-Rozumiem.. - westchnęłam smutno i zeskoczyłam z jego rąk. -Do jutra. - uśmiechnęłam się i złożyłam na jego ustach ostatni pocałunek, po czym opuścił moje mieszkanie. Nie chciałam, aby nasza relacja tak wyglądała i łudziłam się, że za jakiś czas wszystko się zmieni. Po godzinie wyciągnęłam ciasto z piekarnika, a następnie wzięłam do ręki książkę, w trakcie której czytania jestem i poszłam na balkon, aby móc się odstresować. Nadal nie mogę uwierzyć w to, że moje życie zmieniło się w ciągu dwóch tygodni aż tak bardzo. Will pojawił się w nim tak nagle i sprawił, że wszystko stało się lepsze. Teraz już wiem, że go kocham i nigdy nie pozwolę mu odejść. Czekam tylko na odpowiedni moment, aby mu to wyznać.