ο καθενας ,οταν γραφει κατι,το χρωματιζει με το ΔΙΚΟ  του χρωμα.
επισης,για να μην εχουμε κενα,οταν καποιος διαβαζει κατι καποιου αλλου,αφηνει ενα οκ κατω απο τν παραγραφο,το οποιο οκ ειναι χρωματισμενο επισης.
ντινος
αγγελος
θανασης


χαρακτηρες :
---------------------------------------------do   not   edit---------------------------------------------------------------

1) Μανωλης, ο ποιητης
Σε διαμαχη με τον εσωτερικο του κοσμο, εσωστρεφης και μελαγχολικος, πεσιμιστης (οχι καταθλιπτικος).
Μετρια προς κακη οικονομικη κατασταση,δουλευει σε καφετερια με μειωμενο ωραριο, ισα που καλυπτει τις βασικες του αναγκες πληρως αν και ουτως η αλλως δινει ελαχιστη σημασια στα υλικα αγαθα.
Λατρευει τον Καρυωτακη, αφου οχι μονο τα ποιηματα του τον αγγιζουνε αλλα ταυτιζεται και μαζι του. Θελει να αξιωθει σαν ποιητης αλλα δεν πιστευει οτι μπορει να τα καταφερει, και δεν ειναι σιγουρος εαν αξιζει η οχι. Δεν τα παει καλα με τα θυληκα, δεν ξερει πως να τις προσεγγισει, και αρνειται να αλλαξει οποιοδηποτε στοιχειο του εαυτου του για να γινει επιθυμητος. Σταθερος στις αξιες του, σε βαθμο τετοιον ωστε θα μπορουσε να χαρακτηριστει πεισματαρης. Περνα πολλες ωρες στο λιμανι, αλλα κατα φοβερη συμπτωση δεν εχει ποτε συναντηθει εκει με την . Εχει παντα μαζι του τετραδιο, και δεν χανει ποτε ευκαιρια να καταγραψει τις σκεψεις του, αν και πολυ δυσκολα δειχνει αυτα που γραφει στους αλλους. Επισης σκιζει συνεχεια τα ποιηματα του, με ντροπη και απογοητευση και νοτες νευρων τα οποια δεν δειχνει, και δεν ξεσπαει σε αλλους ποτε.

2) Ιάσωνας, ο underground
Μοναχοπαιδι, γονος ευπορης οικογενειας, θα περιμενε κανεις οτι θα ηταν ενα κακομαθημενο. Ολως παραδοξως, ο Ιασωνας ειναι ακριβως το αντιθετο απο το αναμενομενο. Πολυ κοινωνικος, ευθυμος, βοηθα τους φιλους το με αυτοθυσια, αψηφα τον κινδυνο οπου χρειαζεται, δινει σωστες συμβουλες, παροτρυνει τους γυρω του να κανουν πραγματα που θα τους οφελησουν.
Εχει φυγει απο το σπιτι του, διατηρωντας καλες σχεσεις με τους γονεις του, αλλα χωρις να δεχεται ουτε μια δραχμη απο αυτους.Κανει γκραφιτι, τραγουδα και ακουει χιπχοπ, χωρις ομως να περιοριζει εκει τα  μουσικα του ενδιαφεροντα. Δουλευει ως ραδιοφωνικος παραγωγος σε τοπικο ραδιοφωνικο σταθμο εξασφαλιζοντας τα απαραιτητα, δεν του λειπει κατι, καθως ειναι πολυ επιτυχημενος στην δουλεια τους και αρεστος στο κοινο. Εχει κοπελα, αλλα χωριζουνε με δικη της κυριως ευθυνη, στην αρχη του εργου, δεν την ξεπερναει, αλλα η θετικη του σταση ζωης του επιτρεπει να μην ειναι μιζερος μεχρι να τα ξαναβρουνε, εχει θλιψη, αλλα δεν την δειχνει, κυριως για να μην επηρεασει αρνητικα τους γυρω του. Εχει το crew του, και τους φιλους του σαν αδερφια του, πραγματικο υποδειγμα σωστου φιλου, προσεγγιζει την ανιδιοτελεια στην φιλια αλλα και στον ερωτα.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


ΝΤΙΝΟΣ
πιθανο σεναριο με μπολικη δοση ανετοιμοτητας:
ακουμε εναν στιχο να απαγγελεται απο τον αφηγητη,αμεσως μετα τους τιτλους
ξεκιναμε απο τον ποιητη,για τον οποιο μαθαινουμε τη δουλεια του,τα ποιηματα που τον εχουν κανει πολυ γνωστο,μεσα απο το διαδικτυο κυριως,αλλα αυτο δεν εχει μεταφραστει σε οικονομικες βοηθειες. μαθαινουμε οτι δουλευει σε καφετερια,μαθαινουμε ολα τα χαρακτηριστικα του χαρακτηρα του που εχει γραψει ο αγγελος απο πανω.συν,το γεγονος οτι κρυβει ενα μεγαλο μυστικο,ενα βιβλιο που γραφει με ιδιαιτερο ζηλο και παθος.(στα πλανα,στα οποια γραφει το βιβλιο,βλεπουμε ενα μικρο κουτι,για το οποιο αγνοουμε το περιεχομενο)


