Film "Kto nigdy nie żył", opowiadający o księdzu chorym na AIDS wejdzie we wrześniu na ekrany polskich kin. Reżyserem jest Andrzej Seweryn, zaś w roli głównej występuje Michał Żebrowski.


Premiera filmu o zmaganiach młodego duszpasterza narkomanów, który dowiaduje się, że jest zarażony wirusem HIV miała miejsce 1 lipca podczas festiwalu filmowego w Moskwie.

Temat poruszony w filmie Seweryna - AIDS - rzadko jest podejmowany w polskiej sztuce filmowej. Do tego twórcy obrazu ustawili poprzeczkę jeszcze wyżej, bowiem choroba dotyka księdza. Widz nie dowiaduje się w jaki sposób młody duszpasterz narkomanów mógł się zarazić - na pewno nie chodzi o kontakty seksualne lub transfuzję krwi. Sugeruje się jedynie, że ksiądz mógł się zarazić podczas trzyletniej pracy w Afryce, ale także nie wiadomo w jakich okolicznościach. To tajemnicze, niezawinione zarażenie duszpasterza, który jest dobrym człowiekiem i księdzem zaangażowanym w posługę wśród narkomanów wydaje się próbą, którą musi przejść jak biblijny Hiob - postać wielokrotnie tu przywoływana.

W odbiorze filmu może przeszkadzać wielość problemów i tematów, które ten jedynie dotyka. Praca księży z trudną młodzieżą, z narkomanami, konflikt młodego kapłana z hierarchią, której nie podobają się niestandardowe metody duszpasterskie, nietolerancja społeczeństwa i brak wiedzy o nosicielach HIV, postrzeganie księży jako osób doskonalszych od "zwykłego" człowieka, kwestia posłuszeństwa duchownych i ich roli w społeczeństwie - o tym wszystkim mówi się w filmie, ale niejako przy okazji, pobieżnie. Żaden z poważnych tematów, wymagających głębokiej analizy, nie został tu przedstawiony w pełni.

Film opowiada o księdzu Janie, ale głównie w kontekście jego choroby i zmagania się z myślą o czekającej go śmierci. Niewiele miejsca poświęca się jego pracy duszpasterskiej - wiadomo, że bardzo się w nią angażował i że jest potrzebny swoim podopiecznym, ale widzimy go przy tej posłudze zaledwie w kilku pierwszych minutach filmu. Obecność narkomanów w kościele, ich prowokacyjne i nietypowe zachowanie młodzieży drażni proboszczów i biskupa, dlatego ks. Jan zostaje "zesłany" do Rzymu na studia, czemu się początkowo buntuje, ale ten konflikt także zarysowany jest w zaledwie jednej scenie.

Dopiero informacja o tym, że młody kapłan jest zarażony wirusem HIV, staje się hasłem do rozwinięcia problemu zmagania się z własną słabością, zwątpieniem, utratą wiary i szukaniem odpowiedzi na pytanie: dlaczego właśnie mnie to spotyka? Ks. Jan porzuca duszpasterstwo i młodych narkomanów, choć kilka dni wcześniej gotów był odwoływać się do najwyższych władz kościelnych, by walczyć o prawo do opiekowania się nimi...

"Kto nigdy nie żył" nie jest filmem o duszpasterstwie narkomanów, nie jest także filmem o księdzu zajmującym się narkomanami. Jest filmem o duchownym. Głownego bohatera filmu można porównać do Hioba którego wiarę także wystawiono na próbę, a także jego nadzieję i miłość do drugiego człowieka. Losy Hioba są antycznym przykładem cierpienia. Hiob, podobnie jak ksiądz Jan był dobrym człowiekiem, szlachetnym i sprawiedliwym. Bardzo cenił Boga, jego wolę, wierzył, że wszystko co pochodzi od Stwórcy jest święte. Ich cierpienie ukazało moc wiary i sens trwania przy niej mimo wszystko. Bo przecież trudności w życiu ludzkim zawsze będą istniały, a obie postacie stały się symbolem cierpliwości i godności w cierpieniu.