Na de tweede wereld oorlog wouden veel joden naar Palestina.
Engeland had echter het bestuur van de Volkenbond van Palestina. Omdat Engeland problemen vreesde met de Arabieren, probeerde ze de massale emigratie te beperken. (Ze verboden het om naar Palestina te gaan)
Engeland konden de emigratie niet stoppen, dus gingen ze naar de Verenigde Naties. Die verdeelden Palestina in een Israëlische en een Palestijnse staat.
Een tijdje later werd de staat Israel uitgeroepen tot een tehuis voor de joden. De volgende dag vielen de Arabieren Israel aan. De strijd verliep gunstig voor de Arabieren, die hun eigen Palestijnse staat verdedigden.
In 1993 werden de Oslo-Akkoorden gesloten.  Dit werd echter snel weer verbroken en het Palestijnse verzet werd harder.