στη συνεχεια,μπαινει στο πλανο μας ο μουσικος , για τον οποιο μαθαινουμε οτι ειναι κολλητος του αλλου, οτι ειναι χρονια φιλοι, και τους βλεπουμε να περνανε ωρες μαζι...μαθαινουμε επισης,πως ο τυπος εχει πολλες σχεσεις με κοπελες,στις οποιες φερεται καλα,και του ειναι σχετικα ευκολο να τις προσεγγισει,αλλα δεν κραταει σοβαρη σχεση.ο λογος,ο θανατος της γυναικας του,αρκετα χρονια πριν,για λογους που παραμενουν αδιευκρινιστοι.( 1)(1)
ο ποιητης,παει να πει στον φιλο του για το βιβλιο του,το οποιο κρατουσε ως τοτε μυστικο,αλλα τον σταματα ενα αναπαντεχο τηλεφωνημα

ειναι ο φωτογραφος,( 2)ο οποιος ζητα να συναντηθουν,για μια προταση που εχει να του κανει.η προταση,φυσικα,εφερε μεγαλο ενδιαφερον στον ποιητη μας,αφου ηταν σχετικα μπατιρακι (3) .η συζητηση λοιπον για το βιβλιο ματαιωθηκε.

το πλανο μας γυριζει στον φωτογραφο (4),ο οποιος βρισκεται σπιτι του.προσπαθουμε,με καποιον τροπο,να παραπλανησουμε τον θεατη,δινοντας σκοτεινα και ενοχοποιητικα χαρακτηριστικα στον τυπο.καπου εκει,εμφανιζεται και η γυναικα-δεσμος,οτι μας καυλωσει, χορευτρια.αναφερομαστε στη δικη της ζωη,και μαθαινουμε απο τον αφηγητη,για το παθος της για το χορο(ενω βλεπουμε πλανα που αφορουν τη ζωη της) αλλα μαθαινουμε επισης πως  τον τελευταιο καιρο ο φωτογραφος την παραμελει,ενω κατι δειχνει να τον απασχολει.
βλεπουμε σχετικα πλανα,με τον τυπο να διαβαζει βιβλια,η σελιδες στο ιντερνετ(σχετικα με τον ποιητη ολα),και καπου εκει η τυπισσα ξεθαβει εναν αριθμο κινητου (5),προφανως,πιστευει οτι ειναι γκομενας.(2)
το πλανο μας γυριζει στο θεατρο..εκει,ανακαλυπτουμε την ηθοποιο,και μαθαινουμε για τη δικη της ζωη,οτι ειναι σκετη μπιτσουλα,και οτι ειναι δημοσια μητρα.
βλεπουμε πλανα,εννοειται αυτο
γινεται κατανοητο στον θεατη πως βλεπουμε την τελευταια προβα,πριν τη μεγαλη πρεμιερα της επομενης μερας.






βραδυ.ο ποιητης,πηγαινοντας στο λιμανι,για να τελειωσει το βιβλιο του,βλεπει τη ζωγραφο.σαγηνευεται,ντρεπεται να της μιλησει,ενω στην τελικη του μιλαει αυτη πρωτη.ανταλλασουν ιδεες,και γινεται ενα καλλιτεχνικο φλερτ,στη ορια της νερντοσυνης.
η τυπισσα του προτεινει να πανε σπιτι της,υπαρχει για λιγο αμηχανια,αλλα η τυπισσα καταλαβαινει πως “ακουστηκε” και του εξηγει πως θελει να του δειξει τα εργα της..
με λιγα λογια,σε λιγα πλανα ερωτευονται.
τελευταια σκηνη,και ο ποιητης της λεει οτι εχει εισιτηρια για την πρεμιερα της μεθεπομενης βραδιας,για το θεατρο


