12 marca w miejscowości Ługowoje udało mu się przyłączyć do armii gen. Andersa. Walczył m.in. pod Monte Cassino, za co otrzymał Order Virtuti Militari.


Nie brał udziału w wojnie obronnej ’39, ponieważ nie dostał się do armii, chociaż bardzo mu na tym zależało. Po kapitulacji zaangażował się w konspirację, założył z kolegami Polską Ludową Armię Niepodległościową (PLAN), w której pełnił funkcję szefa sztabu przez 2 miesiące i współredaktora podziemnego czasopisma „Biuletyn Polski”. W listopadzie 1939 r., jako emisariusz PLAN-u, wyruszył przez Litwę na Zachód, aby przyłączyć się do wojska polskiego. We Lwowie, dzięki pomocy Marii Dąbrowskiej i Juliusza Kleinera, został przyjęty do Związku Zawodowego Literatów Polskich i otrzymał zaświadczenie, które miało chronić go przez władzami sowieckimi. W 1940 r. został jednak aresztowany przez NKWD podczas próby przedostania się na Litwę i skazany na pięć lat pobytu w obozach. Umieszczono go w tamtejszym więzieniu, gdzie został szybko skazany na 5 lat pobytu w obozach.  Następnie, poprzez więzienia w Witebsku, Leningradzie i Wołogdzie, został osadzony w łagrze w Jercewie, z którego zwolniono go na mocy układu Sikorski-Majski w 1942 r. Doświadczenia tego okresu znalazły swoje odbicie w najsłynniejszej książce Herlinga-Grudzińskiego „Inny Świat. Zapiski sowieckie”. Rosję opuścił wraz z armią Andersa, walczył również pod Monte Cassino.  12 marca w miejscowości Ługowoje udało mu się przyłączyć do armii gen. Andersa. Walczył m.in. pod Monte Cassino, za co otrzymał Order Virtuti Militari.