fanka wiedźmina

Poznałem kiedyś na tinderze loszkę. Nawet fajna, czarnula, taka 8/10, trochę pulchna, jak lubię. Była wielbicielką Wiedźmina, a ja akurat skończyłem trzecią część i mimo, że nie czytałem książek miło mi było, że wprowadzała mnie w świat tego uniwersum, które znałem dosyć pobieżnie. Po dwóch tygodniach ciągłego pisania sama zaproponowała spotkanie. Skuszony wizją zaruchania, postanowilem, że pokażę się z jak najlepszej strony i odjebałem jak Trynkiewicz na dni otwarte w żłobku. Zjedliśmy kolację i rozmawiało nam się bardzo przyjemnie. Do tego alkohol zrobił swoje i loszka zaprosiła mnie do siebie. Troszkę mnie to zdziwiło, ale nie mogłem zmarnować takiej szansy. Gdy już dotarliśmy do jej domu i weszliśmy do sypialni zauważyłem coś dziwnego. Na ścianach wisiało pełno recenzji gier z serii Wiedźmin pomazanych czerwonym markerem i jakieś dziwne napisy, z których zrozumieć mogłem tylko 40.000 i CD PROJEKT RED. Z zamyślenia wyrwała mnie loszka, która zaczęła się do mnie dobierać. Po krótkiej grze wstępnej dosiadła mnie i zaczęła ujeżdżać. Nagle strzeliła mnie w ryj i krzyknęła, że "czemu wybrałem te rudą kurwę i że to niezgodne z uniwersum!" Z jednej strony mnie to zdziwiło, ale z drugiej nakręciło, więc postanowiłem, że przejmę inicjatywę i wezmę ja od tyłu. Wypięła swój blady tyłeczek, a ja zacząłem ją orać jak Korwin lewaka. W seksualnym szale szarpnąłem ją za włosy, które nieoczekiwanie zostały w moich rękach, a spod nich wyłonił się siwy łeb. Tak, to był on - Andrzej Sapkowski. Gdy zauważył, że go zdemaskowałem, wydarł się na mnie, że jestem odmieńcem i żebym sobie raz na zawsze zapamiętał, kto jest naturalnym wyborem w uniwersum. Byłem tak zaskoczony, że chwyciłem za moje slipy leżące na podłodze i wyskoczyłem przez okno z pierwszego piętra z okrzykiem "jestem bogiem" i wylądowałem w krzakach. Od tamtej pory już nie przeglądam Tindera, a z polskich fantastów czytuję tylko Lema