Chen Huang
Ojciec

,,Zawsze kochałam mojego Ojca. Zawsze chciałam spędzać z nim jak najwięcej czasu, słuchać jego słabych żartów, żalić się na kolegów w szkole, czy ponurą pogodę. Jednak większość jego dnia spędzał w pracy, a gdy wracał, miał mało czasu wolnego, który i tak zawsze starał się poświęcać nam - mi i mojej Matce. Niby taki gadatliwy i towarzyski człowiek, a mimo to taki nieskory do mówienia o sobie. Nigdy nie poznałam żadnego członka rodziny z jego strony, a Tata nigdy nie chciał o nich mówić. Szkoda, że teraz widzimy się raz na długi, dłuugi czas.''

[Postać IC]




An Huang
Matka

,,Swoją Matkę kocham tak samo, jak większość ludzi. Zawsze zależało mnie na tym, żeby wychować mnie na porządnego człowieka. Chociaż zmieniłabym kilka rzeczy, to i tak doceniam jej poświęcenie, miłość, ale także zdyscyplinowanie. Chciałabym widzieć się z nią częściej.''

[Postać IC]



Li Huang
O samej sobie

,,Nie wiem, czy powinnam nazwać siebie niezwykłą szczęściarą, czy pechowcem. Z jednej strony dobrze być mną, z drugiej nie. Co ja na to poradzę, niby mogę coś tam zmienić, ale to raczej niewiele. Dążę do tego, bym siebie akceptowała i mogła sobie zaufać, bo na kim mogę polegać prócz siebie? A jeśli nawet siebie nie potrafię obdarować zaufaniem, to co wtedy?''

[Nie znam typa]



Aron Lestrange
Najbliższy przyjaciel?

,,Arona znam od kilku dobrych lat. Poznaliśmy się w... Kiedy byłam w drugiej klasie? Trzeciej? Nawet już nie pamiętam, ale wiem tyle, że to kawał czasu. Zawsze był i wciąż jest gotów mi pomóc, czego nigdy nie potrafiłam zrozumieć. Po wszystkich tych latach nadal nie wiem, jak mogłabym kiedykolwiek mu się odwdzięczyć. Czasami mam nawet wrażenie, że nie zasłużył na tak marną przyjaciółkę, jak ja. Zdaję sobie sprawę, że w porównaniu do mnie ma wiele do roboty, ambicji można mu pozazdrościć, ale boli mnie to, że prawie w ogóle nie spędzamy ze sobą czasu. Raz na kilka tygodni porozmawiamy przez chwilkę, a ja i tak nie mam o czym opowiadać. Również i z tego powodu przestałam mu tak bardzo ufać, zdystansowałam się. Dobrze wspominam czasy, gdy przy nim mogłam mówić o dosłownie wszystkim, być w stu procentach sobą, lecz teraz mnie coś zatrzymuje. Chyba rzeczywiście kiepska ze mnie przyjaciółka.''

[IxuGaming]



Dracon Meaddl
Były przyjaciel

,,No i gdzieżeśmy zaszli z tą znajomością... Kontakt się urwał, ani ja, ani on niekoniecznie próbujemy go odnowić. Z jednej strony wiedziałam, że ta znajomość zmierza w złym kierunku, odkąd powiedział mi o swoich uczuciach. Chciałam, by nie czuł się źle, nie chciałam, by cierpiał. W pewnym szczególnym momencie zaczęłam go kompletnie ignorować, bo nie chciałam, żeby stała mu się krzywda tak jak innym moim bliskim. Chciałam być dla Ciebie wsparciem, Twoją przyjaciółką, ale ty pragnąłeś czegoś więcej - nie winię Cię za to, bo nie wybieramy sobie osób, w których się zakochujemy. Kontakt się urwał.''

[Dracon]



Chris Reinhart
Znajomy? Przyjaciel?

,,Nasza znajomość zawsze była dosyć dziwna. Z jednej strony darzyłam cię sympatią i widziałam jako fajnego znajomego, a z drugiej w czasach mojego prefektowania byłeś niesamowicie nieznośnym uczniem, którego ciągle musiałam ganiać po ciszy nocnej. Potem się nie lubiliśmy, potem tak, a teraz... No cóż, znaleźliśmy się w podobnej sytuacji i czasami szukamy u siebie jakiegoś wsparcia.''

[Patrykolol]



Carter Draytron
Zmarły narzeczony

,,Kolejny w moim życiu chwiejny związek pod wielkim znakiem zapytania. Wszystko działo się zbyt szybko, szczególnie te wczesne zaręczyny. Najpierw było cudownie, potem dobrze, w miarę okej, a wtedy zaczęły się kłótnie i podejrzenia o to, że go zdradzam i plotki o tym, że on również mnie zdradza. W pewnym momencie po prostu zaczęłam czuć się nieszczęśliwa w tym związku i żałować, że znów dałam się ponieść emocjom, nagłemu i silnemu uczuciu. Teraz kiedy jest martwy, tęsknię za nim i nie jestem w stanie stłumić swojego gniewu, kiedy myślę o ludziach, którzy mogli mu to zrobić. Carter, dopiero po Twoim odejściu zrozumiałam, ile zdołałam stracić i nawet tego nie zauważyć.''

Nie żyje
[Carter]



Marysia (?)
Przyjaciółka, prawie jak siostra lub córka

,,Zawsze była dla mnie tym małym promyczkiem, który rozświetlał mój dzień. Może już taka mała nie jest, a nawet mnie zdążyła przerosnąć, ale i tak potrafi poprawić mi humor lepiej niż ktokolwiek inny. Byłam głupia, że myślałam, iż jest całkowicie beztroskim dzieckiem bez problemów. Nie byłam w stanie dostrzec tego, co skrywałaś w środku. Całkowicie rozumiem to, że okres dorastania jest dla niej trudny. Chciałabym być z nią tam w Hogwarcie, stać u jej boku i chronić ją przed złem tego świata, ale wiem, że to niemożliwe. Jest naprawdę cudowną i nietypową osobą, i chociaż dziwnie się czuję, gdy nazywa mnie swoją mamą, to nie zabraniam jej tego.''