API tools faq
paste
Advertisement
Guest User

Horizontal border problem in table

a guest
Jun 18th, 2019
950
0
Never
Add comment
Not a member of Pastebin yet? Sign Up, it unlocks many cool features!
HTML 5 33.77 KB | None | 0 0
raw download clone embed print report
  1. <!DOCTYPE html>
  2. <html lang="en">
  3.  
  4. <head>
  5.     <title>Horizontal border problem in table</title>
  6.     <style>
  7.         table.width100percent {
  8.             width: 100%;
  9.             border-width: 0;
  10.             border-spacing: 0;
  11.         }
  12.        
  13.         .border-table tr td {
  14.             padding: 0 3px;
  15.             font-size: 11px;
  16.             text-transform: uppercase;
  17.             height: 18px;
  18.             font-weight: 500;
  19.             font-family: Calibri;
  20.             border-left: 1px solid #000000;
  21.             page-break-inside: avoid;
  22.             page-break-after: auto;
  23.         }
  24.     </style>
  25. </head>
  26.  
  27. <body>
  28.     <div class="border-table">
  29.         <table class="width100percent">
  30.             <thead>
  31.                 <tr>
  32.                     <th>Heading 1</th>
  33.                     <th>Heading 2</th>
  34.                     <th>Heading 3</th>
  35.                 </tr>
  36.             </thead>
  37.             <tbody>
  38.                 <tr>
  39.                     <td>
  40.                         Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur bene. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed haec omittamus; Duo Reges: constructio interrete.
  41.                     </td>
  42.                     <td>
  43.                         At enim hic etiam dolore. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Falli igitur possumus. Quare conare, quaeso. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
  44.                     </td>
  45.                     <td>
  46.                         Memini vero, inquam; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
  47.                     </td>
  48.                 </tr>
  49.                 <tr>
  50.                     <td>
  51.                         Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Urgent tamen et nihil remittunt. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Oratio me istius philosophi non offendit; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  52.                     </td>
  53.                     <td>
  54.                         Rationis enim perfectio est virtus; Quippe: habes enim a rhetoribus; Sit enim idem caecus, debilis. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Negare non possum. Praeteritis, inquit, gaudeo.
  55.                     </td>
  56.                     <td>
  57.                         Murenam te accusante defenderem. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Beatus sibi videtur esse moriens. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
  58.                     </td>
  59.                 </tr>
  60.                 <tr>
  61.                     <td>
  62.                         Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non risu potius quam oratione eiciendum? Nos cum te, M. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
  63.                     </td>
  64.                     <td>
  65.                         Memini vero, inquam; Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Dicimus aliquem hilare vivere; Sed residamus, inquit, si placet.
  66.                     </td>
  67.                     <td>
  68.                         Sedulo, inquam, faciam. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quo modo autem philosophus loquitur?
  69.                     </td>
  70.                 </tr>
  71.                 <tr>
  72.                     <td>
  73.                         Vide, quaeso, rectumne sit. Quis hoc dicit? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Cur iustitia laudatur? Scisse enim te quis coarguere possit? A mene tu? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
  74.                     </td>
  75.                     <td>
  76.                         Id Sextilius factum negabat. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quae contraria sunt his, malane? Recte, inquit, intellegis. Nos cum te, M. Idemne, quod iucunde?
  77.                     </td>
  78.                     <td>
  79.                         Bonum liberi: misera orbitas. Sin aliud quid voles, postea. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  80.                     </td>
  81.                 </tr>
  82.                 <tr>
  83.                     <td>
  84.                         Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ratio quidem vestra sic cogit.
  85.                     </td>
  86.                     <td>
  87.                         Odium autem et invidiam facile vitabis. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quo tandem modo? Ut id aliis narrare gestiant? Optime, inquam.
  88.                     </td>
  89.                     <td>
  90.                         Haeret in salebra. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? In schola desinis. Cave putes quicquam esse verius. Iam in altera philosophiae parte. Oratio me istius philosophi non offendit;
  91.                     </td>
  92.                 </tr>
  93.                 <tr>
  94.                     <td>
  95.                         Urgent tamen et nihil remittunt. Quae duo sunt, unum facit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ubi ut eam caperet aut quando?
