Obszaryinicjacp replikacp DNA w komórkach drożdży są równie
dobrze poznane
Techniki badawcze zastosowane do ustalenia sekwencji ońC w komórkach E. coli,
polegające na przenoszeniu do plazmidów pozbawionych zdolności do replika­ (A) SłnAhjra droateowcgo miejsca ircjacji
cji fragmentów DNA z bakteryjnego obszaru inicjacyjnego, okazały się również bardzo przydatne do identyfikacji obszarów inicjacyjnych w genomie drożdży Sacckaromycez cerexińae. Obszary te zostały nazwane autonomicznie replikują­ cymi się sekwencjami, w skrócie ARS (ang. autonomously replicating sequences). Typowa sekwencja ARS jest krótsza od oriC komórek E. coli, jej długość zwykle nie przekracza 200 par zasad. Podobnie jednak jak ońC, zawiera specyficzne seg­ menty spełniające ściśle określone role w procesie inicjacji. Te segmenty lub „sub­ domeny” charakteryzują się identycznymi sekwencjami we wszystkich badanych ARS (rys. 15.10A). W strukturze ARS wyodrębniono cztery takie subdomeny: dwie z nich - subdomeny A i BI stanowią razem sekwencję rozpoznawaną przez białka inicjacyjne, w której ok. 40 par zasad jest miejscem dołączenia się białek kompleksu rozpoznającego ORC (ang. origin recognition complex). W jego skład wchodzi sześć białek (rys. 15.10B). Białka ORC początkowo uznano za drożdżową wersję białka DnaA z E. coli, lecz interpretacja ta okazała się nieprawdziwa, gdyż kompleks ORC nie ulega rozpadowi w trakcie całego cyklu komórkowego. Obecnie wydaje się,że białka kompleksu ORC odgrywają zasadniczą rolę w regu­ lacji replikacp genomu, działając jako pośrednik między drożdżowym „origin” a sygnałami regulacyjnymi odpowiedzialnymi za koordynację inicjacji replikacji DNA z cyklem komórkowym (sekcja 153.1).