Doskonałym przykładem na to, jak kryzys giełd na całym świecie wpływał na Europę, jest Państwo Grecja. Zacznę jednak od samego początku: Każdy kraj starający się o pełne uczestnictwo w Unii Walutowej był zmuszony do wypełniania kryteriów z Maastricht. Jednocześnie kryteria nie wymagały bezwzględnej realizacji kryterium finansowych, np. aby dług publiczny nie przekraczał 60% PKB. Nie inaczej było w przypadku Grecji. Scenariusz ten jednak został mocno nagięty. Informacje dostarczane przez Grecje, nie były oparte o poprawne dane, a skala naprawcza problemów - krótkoterminowa.
Grecja rozpoczęła swoje starania o przyjęcie w 1990r., z długiem publicznym na poziomie 90% PKB. W 1999 roku dług wynosił już 105,1% PKB. Grecja jednak, w latach 1996-1999 rozpoczęła krótkotrwałe reformy administracyjne, które dały nieznaczną tendencje spadkową.  1 stycznia 1999 roku Grecja nie spełniała żadnego z kryteriów, niemniej dane przedstawione w raporcie dla Unii w 2000 roku, pozwoliły na pozytywną jego ocenę przez Radę Unii Europejskiej. Była to otwarcie prostej drogi do upadku Grecji.
Poprzez wprowadzenie wspólnej waluty, oraz podwyższenie ratingu do standardów Europejskich, Grecja otrzymała możliwość zaciągania ogromnych pożyczek międzynarodowych, emisji akredytowanych obligacji skarbowych, oraz możliwość życia ‘na kredyt.
Jednak kryzys finansowy wszystko odmienił. W 2009 roku, Agencje Ratingowe obniżyły stopień zaufania Greckich banków, co spowodowało wycofanie kapitału, zarówno rodzimego, jak i zagranicznego. Gospodarka zwalniała, kurczyła się, a wydatki rosły. Nieprzyzwyczajone społeczeństwo Greckie żyło na kredyt, popierając kolejne przywileje socjalne, jakie posiadali dzięki polityce rozdawczej rządu. Utrata owych przywilejów wiązałaby się ze spadkiem jakości życia – na co Grecy nie chcieli pozwolić.
Do 2008 roku, dług publiczny Grecji wynosił „zaledwie” 109% PKB. Po kryzysie finansowym w 2008 roku, Grecki dług publiczny rósł w zastraszającym tempie. Już w 2011 roku, przekroczył on 172% PKB. Grecja stała na skraju bankructwa.
Wszelkie scenariusze upadku Grecji i jej wyjścia ze strefy Euro – obnażyłyby jeszcze bardziej stopień kryzysu Europejskiego.  Wszelkie instytucje finansowe, jednoczyły się, aby utrzymać zaufanie inwestorów, w strefę Euro. Zaangażowani w ratunek dla Grecji byli m.in.: Europejski Bank Centralny, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Komisja Europejska.