Borowski

Tadeusz-mieszkał w pokoiku przy kantorku firmy budowlanej, w której pracował jako magazynier. Narzeczony Marii. Na sznurku w pokoju suszyły się okładki do jego tomiku poezji. Przez 3 miesiące Iżynier finansował jego studia. produkował  razem z Maria bimber, wszedł w spółkę z kierownikiem, zajmował się głównie księgowaniem. Dowiedział się, ze jego narzeczona wróci później, ponieważ w mieście trwają łapanki. Martwił się, że Inżynier wyrzuci ich z pracy za złodziejstwo, a na otwarcie własnego interesu nie miał pieniędzy. Zauważył Marię w jednym z transportów.

Pan młody-był pianistą, został ochrzczony latem. Rodzice jego wybranki nie dali bogosławieństwa na ślub, nie akceptowali mezaliansu.

Tomasz-miał ciężarną żonę, redaktor naczelny dwutygodnika, uważał się za lewicowca, miał chore serce. Handlował fałszywymi obrazami.

Piotr-spędził czas w towarzystwie dwóch dziewczyn.

Apoloniusz-"wojna minie, sztuka zostanie", pomagał stworzyc okładki do tomiku Tadeusza.

Żydówka-uciekła z getta, kiedyś była pieśniarką żyjącą w luksusowych warunkach, teraz cieszyła sie z drobnostek tj. czysta szczoteczka, kanapki. Martwiła sie o najbliższych, którzy zostali w getcie.

Maria-narzeczona Tadeusza, studentka polonistyki na podziemnym uniwersytecie, przygotowywała "Hamleta". Musiała wcześnie iść do pracy, na prośbę kierownika, ponieważ rozwoziła bimber, robiłago oszczędnie z czego był zadowolony kierownik.
Zadzwoniła i przekazała informacje, że będzie później, ponieważ w mieście śa łapanki. Została złapana i wywieziona do obozu nad morzem, gdzie ją zagazowali, a jej ciało prawdopodobnie przerobiono na mydło.

Doktorowa-na furmance przywieziono jej meble, cały dobytek na przechowanie. Kobieta była Żydówką, której udało się wyjść z getta (zwolnienie załatwił jej zięć). Jej zięć i córka zostali w gettcie ze względu na interesy, ale mieli je opuścić następnego dnia. Kiedys była bogata, teraz jej niewiele zostało.
Była właścicielką przedsiebiorstwa budowlanego, samochodów ciężarowych i odnogi kolejowej. Dowiedziała się, że jej corka nie opuści getta, Doktorowa postanowiła wrócić do rodziny.

Inżynier-miał żonę, która przekazywała pieniądze na utrymanie żebraków, zakonników i ich syna. Czerpał z firmy ogromne zyski, jego pracownicy kradli materiały i sprzedawali je na lewo, miał dobre stosunki z Niemcami. Finansował przez 3 miesiace studia Tadeusza.

dorabiaie na boku: sprzedawanie wapna na ulicy, prywatne kursy przewozowe, sprzedawanie kredy i tonu w mydlarni.

Kierownik Jan-handlował bimbrem, zagłębiał się w lewych interesach, sprzedawał i skupywał meble, handlował lokalami. Przed wojną pracował jako magazynier w przedsiębiorstwie u doktorowej, pracował wtedy jako taksówkarz. Doktorowa wprowadziła go w świat interesów i wiele nauczyła, zwracał sie do niej z szacunkiem. Zakładał czapkę tramwajarską, aby mieć darmowe przejazdy.

Sklepikarz-prowadził nielegalne interesy, handlował ludźmi z pobliskiej szkoły, oszukiwał klientów.

Urzędniczka-zatrudniona przez Inżyniera, pilnowała kasy, ponieważ podejrzewał pracowników o okradanie firmy.

			U NAS W AUSCHWITZU...
1 list-informuje ukochaną o swoim uczestnictwie w kursie sanitarnym, który ma przygotować go do pełnienia funkcji flegera. Uczy się podstaw udzielania pierwszej pomocy, zwlaczania bakterii-gronkowca i paciorkowca. Miał trudności ze znalezieniem kogoś, kto dostarczy jego list. Jeden pacjent poprosił go, żeby nie chować go we wspólnej mogile, ale na szczęście wyzdrowiał.

2 list-opowiada o życiu w Oświęcimiu, warunki były imponujące jak na obóz zagłady. Tadeusz mieszka teraz w o wiele lepszych warunkach niż wcześniej. W obozie kązdy wiedział wszystko o każdym. wyjawił swoje uczucia do narzeczonej.

3 list-opowiadał o koncertach odbywających sie co niedziela w sali koncertowej, w obozie znajdował sie burdel, kobiety oferowały swoje usługi jedynie uprzywilejowanym, czasami korzystali z nich więźniowie na przepustkach za dobrą pracę. Wspominał dawne czasy w Warszawie na Skaryszewskiej.

