Transfiguracja barwy piórka- Xanth Thorne

*Xanthopoulos mimo swojego smutnego nastroju postanowił się ogarnąć. Zdjął z biurka niepotrzebne przedmioty takie jak zeszyt czy to dziwne i brudne akwarium, w którym najwidoczniej umrze z głodu jeszcze pływająca rybka... Może i Xanth powinien umrzeć? Chłopiec opanował się i wrócił do zadania. Po upewnieniu się, że już nic zbędnego wokół oprócz Angela siedzącego obok nie ma poprawił piórko. Xanth odpędził ze swojego umysłu wszystkie myśli. Wyobraził sobie, że przed nim znajduje się tylko piórko i tylko ono jest jego jedynym celem w życiu. Chwycił swoją różdżkę poprawiając mocny uścisk na jej rękojeści i upewnił się czując ją w ręce, że znajduje się ona między kciukiem a resztą palców prawej ręki. Rękę wyprostował w łokciu i uniósł, uniósł ją na tyle żeby się znajdowała na tej samej wysokości co piórko, żeby miała blisko do substratu. Wykonał kilka wdechów i wydechów na uspokojenie.
W umyśle przywołał schemat przemiany. Przed sobą ma śnieżnobiałe pióro a chce otrzymać srebrno zielone, więc trzeba zmienić tylko jego kolor... Wyobraził sobie jak jego pióro zmienia barwy, jakby ktoś zaczął je polewać farbami począwszy od "ogonka", które się zacząły równomiernie rozlewać w danych miejscach, jakby były gałęziami drzewa, które rosną w przyspieszonym tempie. Kiedy Xanthopoulos uznał, że to już pora, trzymając cały czas różdżkę nieruchomo, puknął w substrat podwójnie... Raz... Dwa... Wypowiedział płynnie i wyraźnie: Illivie Chromo! Wtem powinno stać się tak jak w wyobrażeniu czyli pióro zaczęło pokrywać się nowymi kolorami od dołu, od ogonka do końcówki górnej. Po lewej stronie zabłysnły srebrzyste witki a po prawej ukazała się głęboka zieleń, tak głęboka jak smutek pewnych ludzi, głębia ta została przekazana przez emocjonalną różdżkę. Na zakończenie przemiany, skupienie Xanthopoulosa zaczęło maleć przez co chłopak znowu był świadomy tego, że znajduje się w klasie pełnej ludzi, ludzi którzy swoim istnieniem mogli przyprawić go o dreszcze. Tak bardzo by chciał znowu powtórzyć transmutację aby powrócić do niebiańskiego stanu skupienia i zapomnieć o otaczającej go rzeczywistości nadając sobie cel.*

Xanthopoulos Thorne, Slytherin (theRobot)