το πλανο μεταφερεται στο ζευγαρι φωτογραφου-χορευτριας,οι οποιοι κανουν βολτες στο παρκο.η τυπισσα τον ρωταει την κλασσικη μαλακια”τι εχεις;”,αυτος αποφευγει να απαντησει (δεν θελει να της πει τι κανει,γιατι αυτη θεωρει το εργο του παιδικο,και θελει να της δειξει τι αξιζει,ισως βαλουμε καποιες αναφορες στην αρχικητους παρουσιαση).στο τελος της συζητησης,το ζευγαρι μπαινει στο αυτοκινητο,και η κοπελα του λεει οτι εχει εισητιρια,τα οποια εχει παρει απο μια φιλη της στο χορο,η οποια συμμετεχει ως χορευτρια και στο θεατρικο.η κοπελα,με το που το λεει αυτο,ανοιγει το ραδιοφωνο(6 ),και εμεις μεταφερομαστε στο στουντιο,οπου κανει εκπομπη ο μουσικος ( 7), με υπευθηνο ηχου τον underground.
αρχιζουμε λοιπον να μαθαινουμε για αυτον...λεμε καποια απο τα χαρακτηριστικα που εχει γραψει ο αγγελος απο πανω,αλλα επιπροσθετως,ο τυπος ειναι μουγγος(3),η τουλαχιστον ετσι εχει πει στους αλλους.αυτος ειναι ο αφηγητης μας.μεταφερομαστε λοιπον,μετα απο μια μικρη και ανουσια σκηνη στο σταθμο,στο διαμερισμα του under,ο οποιος συγκατοικει με τον νερντ.βλεπουμε στοιχεια της ζωης του νερντ,καθως και το πως γνωριστηκαν,μετα απο μια αγγελια που ειχε βαλει ο νερντ στην εφημεριδα για συγκατοικο...εκει,μπορουμε να χωσουμε πολυ οικεια σχεση,κολλητηλικια,και πλακα με την ελλειψη φωνης του Under,χωρις βεβαια να γινει ρατσιστικο(4).μαθαινουμε λοιπον,πως ο νερντ,δεν ειναι και το “καλυτερο παιδι”,οτι εχει ριξει πολλες χακιές,και του δινουμε λιγα ενοχοποιητικα στοιχεια που μπορουν να χρησιμοποιηθουν στη συνεχεια.διευκρινηση: τους βαζω συγκατοικους,γιατι σε πολλα σημεια,τα ενοχοποιητικα στοιχεια θα οδηγουν στο συμπερασμα πως ο νερντ εχει κανει πουστια,αφου εμπλεκεται υπολογιστης.
τελειωνει η εκπομπη,βγαινει απο το στουντιο πρωτος ο εκφωνητης (ο μουσικος),τον οποιο βλεπει ο ιδιοκτητης του σταθμου και του δινει εισιτηρια για την νυχτερινη παρασταση (8).. .υστερα,οταν φευγει ο μουσικος,το ιδιο γινεται και με τον under,μονο που ο τυπος ζηταει 2,για να χει και ο φιλος του.

επομενη μερα,και βλεπουμε τον ποιητη μας να ανοιγει το κουτι του (9),και να τελειωνει το βιβλιο του,και να προβληματιζεται για τον τιτλο(5).μιλαει στο τηλεφωνο με τον μουσικο,και του λεει οτι θα βρεθουν το απογευμα,μετα τη συναντηση του με τον φωτογραφο.του λεει και κατι για την τυπισσα που γνωρισε,χωρις να αποκαλυψει κανενα στοιχειο για την ταυτοτητα της.

ΑΓΓΕΛΟΣ


συναντιουνται ποιητης-φωτογραφος ,ο φωτογραφος του εξηγει πως εχει διαβασει πολλα ποιηματα του αλλου,μεσω ιντερνετEδω υπαρχει και η τρυπα του πως μαθαινει οτι ειναι αυτος, αφου ο ποιητης ειναι γνωστος αλλα με ψευδωνυμο, το οποιο γνωριζει μονο ο μουσικος (ξεχασα να αναφερω οτι τα ποιηματα ειναι στο οριο της παρανοιας,ο ποιητης “παιζει” με τις εννοιες του θανατου και της ζωης,που στα ματια καποιου απειρου αναγνωστη φαινονται τασεις δολοφονιας.αυτο,επιδιωκουμε και εμεις να φανει,για να ειναι ο ποιητης ενα απο τα πιθανα ατομα που υποψιαζεται ο θεατης μας)(6)
ο φωτογραφος,λοιπον,θελει να απεικονισει μεσω του φακου του,την ποιηση του αλλου.εκει που συζητανε,εμεις βλεπουμε την ηθοποιο στο μπακγκραουντ,να την πεφτει στον ποιητη με νοηματα κλπ.ο ποιητης δινει στον φωτογραφο καποια καινουργια του ποιηματα,τα οποια δεν εχουν ακομα δημοσιευτει,και ο φωτογραφος βλεπει στην ανοιχτη τσαντα του αλλου το κουτι 11,και το τετραδιο με στο οποιο γραφει το βιβλιο.τον ρωταει,λοιπον,για αυτα.
και ο αλλος του λεει οτι γραφει κατι καινουριο,το περιεχομενο του οποιου δε θελει να το μοιραστει 12.του δινει,λοιπον το κουτι,και του λεει οτι αν καταλαβει το νοημα του περιεχομενου(του κουτιου),τοτε θα του πει και το περιεχομενο του βιβλιου.οι τυποι ανανεωνουν το ραντεβου τους για την επομενη μερα ( flash forward..)
ξυπναει ο under,βλεπει τον νερντ στον υπολογιστη,και του δειχνει τα εισιτηρια.χανουμε ενα-δυο πλανα με μια ανουσια συζητηση ,απο θεμα πλοκης,στην οποια θα βαλουμε μεσα χιουμοριστικα στοιχεια...αυτη την ωρα,ο under διαβαζει ενα μικρο βιβλιαρακι,τον οποιο τον ρωταει σε καποια φαση ο αλλος τι ειναι,και αυτος του δειχνει.ο νερντ χλευαζει τα ποιηματα(του ποιητη μας),ενω ο under ΔΕΙΧΝΕΙ να συμμεριζεται την αποψη του φιλου του,μεσω των κινησεων του.

