Przykłady zastosowania portu szeregowego:
• podłączenie modemu, myszki
• łączenie dwóch komputerów kablem null modem
• starsze drukarki
• urządzenia diagnostyki samochodowej
• tunery satelitarne
• małe cyfrowe centrale telefoniczne
Właściwości interfejsu poru szeregowego:
• szybkość 20 kb/s (w najbardziej popularnej wersji, bo np. w trybie synchronicznym transfer dochodzi do nawet 1 Mb/s),
• długość kabla do 15 m
• liczba urządzeń do podłączenia: jedno na każdy port
• zasilanie przez interfejs: nie
• Hot plugging: nie
Przykłady zastosowania portu równoległego LPT:
podłączenie drukarek, ploterów
przesyłanie danych pomiędzy dwoma komputerami
podłączenie skanerów
podłączenie zewnętrznych napędów CD-ROM
podłączenie pamięci masowych, np. napędy ZIP
Właściwości interfejsu portu LPT:
szybkość transferu do 2Mb/s
długość kabla do 2m, a jeśli przewody sygnałowe są skręcane z przewodami masy to do 5m
liczba urządzeń do podłączenia: 64
zasilanie przez interfejs: nie
Hot plugging: nie  Interfejs LPT cd.
Tryby pracy interfejsu LPT wg specyfikacji IEEE 1284:
• SPP (ang. Standard Parallel Port) – tryb umożliwiający dwustronną transmisję danych, zwany również trybem zgodności (ang. Compatibility Mode), bo zapewnia kompatybilność ze złączem Centronics. SPP zapewnia transfer do 50 kB/s
• Bi-Directional (dwukierunkowy) – wykorzystano nieużywane piny złącza LPT i wprowadzono dodatkowy bit sygnalizacji kierunku. Dzięki temu standard umożliwia transfer danych z maksymalną przepustowością 150 kB/s
• EPP (ang. Enhanced Parallel Port) – opracowany w 1991r. przez firmę Intel, umożliwiał obsługę pamięci masowych, skanerów i zapewniał transfer do 3 MB/s
• ECP (ang. Extended Capability Port) – opracowany w 1992r. Przez firmę HP i Microsoft oferuje prędkości przesyłu również do 3 MB/s
Plug and Play (PnP) (od ang. podłącz i używaj) to termin używany na określenie zdolności komputera do pracy z urządzeniami peryferyjnymi zaraz po ich podłączeniu. Mechanizm wdrożony przez firmę Microsoft po raz pierwszy w systemie operacyjnym Windows 95. Obsługa PnP musi być zaimplementowana w BIOSie płyty głównej, urządzeniach i obsługiwana przez system operacyjny.
Główne zadania PnP:
 wykrycie typu urządzenia
 automatyczna alokacja zasobów dla urządzenia
 instalowanie sterowników potrzebnych do pracy z urządzeniem
 współpraca z mechanizmami zarządzania energią w celu bezpiecznego podłączania i odłączania urządzenia
USB 1.1 Specyfikacja USB 1.1 z roku 1998 umożliwia transfer danych w dwóch trybach: Low Speed (0,19MB/s = 1,5 Mb/s) oraz Full Speed (1,5 MB/s = 12 Mb/s). Urządzenia w standardzie USB 1.1 nie współpracują ze sobą bez pośrednictwa komputera, to znaczy np. że nie istnieje możliwość bezpośredniego połączenia drukarki USB 1.1 z cyfrowym aparatem fotograficznym.
USB 2.0 Hi-Speed Specyfikacja USB 2.0 z roku 2000 umożliwia transfer danych z maksymalną szybkością 60 MB/s = 480 Mb/s. W 2001 roku dodano nową funkcję On-The-Go umożliwiającą łączenie urządzeń USB 2.0 bez pośrednictwa komputera. Urządzenia w standardzie USB 2.0 są w pełni kompatybilne ze starszymi urządzeniami w standardzie 1.1.
USB 3.0 SuperSpeed  Ogłoszona w roku 2008 specyfikacja 3.0 umożliwia transfer danych z szybkością 600 MB/s = 4,6 Gb/s przy zachowaniu kompatybilności z USB 2.0 i 1.1. Nowy standard oprócz standardowych przewodów do szybkich transferów wykorzystuje dwie światłowody. Dodano także kilka rozwiązań zapewniających lepszą energooszczędność pracy
 koncentratory pasywne - nie posiadają własnego źródła zasilania, czerpią prąd z
głównego koncentratora USB w komputerze, stąd znajdują zastosowanie dla urządzeń o
małym poborze mocy: myszy, klawiatur, kamer internetowych
 koncentratory aktywne - mają własne źródło zasilania, dzięki czemu istnieje możliwość
podłączania urządzeń o większym poborze mocy, na przykład skanera pasywnego
Właściwości interfejsu USB:
 Szybkość transferu:
USB 1.1: 1,5 MB/s = 12 Mb/s
USB 2.0: 60 MB/s = 480 Mb/s
USB 3.0: 600 MB/s = 4,6 Gb/s
 Długość przewodów:
do 3m (USB 1.1) lub 5m. Wtórnik USB umożliwia przedłużenie kabla USB o swoją długość
 Liczba portów:
USB 1.1: od 2 do 6
USB 2.0: od 2 do 8 (dla chipsetów VIA)
USB 3.0: od 2 do 10
 Liczba urządzeń:
do 127 na magistrali utworzonej przy użyciu hubów
 Hot plugging, hot swapping: tak
Oryginalne IEEE 1394 (1995r.) standard umożliwia transfer danych z prędkością 50 MB/s = 400Mb/s za pomocą 6- żyłowego okablowania o długości maksymalnej 4,5m. Przewidziane tryby transmisji to: 100, 200 i 400 Mb/s.
IEEE 1394a (2000r.) w tej wersji wprowadzono kilka usprawnień, między innymi zdefiniowano połączenie za pomocą kabla 4-żyłowego dla urządzeń bez zasilania.
IEEE 1394b (2002r.) to wersja standardu korzystająca z okablowania 9-żyłowego i nowych złączy. Umożliwia uzyskanie transferu danych na poziomie 100 MB/s = 800Mb/s. W przypadku zastosowania okablowania UTP lub światłowodów standard przewiduje przepustowość do 400 MB/s = 3200 Mb/s
IEEE 1394c (2006r.) w tej wersji usprawniono specyfikację złącza, dzięki czemu możliwy stał się transfer z prędkością 100 MB/s = 800 Mb/s, ale poprzez złącze 8P8C (Ethernet)
Właściwości interfejsu IEEE:
 Szybkość transferu:
IEEE 1394: 50 MB/s = 400Mb/s
IEEE 1394a: 50 MB/s = 400Mb/s
IEEE 1394b: 100 MB/s = 800 Mb/s
IEEE 1394c: 100 MB/s = 800 Mb/s
 Liczba urządzeń: do 63
 Maksymalna odległość między urządzeniami: 72m (16 x 4,5m odcinki kabla w łańcuchu)
 Obciążenie procesora: nie
 Hot plugging, hot swapping: tak
Właściwości portu IrDA
 Długość fali: 850 – 900 nm
 Szybkość transmisji: obowiązkowo: 9,6 kb/s,  opcjonalnie:
 19,2 kb/s,
 38,4 kb/s,
 57,6 kb/s,
 115,2 kb/s (IrDA 1.0 lub 1.1)
 0,1576 Mb/s, 1,152 Mb/s, 4 Mb/s (IrDA 1.1)
 Zasięg i typ transmisji: do 11 m
 Kąt wiązki transmisji: do 30°
 Liczba urządzeń: do 63