Sample LaTeX from La Hobito

\documentclass{scrbook} %---------------------------------------------------v-1-

\usepackage{fontspec}
\usepackage[esperanto]{babel}
\usepackage{scrlayer-scrpage}
\usepackage{microtype}

%\usepackage[ a5paper,
%             top=1.5cm,
%             bottom=2.5cm,
%             left=1.5cm,
%             right=1.5cm   ]{geometry}
\usepackage[a5paper]{geometry}

\title{La Hobito}
\subtitle{aŭ tien kaj reen}
\author{J.R.R. Tolkien}
%\translator{Christopher Gledhill \and William Auld (poemoj)}
\date{}

\usepackage[perpage,symbol*]{footmisc}
\usepackage{verse}

\usepackage{ellipsis}
\renewcommand{\ellipsisgap}{0.075em}

\usepackage{lettrine}

\def\dash---{\kern.16667em---\penalty\exhyphenpenalty\hskip.16667em\relax}

\begin{document} %----------------------------------------------------------v-1-

\maketitle

\tableofcontents

\chapter{Neatendita Festo} %----------------------------------------------v-2-

\lettrine[nindent=0.25em]{E}{n} truo en tero vivis hobito. Ne aĉa, malpura, malseka truo plena je vermstumpoj kaj ŝlima odoro; nek seka, dezerta, sabla truo sen sidlokoj aŭ manĝaĵoj. Ĝi estis hobito-truo, kaj tio signifas komforton.

Ĝia pordo estis perfekte ronda kiel luko, verde farbita, kun brila flava latuna anso fiksita ĉe l’ centro. La pordo kondukis al vestiblo tub-forma, kiel larĝa tunelo: tre komforta, senfuma lignopanela tunelo, kahelita kaj tapiŝita ĉe l’ planko, meblita per vaksitaj seĝoj, kaj kun amaso da hokoj por ĉapeloj kaj manteloj\dash---{}la hobito tre ŝatis gastigi. La tunelo serpentumis plu, sed iom nerekte, en la flankon de l’ monteto\dash---{}la Monteto, kiel nomis ĝin ĉiuj loĝantoj en la multmejla ĉirkaŭaĵo\dash---{}kaj de ekstere vidiĝis multaj etaj rondpordoj, komence ĉe unu flanko, kaj poste ĉe la alia. La hobito ne bezonis grimpi ŝtuparon: dormoĉambroj, banĉambroj, keloj, provizejoj (multe da), vestejoj (ĉe li, kompletaj ĉambroj estis destinitaj al vestoj), kuirejoj, manĝejoj\ldots\ ĉiuj estis sametaĝaj, kaj eĉ en la sama koridoro. La plej bonaj ĉambroj troviĝis maldekstre (de la enirejo), ĉar nur tiuj havis fenestrojn, kiuj estis rondaj kaj profundoj, kaj ili rigardis al la ĝardeno kaj poste al gresejo etendiĝinta ĝis la rivero.

Ĉi tiu hobito estis sufiĉe prospera, kaj li nomiĝis Baginzo. La Baginzoj loĝis apud la Monteto jam de neimageble longe, kaj oni taksis ilin respektindaj, ne nur ĉar ili estis riĉaj, sed ankaŭ ĉar ili ne spertis aventurojn kaj faris nenion neatenditan, kaj ĉar oni povis diveni la opinion de ajna Baginzo pri iu ajn temo sen la peno rekte demandi lin pri ĝi. Ĉi tiu rakonto temas pri Baginzo kiu tamen spertis aventuron, kaj malkovris, ke li faris kaj diris aferojn tute ne atenditajn. Li eble perdis la respekton de la najbaroj, sed li gajnis\ldots\ nu vi vidos, ĉu li gajnis fine ion ajn.