πλανο σε ποιητη,ο οποιος.βασανιζεται για τον τιτλο,και ξαφνικα του σκαει μια ασχετη φλασια.παιρνει τηλ τον κολλητο μουσικο ,και του ζηταει να μαζεψει κοσμο για το γκραφιτι.

ο μουσικος στελνει μηνυμα στον under

πλανο σπιτι νερντ
σε καποια φαση που λειπει ο νερντ,βλεπουμε τον under να κοιταζει τα μειλ του νερντ.βλεπουμε 1 μειλ,και ο τυπος ακουει τον νερντ να ερχεται,οποτε γυρναει στην προγηουμενη σελιδα.βλεπουμε τον νερντ,χωρις να ανοιγει το φακελο των απεσταλμανεων,να τον αδειαζει,με δεξι κλικ.υποψιαζομαστε οτι τα μειλ τα εχει στειλει ο νερντ,ενω τα εχει στειλει ο αλλος.
 ο under δειχνει το μηνυμα που πηρε στο κινητο στον νερντ,ο οποιος το διαβαζει δυνατα,για να το ακουσει και ο κοσμος.γυρναει,και του λεει “ψηθηκα”

επομενη σκηνη,τι αλλο;το γκραφιτι.βλεπουμε κοσμο να βαφει(σκεφτομαι συνεχη αλλαγη μεταξυ επιταχυνομενης ληψης,και αποτομων επιβραδυνσεων-σαν capture-φωτογραφιες της στιγμης)
το γκραφιτι ειναι το ονομα της ζωγραφου ( εδω μπαινουν στοιχεια για τη ζωη της ζωγραφου για την οποια δεν εχουμε στοιχεια γ την ζωη τς μεχρι τωρα)
θα το κανουμε στην αρχη,τοτε.

στη συνεχεια,πιο αργα μεσα στη μερα,συνεχομενα πλανα σε ολους,οι  οποιο ετοιμαζονται για να πανε στο θεατρο.η ζωγραφος ανοιγει τα μειλ της.μας το διαβαζει δυνατα ο αφηγητης.καποιος την εκβιαζει να φυγει απο την πολη.της εξηγει οτι εμπλεξε ασχημα,και πως δεν πρεπει να ενημερωσει κανεναν.η τυπισσα λοιπον,πουλο.


πλανο θεατρο.ολοι ερχονται,σε διαφορετικους χρονους μεταξυ τους,εκτος απο τα ζευγαρια και τους συγκατοικους.ποιητης περιμενει απεξω,την δικια του.
νερντ και under πηγαινουν πανω(για το τριανον μιλαω)
φωτογραφος και χορευτρια κατω
ο μουσικος συζητααει με τον ποιητη,και τον πειθει πως ολα ειναι μια χαρα.τον παιρνει,λοιπον,και πανε μεσα.στεκονται στην πορτα.
σε καποια φαση,ενω εχει ξεκινησει το θεατρο,βλεπουμε τον φωτογραφο να σηκωνεται απο τη θεση του.δικαιολογια,τουαλετα.
το ιδιο και ο νερντ.
ο ποιητης λεει πως δεν αντεχει αλλο,και παει εξω να την ψαξει.ΔΕΝ βλεπουμε ομως αν οντως παει εξω
κλεινουν αποτομα φωτα,κοσμος ουρλιαζει,ανοιγει ΜΟΝΟ ενα φως,το οποιο σχηματιζει στο σκηνικο μια χαμογελαστη φατσουλα
ο τεχνικος καταφερνει να ανοιξει τα φωτα,ηθοποιος νεκρη στο κεντρο της σκηνης.το πλανο απο μακρια,για να αποφυγουμε ατελειες στο πτωμα.η εικονα μαυριζει σωστος
ακουμε ενα στιχο,απο τον αφηγητη.
αυτος ο στιχος,παραπεμπει σε φονο ηθοποιου.πχ
ηθοποιος,σημαινει φως
μεχρις το φως να σβησει παντοτινα.

τελειωνει αυτο.σπιτι φωτογραφου-χορευτριας.η τυπισσα του λεει κατι σε φαση”τι πραγμα και αυτο σημερα,τι τρομαρα που πηρα”,ο τυπος τη γραφει στα παπαρια του,ασχολειται με το κουτι,αλλα εμεις βλεπουμε το κουτι,χωρις να βλεπουμε το περιεχομενο,και αυτη δε βλεπει καν το κουτι.τον ρωταει λοιπον τι κανει,και αυτος δειχνει απολυτη μυστικοπαθεια.κρυβει καπου  το κουτι,και φευγει ( παει να συναντησει ενδεχομενως τον ποιητη
η τυπισσα ανοιγει την εφημεριδα,και βρισκει ενα τηλεφωνο στις αγγελιες
παιρνει”ναι γεια σας,ιδιωτικος ντεντεκτιβ;θα ηθελα να με βοηθησετε σε κατι”
βλεπουμε εμεις,στην αλλη ακρη της γραμμης,τον υπολογιστη του νερντ,ενω στην επιφανεια τρεχει ενα προγραμμα χακαρισματος τηλεφωνικων γραμμων.υποψιαζομαστε,λοιπον,νερντ.