  96.                     </td>
  97.                     <td>
  98.                         Velut ego nunc moveor. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Negare non possum. Nihil enim hoc differt. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
  99.                     </td>
  100.                     <td>
  101.                         Non est igitur voluptas bonum. Quid censes in Latino fore? Is es profecto tu. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Urgent tamen et nihil remittunt. Qualem igitur hominem natura inchoavit?
  102.                     </td>
  103.                 </tr>
  104.                 <tr>
  105.                     <td>
  106.                         Sed tamen intellego quid velit. Quid ergo? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
  107.                     </td>
  108.                     <td>
  109.                         Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Videsne quam sit magna dissensio?
  110.                     </td>
  111.                     <td>
  112.                         Nos commodius agimus. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Dicimus aliquem hilare vivere; Summae mihi videtur inscitiae.
  113.                     </td>
  114.                 </tr>
  115.                 <tr>
  116.                     <td>
  117.                         Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur bene. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed haec omittamus; Duo Reges: constructio interrete.
  118.                     </td>
  119.                     <td>
  120.                         At enim hic etiam dolore. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Falli igitur possumus. Quare conare, quaeso. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
  121.                     </td>
  122.                     <td>
  123.                         Memini vero, inquam; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
  124.                     </td>
  125.                 </tr>
  126.                 <tr>
  127.                     <td>
  128.                         Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Urgent tamen et nihil remittunt. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Oratio me istius philosophi non offendit; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  129.                     </td>
  130.                     <td>
  131.                         Rationis enim perfectio est virtus; Quippe: habes enim a rhetoribus; Sit enim idem caecus, debilis. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Negare non possum. Praeteritis, inquit, gaudeo.
  132.                     </td>
  133.                     <td>
  134.                         Murenam te accusante defenderem. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Beatus sibi videtur esse moriens. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
  135.                     </td>
  136.                 </tr>
  137.                 <tr>
  138.                     <td>
  139.                         Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non risu potius quam oratione eiciendum? Nos cum te, M. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
  140.                     </td>
  141.                     <td>
  142.                         Memini vero, inquam; Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Dicimus aliquem hilare vivere; Sed residamus, inquit, si placet.
  143.                     </td>
  144.                     <td>
  145.                         Sedulo, inquam, faciam. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quo modo autem philosophus loquitur?
  146.                     </td>
  147.                 </tr>
  148.                 <tr>
  149.                     <td>
  150.                         Vide, quaeso, rectumne sit. Quis hoc dicit? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Cur iustitia laudatur? Scisse enim te quis coarguere possit? A mene tu? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
  151.                     </td>
  152.                     <td>
  153.                         Id Sextilius factum negabat. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quae contraria sunt his, malane? Recte, inquit, intellegis. Nos cum te, M. Idemne, quod iucunde?
  154.                     </td>
  155.                     <td>
  156.                         Bonum liberi: misera orbitas. Sin aliud quid voles, postea. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  157.                     </td>
  158.                 </tr>
  159.                 <tr>
  160.                     <td>
  161.                         Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ratio quidem vestra sic cogit.
  162.                     </td>
  163.                     <td>
  164.                         Odium autem et invidiam facile vitabis. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quo tandem modo? Ut id aliis narrare gestiant? Optime, inquam.
  165.                     </td>
  166.                     <td>
  167.                         Haeret in salebra. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? In schola desinis. Cave putes quicquam esse verius. Iam in altera philosophiae parte. Oratio me istius philosophi non offendit;
  168.                     </td>
  169.                 </tr>
  170.                 <tr>
  171.                     <td>
  172.                         Urgent tamen et nihil remittunt. Quae duo sunt, unum facit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ubi ut eam caperet aut quando?
