Celem artykułu jest ocena chodu chorych z niedowładem połowiczym po udarze mózgu w późnym okresie od udaru oraz ocena zależności pomiędzy prędkością i dystansem chodu badanych, ocena zależności możliwości lokomocyjnych badanych chorych od ich prędkości i dystansu chodu, ocena zależności częstości kroków a prędkości chodu i wyniku testu dwuminutowego, ocena zależności prędkości chodu i dystansu chodu od równowagi badanych oraz zależności 147 sprawności lokomocyjnej i funkcjonalnej od badanych cech. Choroby naczyniowe mózgu, w tym udary stanowią jeden z głównych problemów zdrowotnych społeczeństwa, stanowiąc trzecie miejsce wśród przyczyn zgonów i pierwsze wśród przyczyn inwalidztwa w populacji powyżej wieku średniego. Znaczna część chorych po udarze mózgu odzyskuje umiejętność samodzielnego chodu, ale często jest on mało efektywny, co w praktyce przejawia się znacznym ograniczeniem możliwości poruszania się. Chód chorych jest nieekonomiczny, występuje asymetria czasu trwania faz chodu, długością kroku, przeciążeniem i wydłużaniem się czasu podporu kończyny sprawniejszej, wymaga zaangażowania większego wysiłku oraz jest powolny. Z uwagi na rozpiętość wieku badanych oraz czasu od wystąpienia udaru została przeprowadzona analiza zależności wszystkich biorących udział pacjentów. Wyniki wykazały, że wiek oraz czas od udaru nie wpływały znacznie na poziom rozważanych miar sprawności. Równowaga chorych oceniona została za pomocą trzech narzędzi: test ,,Get up & go”, wskaźnika symetryczności oraz skali Berga. Opisane zostały zależności występujące pomiędzy liczbą kroków, a prędkością chodu oraz liczbą kroków, a wydolnością chodzenia. Następnie występuje dyskusja na podane tematy oraz  przedstawione zostały wyniki.