Utwór jest wierszem wolnym, składa się z czternastu nieregularnych strof, liczących od jednego do ośmiu wersów. Brak wiadomości odnośnie do przeżyć podmiotu lirycznego wskazuje na lirykę pośrednią. Osoba mówiąca w wierszu jest obserwatorem wydarzenia, relacjonuje jego przebieg, opisując nie tylko rzeczywisty wygląd, ale i uczucia, jakie targają poszczególnymi bohaterami utworu – Apollonem i Marsjaszem. Wiersz ma nastrój makabryczny, na co wpływają krajobrazowe opisy wnętrzności satyra. Utwór obfituje w liczne środki stylistyczne takie jak epitety, których celem jest dokładne zobrazowanie miejsca pojedynku. Wyrazy dźwiękonaśladowcze uwypuklają ból, jaki przeżywa bohater utworu, a powtórzenia mają podkreślić obojętność greckiego bóstwa wobec mitologicznego stworzenia. Herbert jak w wielu swoich wierszach rezygnuje z rytmu i rymów.