Piesń Kasztana XIV

Dawno mnie tu nie było
Z mojej duszy jednak nic nie ubylo
I w glowie wreszcie wszystko zagralo
Esej mych uczuc wykreowalo
Kierowany do serca duszyczki mojej
Innej od wszystkich na swiecie obecnych

To wstep do długiej historii
O wyruszeniu na podbój świata
Błąkaniach się po ciemnościach
I w słońcu marszach w długich latach
Ekstremalnych lotach na grzbiecie ptaka

Szyfrem ukrywam w wierszach moje plany
Zakodowane marzenian gdzie góry zdobywamy
Czołgajac się czasem w błocie ktore rzadko spotykamy
Zdobywajac sie na odwage w górze to przemyslalem
Elfie mój wybrany
Swietuje kazdy dzień gdzie sie razem spotykamy
Lwowie na szczycie Ratusza
I w Krainie Morfeusza
Wieża imponuje wysokością, bo
Yesteśmy tam i obdarzamy się miłością

Jubileusz kasztani się zbliża
Emocje mam nadzieje siegną zenitu
Sarmata kasztanem twoim jestem bez limitu
Tego wiecej zaoferuje
Elokwencia jednak nie zawsze sie wykazuje
Miloscia moja jestes wiec przytulam teraz czule

Wiec poplyniemy kiedys wzdluz rzeki
Cieszac sie z naszego swieta
I podziwiajac widoki natury
Ale badz pewna, nie beda to mazury
Zaspoileruje - wybierzemy sie w ktoreś góry


						Twój Kasztan Sarmata