  173.                     </td>
  174.                     <td>
  175.                         Velut ego nunc moveor. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Negare non possum. Nihil enim hoc differt. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
  176.                     </td>
  177.                     <td>
  178.                         Non est igitur voluptas bonum. Quid censes in Latino fore? Is es profecto tu. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Urgent tamen et nihil remittunt. Qualem igitur hominem natura inchoavit?
  179.                     </td>
  180.                 </tr>
  181.                 <tr>
  182.                     <td>
  183.                         Sed tamen intellego quid velit. Quid ergo? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
  184.                     </td>
  185.                     <td>
  186.                         Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Videsne quam sit magna dissensio?
  187.                     </td>
  188.                     <td>
  189.                         Nos commodius agimus. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Dicimus aliquem hilare vivere; Summae mihi videtur inscitiae.
  190.                     </td>
  191.                 </tr>
  192.                 <tr>
  193.                     <td>
  194.                         Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur bene. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed haec omittamus; Duo Reges: constructio interrete.
  195.                     </td>
  196.                     <td>
  197.                         At enim hic etiam dolore. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Falli igitur possumus. Quare conare, quaeso. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
  198.                     </td>
  199.                     <td>
  200.                         Memini vero, inquam; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
  201.                     </td>
  202.                 </tr>
  203.                 <tr>
  204.                     <td>
  205.                         Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Urgent tamen et nihil remittunt. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Oratio me istius philosophi non offendit; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  206.                     </td>
  207.                     <td>
  208.                         Rationis enim perfectio est virtus; Quippe: habes enim a rhetoribus; Sit enim idem caecus, debilis. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Negare non possum. Praeteritis, inquit, gaudeo.
  209.                     </td>
  210.                     <td>
  211.                         Murenam te accusante defenderem. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Beatus sibi videtur esse moriens. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
  212.                     </td>
  213.                 </tr>
  214.                 <tr>
  215.                     <td>
  216.                         Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non risu potius quam oratione eiciendum? Nos cum te, M. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
  217.                     </td>
  218.                     <td>
  219.                         Memini vero, inquam; Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Dicimus aliquem hilare vivere; Sed residamus, inquit, si placet.
  220.                     </td>
  221.                     <td>
  222.                         Sedulo, inquam, faciam. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quo modo autem philosophus loquitur?
  223.                     </td>
  224.                 </tr>
  225.                 <tr>
  226.                     <td>
  227.                         Vide, quaeso, rectumne sit. Quis hoc dicit? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Cur iustitia laudatur? Scisse enim te quis coarguere possit? A mene tu? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
  228.                     </td>
  229.                     <td>
  230.                         Id Sextilius factum negabat. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quae contraria sunt his, malane? Recte, inquit, intellegis. Nos cum te, M. Idemne, quod iucunde?
  231.                     </td>
  232.                     <td>
  233.                         Bonum liberi: misera orbitas. Sin aliud quid voles, postea. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  234.                     </td>
  235.                 </tr>
  236.                 <tr>
  237.                     <td>
  238.                         Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ratio quidem vestra sic cogit.
  239.                     </td>
  240.                     <td>
  241.                         Odium autem et invidiam facile vitabis. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quo tandem modo? Ut id aliis narrare gestiant? Optime, inquam.
  242.                     </td>
  243.                     <td>
  244.                         Haeret in salebra. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? In schola desinis. Cave putes quicquam esse verius. Iam in altera philosophiae parte. Oratio me istius philosophi non offendit;
  245.                     </td>
  246.                 </tr>
  247.                 <tr>
  248.                     <td>
  249.                         Urgent tamen et nihil remittunt. Quae duo sunt, unum facit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ubi ut eam caperet aut quando?
  250.                     </td>
  251.                     <td>
  252.                         Velut ego nunc moveor. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Negare non possum. Nihil enim hoc differt. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
  253.                     </td>
  254.                     <td>
  255.                         Non est igitur voluptas bonum. Quid censes in Latino fore? Is es profecto tu. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Urgent tamen et nihil remittunt. Qualem igitur hominem natura inchoavit?
