Jakie treści moralizatorskie odnajdujemy w twórczości: Horacego (Pieśń zimowa, Wzniosłem pomnik,), "Rozmowie Mistrza Polikarpa ze śmiercią" i "Boskiej komedii" Dantego (Piekło).

	Treści moralizatorskie występują w literaturze od wielu epok. Odnajdujemy w nich mnóstwo inspiracji, wyciągamy wiele wniosków, dzięki którym uczymy się i zdobywamy doświadczenie. Takim przykładem może być literatura Horacego, która ściśle odnosi się do dnia dzisiejszego.
	W utworze "Pieśń zimowa" Horacy mówi, żebyśmy martwili się o dzień dzisiejszy,  że powinniśmy korzystać z niego ile się da
"Nie czas pytać o jutro niepewne,
więc cokolwiek los niesie łaskawy,
przyjmij ze szczerą ochotą
i nie stroń od zabawy […]"
Poucza on młodzieńca - Taliarcha, aby ze spokojem przeżywał kolejne dni. Mimo, że kierowane jest to do chłopca możemy odbierać to jako przemowę do wszystkich czytelników. Horacy zachęca do życia według zasady "Carpe Diem", czyli chwytaj dzień.
	Kolejnym przykładem moralizacji w literaturze jest utwór Horacego "Wybudowałem pomnik".  Wniosek jest taki, że możemy po sobie zostawić coś trwałego, że świat o nas nie zapomni, nawet gdy nas już nie będzie i ta pamięć będzie trwać na wieki. O tym przekonaniu świadczą słowa "nie wszystek umrę wiem że uniknie pogrzebu cząstka nie byle jaka". Autor porównuje wszystkie swoje dzieła do pomnika, który jest metaforą jego twórczości. Uważa, że nic tego nie zniszczy. Artysta jest nieśmiertelny dopóki, dopóty będzie trwała kultura. Horacy nauczył poetów dumy z ich twórczości. Jednak śmierć jest nieunikniona, czego przykładem może być "Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią".
	Motyw śmierci w tym utworze pokazuje jej władzę absolutną nad człowiekiem, przemijanie wszystkiego, co ziemskie. Dodatkowy wpływ na rozwój utworów traktujących o kruchości ludzkiego życia miały liczne klęski żywiołowe, epidemie, które uświadamiały ludziom, jak ulotne i krótkie jest życie człowieka, który poddany został prawu przemijania, a na koniec – śmierci. Utwór ma przekonać ludzi, by zadbali o to, co najważniejsze, czyli o wartości duchowe, bo to one, w ostatecznym rozrachunku z życiem, liczą się najbardziej. Mistrz Polikarp jest przedstawiony jako człowiek przerastający wszystkich swoją wiedzą i doświadczeniem, jednak w konfronacji ze śmiercią okazuje się zupełnie bezradny. Jest bardzo przerażony, a więc nie jest godnym partnerem do rozmowy. Śmierć przestrzega grzeszników nie tylko przed sobą samą, ale także przed Sądem Ostatecznym.
	Jednym z wielu utworów epoki średniowiecza jest "Boska Komedia" Dantego. Jest to ogromny poemat o znaczeniu Boga w życiu każdego człowieka. Poemat Dantego opowiada o zmaganiach człowieka z własnymi grzechami. Jest to potrzebne, aby dostąpić łaski i rozkoszy nieba. Raj jest tutaj ukazany jako symbol Arkadii – krainy wiecznej szczęśliwości. Przepełniony harmonią, dobrem, miłością i radością. W niebie przebywają dusze ludzi szczęśliwie zbawionych, którzy razem z Bogiem żyją jako jedna wielka całość. Ta część jest pieśnią na chwałę Bożą. Tutaj może trafić każdy dobry człowiek. Dante podkreśla, jak wielką nagrodę za dobre życie może otrzymać każdy człowiek.
 Dante "Piekło" podzielił na dziesięć kręgów, a tak naprawdę dziewięć i przedsionek. W zależności od tego, jak poważne przewinienie popełniła dana osoba w takim kręgu się znajduje. W górnej części Piekła(krąg 1-5) umiejscowił ludzi, którzy zgrzeszyli w skutek braku umiaru. W kolejnych kręgach(6-8) są Ci, którzy swoje występki popełnili złośliwie. W ostatnim najniżej położonym kręgu (9) znajdują się zdrajcy. Tak radykalne potraktowanie kwestii zdrady ma związek z biografią poety. Sam został zdradzony i opuszczony przez ludzi, których uważał za swoich przyjaciół, stąd jego rozgoryczenie i żal mają swój wyraz w takim, a nie innym wyobrażeniu piekła.
	Wszystkie te utwory mają wiele treści moralizatorskich i pomimo różnej tematyki przesłanie nasuwa się jedno. Żyj chwilą, zgodnie z własnym sumieniem, własną etyką, w zgodzie z ludźmi, z Bogiem, a dostąpisz łask Pana.