ποιητης απαρηγορητος,παιρνει συνεχως τηλεφωνο,καμια απαντηση.ο μουσικος μαζι του,προσπαθει να του αναπτερωσει το ηθικο.
παραλληλα,βλεπουμε την ζωγραφο να αγνοει τα τηλεφωνηματα του με πονο ψυχης.φοντο πισω της,Ο ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ρε μαλακιστηρια.
αφου λοιπον το πλανο ξαναμεταφερθηκε σε αυτη,βλεπουμε οτι κατι σκιτσαρει,δεν εχουμε ιδεα τι.

πλανο παλι σπιτι χορευτριας.η τυπισσα ψαχνει τα πραγματα του αλλου.χτυπαει η πορτα,ανοιγει,αρχιζει να μιλαει μονη της,εμεις δε βλεπουμε καθολου προσωπο του αλλου.αυτη παραλληρει
“αχ τι καλα που ηρθατε τοσο γρηγορα,εχω τρελαθει,νομιζω πως με απαταει,φοβαμαι για την σωματικη μου ακεραιοτητα,νομιζω πως εκανε αυτος τον φονο,ασχολειται συνεχως με κατι,να,τωρα αυτο εψαχνα”
παει μεσα στα πραγματα του,βρισκει το κουτι,λεει “να,το βρηκα”,ανοιγει το κουτι,γυρναει μεσα στο δωματιο,και εμεις βλεπουμε το δωματιο μεσα απο τα δικα της ματια..εκει που μπαινει στο δωματιο,πριν δει τον αλλο,βλεπει τον τοιχο απενταντι,πανω του ζωγραφισμενη μια φατσουλα .γυρναει,τον κοιταει,συνειδητοποιουμε οτι ο τυπος της εχει χιμηξει,και η εικονα μαυριζει,ενω εχουμε δει κατω στο πατωμα,να πεφτει απο τα χερια της το ξυλο 8 (που βρισκοταν μεσα στο κουτι ? ).ΝΑΙ
παλι,ακουμε ενα στιχο απο τον αφηγητη.
παλι, ο στιχος παραπεμπει σε θανατο χορευτη.
ΘΑΝΑΣΗΣ

πλανο θεσσαλονικη.η τυπισσα,μεσα σε σπιτι αυτη τη φορα,τη βλεπουμε να σκιτσαρει.εχει φτιαξει ενα δωματιο, στο οποιο βρισκεται μπροστα ενας αντρας,δεν ξεχωριζουμε ποιος.αυτη βρισκεται πισω του,και μολις εχει ανοιξει την πορτα.στα χερια της,προς το μερος του,κραταει ενα κουτι σοκολατακια.το πλανο ξεζουμαρει,βλεπουμε διπλα της να υπαρχει ενα κουτι σοκολατακια.η τυπισσα ειναι θλιμμενη,η κλαει,και λεει
“θα γυρισω,μωρο μου,θα γυρισω”
πλανο σπιτι χορευτριας.γυρναει σπιτι φωτογραφος
μπαινει στο σπιτ
ι,παραλληλο πλανο ο κιλλερ μας,μεσα σε ενα γκαραζ,
πλανο φωτογραφος,βρισκει τη γυναικα νεκρη ( εδω γινεται και η σκηνη οπου ο φωτο παιρνει τηλ τον ποιητη και του λεει καταλαβα το νοημα του περιεχομενου του κουτιου ) γιες
πλανο κιλλερ,μεσα σε ενα αυτοκινητο,με σταση αναποδη,δηλαδη με κεφαλι στο γκαζι,να κοιταζει προς τα πανω.καταλαβαινουμε οτι κατι πειραζει
πλανο φωτογραφος,τρεχει,ανοιγει μια πορτα,βγαινει στο γκαραζ του,και παει και ανοιγει με τα χερια την πορτα του γκαρζ.
εμεις βλεπουμε τον κιλλερ να κλειδωνει την πορτα που ενωνει σπιτι με γκαραζ
ο φωτογραφος,μπαινει στο αυτοκινητο,ανοιγει τη μηχανη,δεν τον εχει δει τον αλλον.
μπαινει στο αυτοκινητο,ανοιγει τη μηχανη
και βλεπει τον κιλλερ,με καλσον,η μασκα,η κατι στο κεφαλι να τον χαιρεταει και να κλεινει την πορτα του γκαραζ με τα χερια με δυναμη.απο την πλευρα του γκαραζ,βλεπουμε,απο τα φωτα του αυτοκινητου,που πριν δε φαινοταν,γιατι ηταν μες στο σκοταδι,οτι η πορτα εχει πανω της ζωγραφισμενη μια φατσουλα.ο τυπος τρελαμενος,προσπαθει να σβησει το αυτοκινητο για να τον κηνυγησει,αλλα το αυτοκινητο δε σβηνει,βγαινει,παει τρεχοντας στην πορτα του γκαραζ,η πορτα δεν ανοιγει.
μετα,κανουμε 1-2 πλανα με διαφορες καποιων ορων,βλεπουμε οτι η αναπνοη του δυσκολευει,καιιιιιι το πλανο μαυριζει ( εδω πεθαινει ο φωτο ? ναι!)
στιχος-απαγγελια αφηγητη-σχετικα με φωτογραφια-η κατι που παπαρεμπει σε αυτο,οπως πχ
οσοι επροσπαθησανε
τον χρονο να παγωσουν
πνιγμενοι εβρεθηκανε
μες την προσπαθεια τους.