  256.                     </td>
  257.                 </tr>
  258.                 <tr>
  259.                     <td>
  260.                         Sed tamen intellego quid velit. Quid ergo? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
  261.                     </td>
  262.                     <td>
  263.                         Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Videsne quam sit magna dissensio?
  264.                     </td>
  265.                     <td>
  266.                         Nos commodius agimus. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Dicimus aliquem hilare vivere; Summae mihi videtur inscitiae.
  267.                     </td>
  268.                 </tr>
  269.                 <tr>
  270.                     <td>
  271.                         Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur bene. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed haec omittamus; Duo Reges: constructio interrete.
  272.                     </td>
  273.                     <td>
  274.                         At enim hic etiam dolore. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Falli igitur possumus. Quare conare, quaeso. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
  275.                     </td>
  276.                     <td>
  277.                         Memini vero, inquam; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
  278.                     </td>
  279.                 </tr>
  280.                 <tr>
  281.                     <td>
  282.                         Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Urgent tamen et nihil remittunt. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Oratio me istius philosophi non offendit; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  283.                     </td>
  284.                     <td>
  285.                         Rationis enim perfectio est virtus; Quippe: habes enim a rhetoribus; Sit enim idem caecus, debilis. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Negare non possum. Praeteritis, inquit, gaudeo.
  286.                     </td>
  287.                     <td>
  288.                         Murenam te accusante defenderem. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Beatus sibi videtur esse moriens. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
  289.                     </td>
  290.                 </tr>
  291.                 <tr>
  292.                     <td>
  293.                         Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non risu potius quam oratione eiciendum? Nos cum te, M. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
  294.                     </td>
  295.                     <td>
  296.                         Memini vero, inquam; Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Dicimus aliquem hilare vivere; Sed residamus, inquit, si placet.
  297.                     </td>
  298.                     <td>
  299.                         Sedulo, inquam, faciam. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quo modo autem philosophus loquitur?
  300.                     </td>
  301.                 </tr>
  302.                 <tr>
  303.                     <td>
  304.                         Vide, quaeso, rectumne sit. Quis hoc dicit? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Cur iustitia laudatur? Scisse enim te quis coarguere possit? A mene tu? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
  305.                     </td>
  306.                     <td>
  307.                         Id Sextilius factum negabat. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quae contraria sunt his, malane? Recte, inquit, intellegis. Nos cum te, M. Idemne, quod iucunde?
  308.                     </td>
  309.                     <td>
  310.                         Bonum liberi: misera orbitas. Sin aliud quid voles, postea. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  311.                     </td>
  312.                 </tr>
  313.                 <tr>
  314.                     <td>
  315.                         Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ratio quidem vestra sic cogit.
  316.                     </td>
  317.                     <td>
  318.                         Odium autem et invidiam facile vitabis. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quo tandem modo? Ut id aliis narrare gestiant? Optime, inquam.
  319.                     </td>
  320.                     <td>
  321.                         Haeret in salebra. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? In schola desinis. Cave putes quicquam esse verius. Iam in altera philosophiae parte. Oratio me istius philosophi non offendit;
  322.                     </td>
  323.                 </tr>
  324.                 <tr>
  325.                     <td>
  326.                         Urgent tamen et nihil remittunt. Quae duo sunt, unum facit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ubi ut eam caperet aut quando?
  327.                     </td>
  328.                     <td>
  329.                         Velut ego nunc moveor. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Negare non possum. Nihil enim hoc differt. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
  330.                     </td>
  331.                     <td>
  332.                         Non est igitur voluptas bonum. Quid censes in Latino fore? Is es profecto tu. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Urgent tamen et nihil remittunt. Qualem igitur hominem natura inchoavit?
  333.                     </td>
  334.                 </tr>
  335.                 <tr>
  336.                     <td>
  337.                         Sed tamen intellego quid velit. Quid ergo? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
  338.                     </td>
  339.                     <td>
  340.                         Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Videsne quam sit magna dissensio?
