Rozbudowa miasta jako ośrodka przemysłu ciężkiego i włókienniczego, przyczyniła się do wzrostu ruchu pasażerskiego pomiędzy Legnicą a podmiejskimi wsiami. Mieszkańcy okolicznych miejscowości domagali się we wnioskach do lokalnych gazet, listach do kierownictwa MPK, a nawet interwencjach w Komitecie Powiatowym PZPR połączeń w ramach komunikacji miejskiej. Wówczas tylko te, w przeciwieństwie do PKS, mogły bez przeszkód zatrzymywać się na wszystkich bądź większości przystanków w mieście, co najbardziej interesowało dojeżdżających pracowników. Już w <b>1959 r.</b> wydłużone kursy linii „E” służyły mieszkańcom Rzeszotar, a od <b>1 maja 1962 r.</b> nowa linia „C” połączyła legnicki dworzec z Ulesiem.

Reorganizowano również istniejące połączenia miejskie. <b>Pod koniec lat 50.</b> wszystkie kursy z al. Rzeczypospolitej do dworca wykonywała linia „B”, zaś oznaczenie „A” zyskała nowa trasa uruchomiona w <b>1961 r.</b> Zastąpiła ona zamknięty z powodu wyburzeń w śródmieściu odcinek linii tramwajowej „2” z ul. Chojnowskiej do dworca (przez pewien czas oznaczany jako osobna linia „4”), a także obsłużyła na nowym dla komunikacji odcinku rejon ul. Kazimierza Wielkiego i Pątnowskiej.