σπιτι μουσικου.ο τυπος χαζευει στον υπολογιστη (εφυγε απο τον ποιητη?-ναι).χτυπαει τηλεφωνο,ο ποιητης.φιλε,σε χρειαζομαι τωρα,να σου μιλησω για ενα μεγαλο μυστικο που σου κρυβω καιρο(εννοει το βιβλιο).θα περιμενα λιγο καιρο ακομα,αλλα τωρα που χαθηκε η ____(ζωγραφος),ηθελα να το μοιραστω οπωσδηποτε μαζι σου.ο μουσικος του λεει οκ ρε φιλε,εχω εκπομπη αλλα δε θα παω.

το κλεινει.λεει δυνατα”ας τσεκαρουμε κανα μειλ”
μπαινει,βλεπουμε μειλ απο ΤΗΝ ΙΔΙΑ διευθυνση με αυτη που ειχαμε ηδη δει στο μειλ εκβιασμου που δεχτηκε η ζωγραφος
και ακουμε να μας διαβαζει τις αρχικες του προτασεις...
“μερικες χρησιμες πληροφοριες,γιατι μερικα πραγματα δεν ειναι οπως φαινονται”
μετα,ακουγοντας μουσικη(εμεις)τον βλεπουμε να διαβαζει και το υπολοιπο,χωρις να ξερουμε το υπολοιπο.

πλανο σε ενα δωματιο,που δεν εχουμε ξαναδει.υπνοδωματιο
βλεπουμε καποιον να κοιμαται,αλλα το πλανο δεν φτανει πανω-πανω στο μαξιλαρι,να δουμε ποιος ειναι.
ανοιγει η πορτα,και εμεις βλεπουμε μεσα απο τα ματια του τυπου που μπαινει,ο οποιος κουβαλαει εναν δισκο
τον αφηνει πανω στο κομοδινο,βγαζει ενα μπουκαλακι με δηλητηριο απο την τσεπη του,και το βαζει καπου,η σε φαι η σε χυμο.
στο πιατο,το φαγητο εχει σχηματισει ΦΑΑΑΑΑΤΣΟΥΛΑ

βλεπουμε ζωγραφο να εχει γυρισει ναυπλιο.δεν παιρνει τηλ,θελει κανει εκπληξη.ρωταει καπου,δεν ξερω που,ισως στην καφετερια,και της λενε να δει το γκραφιτι,που ειχαν φτιαξει για παρτυ της

αλλαγη πλανου,και ποιητης  περιμενει μουσικο,λιγο πιο μπροστα απο το σημειο του γκραφιτι.ο μουσικος ερχεται.ο μουσικος,με το που ερχεται,τον πιανει απο το λαιμο και του λεει:
καλα ρε,δεν ντρεπεσαι καθολου ρε;πως μπορεις και με κοιτας στα ματια τοσα χρονια;πως με εκανες να πιστεψω πως ειμαστε φιλοι ρε;δε σου εφτανε μονο που σκοτωσες τη γυναικα μου,10 χρονια πριν ρε;
ο αλλος μενει κοκκαλο
“τι λες ρε;εχεις πιει;εισαι σοβαρος;”
¨”ολα τα μαθα,ολα..τη σκοτωσες,οπως σκοτωσες και την (ζωγραφο),και την (ηθοποιο)
ειρωνικο υφος:

“και πες,οτι ναι,την γυναικα σου τη σκοτωσα.πες ναι,και τον μοναδικο ερωτα της ζωης παλι τη σκοτωσα.αλλα την ηθοποιο γιατι να την σκοτωσω;”
καιιιι τοτε εμεις βλεπουμε μεσα απο τα ματια του κιλλερ,που παρακολουθει την καταστα,απο μακρια.βλεπουμε πως το γκραφιτι,πισω τους,εχει βαφτει καταμαυρο,με 2-3 ασπρα κομματια του να σχηματιζουν φατσουλα.
αμεσως μετα,πλανο σε αυτον,που παλι δε φαινεται ποιος ειναι.ακουγονται 2 πυροβολισμοι.
μαυριλα
στιχος

ο κιλλερ σηκωνεται και φευγει
φτανει στο σημειο η ζωγραφος
βλεπει τον ποιητη της νεκρο ,καταλαβαινει οτι ειναι φονος

γυρναει σπιτι.κλαιγοντας,νευριασμενη,παθιασμενη,παιρνει γομα,και σβηνει το σκιτσο της.εμεις δε βλεπουμε τι σβηνει.