  341.                     </td>
  342.                     <td>
  343.                         Nos commodius agimus. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Dicimus aliquem hilare vivere; Summae mihi videtur inscitiae.
  344.                     </td>
  345.                 </tr>
  346.                 <tr>
  347.                     <td>
  348.                         Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur bene. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed haec omittamus; Duo Reges: constructio interrete.
  349.                     </td>
  350.                     <td>
  351.                         At enim hic etiam dolore. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Falli igitur possumus. Quare conare, quaeso. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
  352.                     </td>
  353.                     <td>
  354.                         Memini vero, inquam; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
  355.                     </td>
  356.                 </tr>
  357.                 <tr>
  358.                     <td>
  359.                         Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Urgent tamen et nihil remittunt. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Oratio me istius philosophi non offendit; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  360.                     </td>
  361.                     <td>
  362.                         Rationis enim perfectio est virtus; Quippe: habes enim a rhetoribus; Sit enim idem caecus, debilis. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Negare non possum. Praeteritis, inquit, gaudeo.
  363.                     </td>
  364.                     <td>
  365.                         Murenam te accusante defenderem. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Beatus sibi videtur esse moriens. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
  366.                     </td>
  367.                 </tr>
  368.                 <tr>
  369.                     <td>
  370.                         Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non risu potius quam oratione eiciendum? Nos cum te, M. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
  371.                     </td>
  372.                     <td>
  373.                         Memini vero, inquam; Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Dicimus aliquem hilare vivere; Sed residamus, inquit, si placet.
  374.                     </td>
  375.                     <td>
  376.                         Sedulo, inquam, faciam. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quo modo autem philosophus loquitur?
  377.                     </td>
  378.                 </tr>
  379.                 <tr>
  380.                     <td>
  381.                         Vide, quaeso, rectumne sit. Quis hoc dicit? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Cur iustitia laudatur? Scisse enim te quis coarguere possit? A mene tu? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
  382.                     </td>
  383.                     <td>
  384.                         Id Sextilius factum negabat. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quae contraria sunt his, malane? Recte, inquit, intellegis. Nos cum te, M. Idemne, quod iucunde?
  385.                     </td>
  386.                     <td>
  387.                         Bonum liberi: misera orbitas. Sin aliud quid voles, postea. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  388.                     </td>
  389.                 </tr>
  390.                 <tr>
  391.                     <td>
  392.                         Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ratio quidem vestra sic cogit.
  393.                     </td>
  394.                     <td>
  395.                         Odium autem et invidiam facile vitabis. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quo tandem modo? Ut id aliis narrare gestiant? Optime, inquam.
  396.                     </td>
  397.                     <td>
  398.                         Haeret in salebra. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? In schola desinis. Cave putes quicquam esse verius. Iam in altera philosophiae parte. Oratio me istius philosophi non offendit;
  399.                     </td>
  400.                 </tr>
  401.                 <tr>
  402.                     <td>
  403.                         Urgent tamen et nihil remittunt. Quae duo sunt, unum facit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ubi ut eam caperet aut quando?
  404.                     </td>
  405.                     <td>
  406.                         Velut ego nunc moveor. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Negare non possum. Nihil enim hoc differt. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
  407.                     </td>
  408.                     <td>
  409.                         Non est igitur voluptas bonum. Quid censes in Latino fore? Is es profecto tu. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Urgent tamen et nihil remittunt. Qualem igitur hominem natura inchoavit?
  410.                     </td>
  411.                 </tr>
  412.                 <tr>
  413.                     <td>
  414.                         Sed tamen intellego quid velit. Quid ergo? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
  415.                     </td>
  416.                     <td>
  417.                         Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Videsne quam sit magna dissensio?
  418.                     </td>
  419.                     <td>
  420.                         Nos commodius agimus. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Dicimus aliquem hilare vivere; Summae mihi videtur inscitiae.
  421.                     </td>
  422.                 </tr>
  423.                 <tr>
  424.                     <td>
  425.                         Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur bene. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed haec omittamus; Duo Reges: constructio interrete.
