\documentclass[12pt,a4paper,notitlepage]{article}
\usepackage{polski}
\usepackage[T1]{fontenc} %kodowanie czcionek
\usepackage[utf8]{inputenc} %polskie znaki
\usepackage[top=2cm, bottom=2cm, left=3cm, right=3cm]{geometry} %marginesyx
\usepackage{indentfirst} %do akapitów i wcięć
\usepackage{xcolor}
\makeatletter %znak @
\newcommand{\bs}{$\backslash$}
\renewcommand{\maketitle}
{\begin{titlepage}

    \begin{center}
    ZUT\\
    Informatyka\\
    \end{center}
    \vspace{6cm} %odstęp
    \begin{center}
      \LARGE \textsc{\@title}
         \end{center}
    \vspace{0.7cm}
    \begin{flushright} %wyrównaj do prawej
    \normalsize \textsc{\@author} \par
    \vspace{12cm}
     \end{flushright}

    \begin{center}
    \@date
    \end{center}
  \end{titlepage}
}
\author{Cezary Majchrzak}
\title{Laborka z Latex'a}



\begin{document}
\maketitle
\newpage
\section{Pierwszy rozdział}
\linespread{0.9}
\setlength{\parindent}{20mm}\vspace{1cm}
Ten tekst jest zwyczajny, odstępy między liniami zostały zwiększone. Odstęp między akapitami wynosi 1 cm a wcięcia akapitu wynoszą 2 cm \\
\textsc{To są kapitaliki.} Z kolei ten tekst \underline{jest podkreślony,} \newline \Huge{A TO JEDNA Z WIELKOŚCI CZCIONEK} JAK WIDAĆ DZIAŁA NAWET POZA NAWIASAMI

\small

\begin{enumerate}
\item Punkt pierwszy
\item Punkt drugi
\item Punkt trzeci
\end{enumerate}

\subsection{Podrozdział}
\setlength{\parindent}{30mm} W tym podrozdziale będziemy wyszczególniali niektóre słowa. \emph{To zdanie jest całe wyszczególnione.} Z kolei to jest zwykłe. A tutaj wyszczególniłem ostatnie \emph{słowo}.\\
\textcolor{red}{Ten tekst z kolei będzie czerwony}

\newpage
\thispagestyle{headings}
\section{Drugi rozdział}
\setlength{\parindent}{20mm}
Teraz przedstawię zapis kilku znaków specjalnych \# \$ \% \&
\\
\\
Jak widać zmieniliśmy styl numerowania tylko dla aktualnej strony, w podrozdziale umieszczę przykładowy artykuł\\
Można również tworzyć przypisy\footnote{przykładowy przypis}\\
W podrozdziale przedstawię opcje cytowania dłuższego tekstu.


\subsection{Podrozdział}

\begin{quotation}
\Large{}Dwie osoby, które mają ważną tajemnicę, są zmuszone się rozdzielić. A skoro tak, to muszą przekazywać prywatne informacje na odległość. Ale podsłuchiwaczka \emph{Ewa} chce poznać tę tajemnicę i potrafi przechwytywać ich wiadomości. \emph{Alicja} postanawia porozumiewać się za pomocą tajnego szyfru. Zobaczmy to na przykładzie: \emph{Alicja} zamyka wiadomość w skrzynce, używając zamka, do którego szyfr zna tylko \emph{ona} i \emph{Bob}. To nazywamy \underline{szyfrowaniem}. Zamknięta wiadomość zostaje przesłana \emph{Bobowi}. Otrzymaną skrzynkę \emph{Bob} otwiera, używając szyfru, który ustalili wcześniej. To jest deszyfrowanie. Z kryptografią mamy do czynienia, gdy zamiast fizycznych zamków używamy szyfrów. Szyfry to zamki wirtualne. Pozwalają \emph{Alicji} i \emph{Bobowi} kodować i dekodować wiadomości, by, jeśli przechwyci je \emph{Ewa}, wydały się bezsensowne. Kryptografia istnieje od tysięcy lat. Decydowała o wynikach wojen, odgrywa wielką rolę w globalnej komunikacji. Aby poznać fascynującą historię kryptografii, musimy rozumieć dwie koncepcje związane z teorią liczb i \fbox{rachunkiem prawdopodobieństwa}.\footnote{https://pl.khanacademy.org/computing/computer-science/cryptography/crypt/v/caesar-cipher}
\end{quotation}
\end{document}