πλανο υπνοδωματιο
βλεπουμε παλι το κρεβατι,το πλανο ανεβαινει,και βλεπουμε οτι ο δηλητηριασμενος ειναι ο νερντ.
ταυτοχρονα,ακουμε τον ιδιο στιχο με τον πρωτο της ταινιας (κυκλος)
μονο,που το τελος του στιχου,μας τον απαγγελει ο under αφηγητης(7),τον οποιο βλεπουμε να κραταει το τετραδιο στο οποιο εγραφε το βιβλιο του ο ποιητης,και στο εξωφυλλο,ενω απαγγελει,γραφει τη λεξη ΟΚΤΩ σαν τιτλο.αφηνει το βιβλιο κατω
ανοιγει η πορτα πισω του,την οποια δεν αντιλαμβανεται.η ζωγραφος,σηκωνει το οπλο.η εικονα παγωνει.
και βλεπουμε το σκιτσο της ζωγραφου,το οποιο ειναι πανομοιοτυπο με την παγωμενη εικονα.στη θεση των σοκολατακιων,τα οποια εχει σβησει,και η μουτζουρα φαινεται,η τυπισσα κραταει ενα οπλο.η καμερα,κανει ζουμ ΣΤΗΝ ΚΑΝΝΗ,η οποια ως γνωστον ειναι το νουμερο 8
καιιιιι τελος.

























σχολια-παρατηρησεις

1)στα πλανα νομιζω δεν πρεπει να μπει ακομα αφου ο ρολος του στην προκειμενη περιπτωση δεν ειναι ουσιαστικος..απλα να δειξουμε οτι ο ποιητης προκειται να παρει αυτο το ονομα για το οποιο δεν ξερουμε ακομα αν ειναι μουσικος ή τιποτα αλλο , ολα αυτα τα στοιχεια δεν νομιζω οτι υπαρχει λογος να αναφερθουν εδω αλλα πιο κατω.
απλως θελω να αναφερθει ο χαμος της γυναικας του,για να μας βοηθησει στη σκηνη στο τελος,που του επιτιθεται.
2)γνωριζονται με τον ποιητη ?)
οχι,γνωριζονται μετα τη συναντηση τους.

3)( εδω αρχικα ο ποιητης πρεπει να ξαφνιαστει για το τηλεφωνημα και να ρωτησει που βρηκες το τηλ μ κ λοιπα εφοσον ειναι τοσο κλειστος και καχυποπτος τυπος )
γιεπ +1
4)( σ αυτο το σημειο μιλαει ο αφηγητης κ στην ουσια γινεται ενα φλασ μπακ γ το τι εκανε ο φωτογραφος πριν το τηλεφωνημα )
οκα +1
5)(ξεθαβει τον αριθμο την ωρα που ο αλλος τηλεφωνει στον ποιητη
ναι,ετσι κι αλλιως οι σκηνες δε θα ειναι πολυ μεγαλες,θελουμε γρηγορες εναλλαγες.
6)αλλαγη σκηνης με πλανο ραδιοφωνο
γιεπ
7)τωρα η ζωη του μουσικου δεν πρεπει ν αποκαλυφθει..επισης δεν πρεπει να αναφερθει το ονομα του οση ωρα γινεται η εκπομπη γιατι αυτα θα γινουν παρακατω
οχι ρε μαλακα,παμε πολυ μακρια...γιαυτο θελω να γινει απο την αρχη η αναλυση της ζωης του..αν το αφησουμε για ακομα πιο μακρια,φακ ιτ.ο ρολος του ειναι δευτερευοντας ετσι κι αλλιως,μην τον αφησουμε τελειως εκτος εργου.
8)(εδω μιλαει ο αφηγητης..εδω πρεπει να γινει αναφορα στο ονομα του μουσικου..ενδεχομενως τονφωναζει ο ιδιοκτητης του σταθμου για να του δωσει τα εισητηρια..ο θεατης θ καταλαβει οτι προκειται για τον φιλο τ ποιητη κ εδω ξετυλιγεται κ η ζωη του )..
απαντησα,στο προγηουμενο.
9)βλεπουμε τι εχει μεσα ή αν δεν εχει τπτ?
οχι,δεν βλεπουμε,θα το δουμε στη σκηνη θανατου της χορευτριας.

