Polska przez 123 lata była pod zaborami. Polacy bronili się przed zaborcami, wybuchały powstania. Ważne powstania pierwszej połowy 19 wieku (1830 listopadowe;1846 krakowskie) zakończyły się klęską. Bezpośrednią przyczyną klęski powstania listopadowego (21 października 1830 r.- 30 listopada 1830 r.) leży po stronie militarnej. Rosjanie mieli liczebna przewagę. Nie możemy też zapomnieć o braku poparcia ze strony Anglii i Francji. Armię powstańcze były słabo zorganizowane I słabo uzbrojone. Siła wroga była źle oceniona a możliwości armii powstańczych były przecenione. Pierwszym ważnym przejawem niepowodzenia był brak jednolitego pomysłu na cel powstania. Konserwatyści i część liberałów proponowali rokowania z Rosją w celu uzyskania większej autonomii. Jednym z największych błędów dowódców powstań był brak większego zainteresowania sprawą chłopską. Szeregi powstańców składały się głowie z szlachty, dyktatorzy powstań często się zmieniali co powodowało zmianę priorytetów powstania. Po pewnym czasie dowódcy wojskowi zaniechiwali działań zbrojnych w obawie przed zbyt dużymi stratami w ludziach. Jak już było wyżej wymienione, było to powstanie szlacheckie, pozostałe warstwy przyłączały się spontanicznie. Był to zasadniczy błąd powstańców, którzy wierzyli, że szlachta samodzielnie wywalczy niepodległość. Chłopi, ówcześnie stanowiący większość społeczeństwa, nie poprali powstańców.
 Następstwem upadku powstania było zaostrzenie stosunków politycznych zaborców rosyjskich wobec Królestwa Polskiego.
Car Mikołaj I unieważnił konstytucję i wprowadził Statut Organiczny, na jego mocy ziemie Królestwa Polskiego zostały włączone do Cesarstwa Rosyjskiego, jednak Rada Stanu i Rada Administracyjna zostały zachowane. Zlikwidowano sejm Królestwa, wojsko i odrębną koronację w Warszawie, a w związku z tym zerwano unie personalną.
Wprowadzono nową taryfę celną - towary sprowadzane do Królestwa z Rosji miały niskie cła, a te z Królestwa do Cesarstwa wysoki (do 16%).

 Powstanie Krakowskie zwane rewolucja krakowską trwało od 21 lutego do 4 marca 1846 roku. To była walka o odzyskanie niepodległościi o zmiany społeczno-polityczne. Powstanie było tłumione przez wojska trzech zaborców. Wystąpienie przeciwko Austrii, Rosji i Prusom zakończyło się niepowodzeniem.
 Kraków, na mocy kongresu wiedeńskiego był stolica Rzeczypospolitej Krakowskiej. W zaborze rosyjskim utworzono wtedy „Królestwo Polskie”. Mimo tego, iż konstytucja Rzeczpospolitej Krakowskiej była łamana przez państwa zaborcze, Kraków był enklawa polskości i swoistym azylem dla wielu byłych powstańców listopadowych. Po ataku krakowskiej ludności na Austriaków, w 1846r. Kraków staje się wolnym miastem, zostaje utworzony Rząd narodowy. Rząd ogłasza Manifest do narodu polskiego w którym mowa o:
•	Zniesieniu różnic społecznych i przywilejów stanowych
•	likwidacji pańszczyzny, wprowadzenie uwłaszczenia chłopów
•	nadanie bezrolnym włościanom ziemi, jeżeli wezmą udział w powstaniu
•	zapewnienie opieki społecznej dla najuboższych
Przyczyny klęski powstania krakowskiego:
•	fatalne przygotowanie
•	słaba agitacja wśród chłopów
•	brak stałej armii
•	rabacja galicyjska
•	wykorzystanie przez Austriaków konfliktów pomiędzy szlachtą a chłopami
Ludność wiejska z okolic Krakowa oraz górale byli przychylni powstaniu natomiast nie udało się włączyć do powstania chłopów galicyjskich którzy ulegli agitacji austriackiej. W drugiej połowie lutego 1846r. wybucha powstanie chłopów w Galicji, przeciw poddaństwu pańszczyźnie. Chłopi, zamiast na Austriaków ruszyli na polskie dwory. Chłopską przemocą odpowiedzieli na wieki przemocy szlacheckiej.  Powstanie chłopskie było jedną z klęsk powstania Krakowskiego.
Następstwa powstania krakowskiego:
•	nie przestrzegając postanowień Kongresu Wiedeńskiego, 16 października 1846 r. wcielono Wolne Miasto Kraków do austriackiego cesarstwa, w ten sposób zlikwidowano Rzeczpospolitą Krakowską.
•	austriackie władze rozpoczęły akcję germanizacji Krakowa i okolic.