4 list-mówi o masowym zabijaniu ludzi i bierności ludzi. Ludzie z zewnątrz myślą, że obóz to sielanka, przez mecze bokserskie i co niedzielne koncerty. Przybył nowy transport kobiet, któremu towarzyszyła orkiestra. Kobiety wołały o pomoc, ale nikt nie reagował.

5 list-opisywał uczestnictwo w kursach sanitarnych, oboiązkowej gimnastyce,która trwała godzine i odbywała się, co dwa dni. Wspominał czasy jak mieszkał z ukochaną i rozmawiali o życiu.

reszta w streszceniu...

			PROSZĘ PAŃSTWA DO GAZU
Bohater żywił się paczkami przesyłanymi z domów. Dzielił się jedzeniem z Henrim oraz Francuzem (należeli do Kanady, pracowali oni przy roładunkach transportów ludzi, zabierali odzież i jedzenie). Tadeusz pomagał raz przy rozładunku. Więźniowie mdleli i dusili sie w tłoku, mieli dużo bagażu, które były im odberane. Ludzie nigdy nie dostawali odpowiedzi na pytanie co ich czeka. Dzielono ludzi na dwie grupy, do jednej kierowano młodych, którzy mieli iść do obozu, a do drugiej tych, którzy byli kierowani na natychmiastową śmierć.
Kanada oddawal kosztowności esesmanom, segregowali rzeczy więźniów. Dla Kanady najważniejsze było jedzenie. Musieli pracowowac szybko i sprawnie. Z wagonow wynosili martwe dzieci, uduszone i leżące w ludzkich odchodach
Żadna z kobiet nie przyznawała sie do swoich dzieci, za jedna kobietą biegało dziecko, ale ona się do niego nie przyznawała, myślały, że w ten sposób zyskują sznase na przeżycie. Komendantka kobiecego obozu nie lubiła brała młode i ładne kobiety, goliła je, obdzierała z ubrań i godności. Dziewczynka bez nogi trfiła do auta między trupami, aby spalono ją żywcem razem z nimi.

			BITWA POD GRUNWALDEM
Tadek, Stefan, podchorąży Kolka, Chorąży, Cygan, Profesor, Redaktor, Śpiewaczka, Aktor - byli więźniowie obozu koncentracyjnego, obecnie przebywający w poniemieckich koszarach w oczekiwaniu na transport do kraju;

Nina - żydowska dziewczyna, która przyjechała w transporcie z Pilzna, zastrzelona przez amerykańskiego żołnierza. Dziewczyna udawała przez 6 lat katoliczkę, zakochana w chłaopaku, który nie lubił Żydów. Napisała mu list kiedy poszedł do wojska, w którym mówi mu prawdę i uciekła, bała sie wyjazdu do Palestyny.

Znajdowali sie w koszarach, trwały przygotowania do mszy. Tadek mial wyrzuty do Chorążego, że nie potrafi przypilnowac kucharza, który wynosi jedzenie dla Żydówek. Kolka namawiał Tadka, żeby poszedł na msze, aby mógł ją opisać w gazece i dostać za to gulaszu. Stefan twierdzi, że jako blokowy nie dał zginąć oficerom z głodu, a oni już o tym nie pamiętają, między Chorążym a Stefanem dochodzi do kłótni(?jakiej?). Tadek został po mszy zaproszony na gulasz. Przyjechał transport, gdzie Tadek zauważył Nine, zaczęli rozmawiać. Okazało się, że kucharz ukrywa jedzenie, Kolka i Stefan wszczęli awanturę. Tadek z Niną udali się poza mury koszar, dziewczyna namawiała go do wyjazdu, a mężczyzna namaiwał ja do pozostania. Oboje stawiali na swoim. Gdy wracali to spotkali Stefana, który uciekł z koszar kiedy dowiedział się, że nastepnego dnia mają wszytskich wywozić.Dziewczyna wspięła się na mur, aby przedostać sie do środka i wtedy jeden z żołnierzy zastrzelił ją. Tadek ułożył głowę dziewczyny na miękkim piasku i oddalił sie od niej. Jego sala została doszczętnie zdewastowana. Od Cygana dowiedział się, że to byli Polacy, którzy szykowali sie do transportu. Książki Tadeusza zabrał redaktor, ktory wyjechał na Zachód, Tadek się zdenerwował, bo liczył na wspólny wyjazd i że go nie wywiozą. Profesor żałował, że Nina nie żyje, ponieważ chciał ją uwieść. Udali się na przedstawienie, gdzie do ognia wrzucano kukłę ubraną w munndur esesmański. Koniec zabawy z okazji rocznicy Bitwy pod Grunwaldem.