Αντι για φατσουλα τον αριθμο 8 γτ ειναι τρελη stealeria απο εργο !
Ο under θα πρεπει ν φαινεται σ μερικες σκηνες γτ απο ενα σημειο κ  μετα τον εχεις εξαφανισει..ετσι καταλαβαινει ο αλλος ποιος ειναι ο δολοφονος..θελουν δουλεια καποια σημεια αλλα γνκα γαμαει ! περιμενω να δω τι θα γραψει κ ο Αγγελος κ θ σας πω ιδεες γ τς σκηνες !
συμφωνω.αλλαξα γνωμη,για μερικα πραγματα.ο ποιητης δεν τελειωνει ποτε το βιβλιο του.σε ολες τις σκηνες που βλεπουμε να γραφει,δεν βλεπουμε τι γραφει.μετα απο καθε θανατο,ακουμε τον αφηγητη να απαγγελει,και ο στιχος που απαγγελει,ταυτοχρονα τον βλεπουμε να τον γραφει ενα χερι σε ενα τετραδιο,με ΩΡΑΙΑ γραμματα.μετα τη σκηνη του θανατου του ποιητη και του μουσικου,ακουμε παλι τον αφηγητη να απαγγελει.αλλα αυτη τη φορα,στο ιδιο χαρτι,γιατι βλεπουμε τα αλλα γραμμενα πιο πανω,ο στιχος(ο τελευταιος)γραφεται με διαφορετικο γραφικο χαρακτηρα.
η εικονα ανεβαινει,και εμεις βλεπουμε τον αφηγητη να κραταει το τετραδιο.το κλεινει,και βαζει πανω του,το ξυλινο 8 που πηρε απο το θανατο της χορευτριας.

η ταινια τελειωνει με το ζουμ στο 8 της καννης,και τοτε απαγγελεται μια ακομα φραση,αλλα αυτη τη φορα,οχι απο τον αφηγητη,αλλα απο τη ζωγραφο(σκοταδι,η ταινια εχει τελειωσει)
η φραση ειναι:
η ελπιδα ομως,παραμενει ζωντανη (ελπιδα τη λενε)
ο πρωτος,και ο τελευταιος στιχος του ποιηματος,που ειναι ιδιοι μεταξυ τους(σχημα κυκλου)ειναι πεσσιμιστικοι.
πχ, η ανθρωποτητα πνιγεται στο βαλτο των παθων της,η καποια τετοια παπαρια
αφηνουμε,λοιπον αισιοδοξο μηνυμα.α,και αυτο για τη φατσουλα και το 8,οκ,το αλλαζουμε.
(10) καφετερια
μεσα
11)(εδω ενδεχομενως να σηκωνεται ο ποιητης φανερα κοκκινισμενος απο το φλερτ της αλλης , να κατευθυνεται προς τ μπανιο ριχνωντας λαγνες ματιες προς τν ηθοποιο που συνεχιζει ν “ παιζει “ μαζι τ..ετσι δινουμε την ευκαιρια στον φωτογραφο ν δει και την τσαντα του ποιητη)
ΓΑΜΗΣΕΣ

12)(εντονη σκηνη πρεπει να ναι αυτη..ο προβληματικος μας ποιητης αρχικα δειχνει εναν εκνευρισμο..ενδεχομενως ενα τικ στ ματια δεν θα ταν ασχημο σ αυτο το σημειο :P..παει να φωναξει ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΝΕΣ ΑΥ..και τλκ χαμηλωνει τη φωνη του γιατι συνηδητοποιει οτι ειναι σε καφετερια και εχει κοσμο..λεει πως το κανες αυτο πως εψαξες την τσαντα μ...ο φωτογραφος απολογειται κ λεει πως απλα την ειδα ανοιχτη κ δεν μπορουσα ν φυγω απο πανω του..εδω φαινεται κ το ποσο φανατικα λατρευει ο φωτο τν ποιητη..ο ποιητης του δινει το κουτι εκνευρισμενος κ μετα συνεχιζει η ιστορια οπως γραφεις Θαναση )
ε....δεν ξερω..ειναι κατι πολυ προσωπικο,και σημαντικο για αυτον..δε θα το εδινε σε καποοιον που δεν συμπαθουσε...καλυτερα,να μην ΨΑΞΕΙ την τσαντα του ποιητη,απλως να ειναι ανοιχτη αυτη,και το τετραδιο και το κουτι να φαινονται.


(1)Οχι θανατος, επισης οι ηθοποιοι λογικα δεν θα ειναι τοσο μεγαλοι ωστε να δικαιολογειται το να ειναι παντρεμενοι.

(2) Πολυ ωραιο αυτο, εξυπνο

(3) Νοτ σουρ ιφ

(4) Τοugh one, ο μονος τροπος που βλεπω ειναι να του κανει ενα supersoft αστειο, και ο μουγκος να φαινεται οτι γελαει φαση του αρεσει, uber οικειοτητα.

(5) Να κοιταει γυρω γυρω στο δωματιο χαμενος, και καπου να εχει μια αφισα η κατι στην οποια μολις πεσει το βλεμα του, κοβεται sharply η σκηνη, πανω στην αφισα ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ θα αναγραφεται και καπου ενα 8.

(6) Πρεπει η να γραψουμε ποιηματα η να μην δωσουμε καθολου βαση στο τι ποιηματα γραφει που ειναι δυσκολο
δεν θα ειναι ποιηματα.θα ειναι πεζο κειμενο,απο το βιβλιο.αλλα εμεις,μετα απο καθε θανατο,θα διαβαζουμε μια προταση.και,θα τα γραψουμε εμεις.
7. ΚΑΛΟ.