Stanisław Grzesiuk autor autobiograficznej powieści pod tytułem "Pięć lat kacetu" urodził się 6 maja 1918 roku. W swoich życiu został doświadczony przez los kilkukrotnie. Po wybuchu wojny był ściśle związany z ruchem oporu Warszawy. Za swoją czynną walkę z nazistami był poszukiwany przez gestapo. Swoje pierwsze spotkanie z Holocaustem przeżył w Dachau - niemieckim obozie koncentracyjmym w którym przebywał niespełna 5 miesięcy. Potem został przeniesiony do Mathausen - Gusen gdzie doczekał wyzwolenia. Do obozu trafił poprzez łapankę. Po wojnie napisał "Pięć lat kacetu" w powieści której zawarł swoje wspomnienia z życia obozowego. Zmarł w roku 1963 na gruźlicę na którą zachorował właśnie przez pobyt w obozie.
Grzesiuka w powieści poznajemy w jego drodze do obozu. Język w którym wypowiada się, pozwala stwierdzić, że w chwili gdy pisał był już pogodzony ze swoim lose i patrzył na przeszłośc z dystansem.
W książce dostrzegamy bardzo dokładny opis wykonywanych przez Grzesiuka zajęć. Od razu możemy również zauważyć, że bohater zrozumiał jak musi się zachowywać, co musi robić, a czego mu nie wolno aby przeżyć piekło obozu.
Postawa Grzesiuka zasługuje na pochwałę gdyż niczego nie robi kosztem innych więźniów. Chciał sobie pomóc jak najbardziej lecz nigdy nie cierpiał przez niego inny więzień.
Grzesiuk jest bardzo przebiegłym więźniem, wiedział, że aby przyżyć musi pracować jak najmniej, jak najmniejszym kosztem.
szczegóły przytaczane przez autora ukazują nam wpływ obozowej rzeczywistości na jego psychikę. Gdy dzieki swojej przebiegłości, nie brakowało mu jedzenia, chetnie dzielił się nią z innymi. mimo ze zostal kilka razy oszukany, nadal chciał pomagać ludziom. Nie przestał im ufać.
Po przeczytaniu powieści Grzesiuka można bardzo łatwo nakreślić jego osobowośc. byl osobą bardzo wyrazistą. Potrafił oszukiwać, lecz tych tych którzy oszukali jego. Nigdy nie ułatwiał sobie życia obozoego w sposób w ktory mógł komuś zagrozić.