzielenie tych dwóch kwestii.
x) Zdaniem Lyotarda robotnicy cierpią przyjemność z kapitalizmu dokonującego destrukcji ich ciał(biologicznych, społecznych). Pracownik nie odczuwa alienacji /separacji od społeczności. Zamiast tego odczuwa jouissance, masochistyczną przyjemność w  „szalonej destrukcji ich ciał”.
x) Metafizyka kredytu i spekulacji (ryzyka?), merkantylizm
x) Baudrillard w Wymianie Symbolicznej i Śmierci krytykuje zarówno Lyotarda jak i Deleuze’a i Guattariego. Krytykuje ich za przywiązanie do pragnienia i libidinalnego jako opozycyjnych sił. Jego zdaniem tylko śmierć może znieść wszystkożerne kodowanie narzucone nam przez kapitalizm. Śmierc jego zdaniem jest symbolicznym wyzwaniem niszczącym wartość poprzez powrót do pre-kapitalistycznej ekonomii opartej wyzwania prezentu (?)
Kapitalizm nadając wartość monetarną nie produkuje sensu. Nie jest to więc procedura symboliczna. Według Georgesa Bataille’a marnowanie, wydatkowanie, destrukcja są bardziej fundamentalne życia jako takiego niż produkcja i użyteczność. Słońce produkuje energię i nie żąda niczego w zamian. Według niego by stać się wolnymi jednostkami powinniśmy podążać zasadami tej pierwotnej ekonomii. Arystokratyczna krytyka kapitalizmu (Bataille, Nietzsche).
x) Nalezy zauważyć, że te trzy prace zostały napisane niedługo po porażce rewolucji maja 68. Dla nich jednak przegrana nie była pewna i oczywista. Wiele osób w latach 70 próbowało podtrzymać i zradykalizować walkę podjętą w 68. Ich pozycje ukazują trwałość kapitalizmu oraz jego zdolność do poszerzania jego dominacji oraz przechwytywania/przejmowania form walki z nim samym. D&G jako jedyni nie pozostają rozczarowani tą sytuacją.
x) Lata 70 - poczatek kryzysu kapitalizmu i przedsionek neoliberalizmu lat 80
x) Akceleracjonizm można potraktować jako sygnał przeniknięcia kapitalizmu do każdego zakamarka życia i myśli oraz rozprzestrzenienia się go po całym globie.

Heretics of Marx

x) Nietzsche - dokończyć nihilizm by przejść ponad ograniczenia zachodniej kultury.
x) Marx - Kapitalizm jako siła rozpuszczająca organizację i wartości starego świata
x) Nietzscheański Marks
x) Indie - Kapitalizm jako konieczna destrukcja tego co przestarzałe by móc wprowadzić to co nowe.
x) Kapitalizm jednak nie prowadzi automatycznie do komunizmu
x)wg. Noysa replikacja tendencji kapitalizmu przywraca jego dominacje jako nieprzekraczalnego horyzontu naszych czasów

The Road of Excess
x) Akceleracjonizm rzeczywiście jest tożsamy z przesadą „Nick Land confused speed with acceleration”

War Machines - Italian Futurism

x) Prędkość jako esencjalna oznaka modernizmu.