[...] pewnego dnia przez jego wieś przejeżdżała piękna czarodziejka o pięknych białych włosach i kryształowo niebieskich oczach. Targany ciekawością chłopiec postanowił wejść do zajmowanego przez niego pokoju. Niestety otwierając drzwi do izby stłukł on zaczarowane lustro należące do czarodziejki. Ta w złości zaczarowała chłopca i za karę zamknęła go na wieki w chmurach. Od tego czasu chłopiec krąży po świecie w powietrzu, czasami płacząc zaczarowanymi łzami które my znamy jako śnieg, a natura widząc jego wieczny smutek i tęsknotę zamiera. Jego jedynymi towarzyszami zostają wyłącznie dwa księżyce które zwalniają swe wędrówki aby dotrzymać mu towarzystwa przez jak najdłuższy czas.