  426.                     </td>
  427.                     <td>
  428.                         At enim hic etiam dolore. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Falli igitur possumus. Quare conare, quaeso. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
  429.                     </td>
  430.                     <td>
  431.                         Memini vero, inquam; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
  432.                     </td>
  433.                 </tr>
  434.                 <tr>
  435.                     <td>
  436.                         Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Urgent tamen et nihil remittunt. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Oratio me istius philosophi non offendit; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  437.                     </td>
  438.                     <td>
  439.                         Rationis enim perfectio est virtus; Quippe: habes enim a rhetoribus; Sit enim idem caecus, debilis. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Negare non possum. Praeteritis, inquit, gaudeo.
  440.                     </td>
  441.                     <td>
  442.                         Murenam te accusante defenderem. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Beatus sibi videtur esse moriens. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
  443.                     </td>
  444.                 </tr>
  445.                 <tr>
  446.                     <td>
  447.                         Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non risu potius quam oratione eiciendum? Nos cum te, M. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
  448.                     </td>
  449.                     <td>
  450.                         Memini vero, inquam; Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Dicimus aliquem hilare vivere; Sed residamus, inquit, si placet.
  451.                     </td>
  452.                     <td>
  453.                         Sedulo, inquam, faciam. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quo modo autem philosophus loquitur?
  454.                     </td>
  455.                 </tr>
  456.                 <tr>
  457.                     <td>
  458.                         Vide, quaeso, rectumne sit. Quis hoc dicit? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Cur iustitia laudatur? Scisse enim te quis coarguere possit? A mene tu? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
  459.                     </td>
  460.                     <td>
  461.                         Id Sextilius factum negabat. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quae contraria sunt his, malane? Recte, inquit, intellegis. Nos cum te, M. Idemne, quod iucunde?
  462.                     </td>
  463.                     <td>
  464.                         Bonum liberi: misera orbitas. Sin aliud quid voles, postea. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
  465.                     </td>
  466.                 </tr>
  467.                 <tr>
  468.                     <td>
  469.                         Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ratio quidem vestra sic cogit.
  470.                     </td>
  471.                     <td>
  472.                         Odium autem et invidiam facile vitabis. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quo tandem modo? Ut id aliis narrare gestiant? Optime, inquam.
  473.                     </td>
  474.                     <td>
  475.                         Haeret in salebra. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? In schola desinis. Cave putes quicquam esse verius. Iam in altera philosophiae parte. Oratio me istius philosophi non offendit;
  476.                     </td>
  477.                 </tr>
  478.                 <tr>
  479.                     <td>
  480.                         Urgent tamen et nihil remittunt. Quae duo sunt, unum facit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ubi ut eam caperet aut quando?
  481.                     </td>
  482.                     <td>
  483.                         Velut ego nunc moveor. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Negare non possum. Nihil enim hoc differt. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
  484.                     </td>
  485.                     <td>
  486.                         Non est igitur voluptas bonum. Quid censes in Latino fore? Is es profecto tu. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Urgent tamen et nihil remittunt. Qualem igitur hominem natura inchoavit?
  487.                     </td>
  488.                 </tr>
  489.                 <tr>
  490.                     <td>
  491.                         Sed tamen intellego quid velit. Quid ergo? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
  492.                     </td>
  493.                     <td>
  494.                         Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Videsne quam sit magna dissensio?
  495.                     </td>
  496.                     <td>
  497.                         Nos commodius agimus. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Dicimus aliquem hilare vivere; Summae mihi videtur inscitiae.
  498.                     </td>
  499.                 </tr>
  500.             </tbody>
  501.         </table>
  502.     </div>
  503. </body>
  504.  
  505. </html>
Advertisement
Add Comment
Please, Sign In to add comment
Advertisement
Public Pastes
Advertisement
We use cookies for various purposes including analytics. By continuing to use Pastebin, you agree to our use of cookies as described in the Cookies Policy.  OK, I Understand
Not a member of Pastebin yet?
Sign Up, it unlocks many cool features!