Advertisement
Not a member of Pastebin yet?
Sign Up,
it unlocks many cool features!
- Widzieliście kiedyś na żywo prawdziwą naukową dyskusję? Ja miałem okazję wczoraj w jednej uczestniczyć. Przygotowałem prezentację o algorytmie LRU (trudne zagadnienie), produkowałem się pół godziny, ale dobrze poszło. Ostatni slajd, na nim ”dziękuję za uwagę”, mówię:
- - Dziękuję za uwagę. Czy ktoś ma jakieś pytania albo komentarze?
- Atmosfera na sali trochę się rozluźniła. Głos zabrał doktor habilitowany Bartoszek:
- - Z całym szacunkiem, panie Anonimski, według mnie pańska prezentacja zawierała szereg błędów. Po pierwsze, algorytm LRU...
- Zaczęło się. Czułem się, jakbym schodził po schodach i nie trafił w stopień. Serce zamarło, po czym przyspieszyło do stu dwudziestu na minutę. Bartoszek po kolei punktował wszystkie słabostki mojego wystąpienia
- - ...mam wrażenie, że przeczytał pan jedynie przeglądówki sprzed piętnastu lat, a i to pobieżnie. Czy pan w ogóle odróżnia algorytm LRU od algorytmu SJF?
- - Panie docencie... ja... ja... - dukałem nieporadnie. To koniec. Obrona nie była możliwa. Cały mój wysiłek poszedł na marne, słońce zaszło za chmurami, a z nim nadzieja na zaliczenie seminarium. Zawiodłem i przegrałem.
- Niespodziewanie inicjatywę przejął mój promotor, profesor Bucholec.
- - Szanowni państwo - zwrócił się do zebranych - z całą pewnością wszyscy słyszeliśmy żałosne wywody docenta Bartoszka. Jakże jednak mamy traktować je poważnie, skoro pan docent, jak powszechnie wiadomo, ma małą i giętką pałę oraz lubi ssać męskie penisy?
- Szmer uznania przetoczył się przez audytorium. Ludzie kiwali głowami, przychylając się do słów profesora.
- - Panie profesorze - oburzył się Bartoszek - Co to do cholery znaczy? Co ma długość mojego członka do algorytmu LRU? A „męski penis” to masło maślane, zna pan jakieś "żeńskie penisy"? Pan obraża naukową dyskusję!
- - Sam pan ją obraża swoją paskudną mordą, docencie Bartoszek. W kwestii „męskich penisów” to tak, znam jednego właściciela „żeńskiego penisa” – pana, docencie, bo pan pizda jesteś. Pytał pan jeszcze, co ma długość pańskiego fistaszka, którego szumnie określił pan nazwą członka, do algorytmu LRU? Ano to, że tankował pan wódkę z przemytu, zalgorytmowało panu kutasa i jego rozwój zatrzymał się na trzech centymetrach.
- Widownia wybuchła śmiechem. Z osłupieniem obserwowałem tę scenę. Bartoszek poczerwieniał jak burak, Bucholc zaś, bez zażenowania, wyciągnął cygaro, zapalił je i zaciągnął się z satysfakcją. Ktoś z sali krzyknął:
- - Brawo profesor Bucholc!
- - Kto wpuścił tego debila na salę? Wypierdolić Bartoszka!
- - Wypierdolić!
- Docent poczerwieniał jeszcze bardziej, podszedł do Bucholca i warczącym głosem zaczął mu dogryzać:
- - Że niby ja mam jakieś braki? A co z panem, profesorze, co? Bucholcewicz-bezchujewicz! Stary impotent, bez viagry to nawet myśleć o ruchaniu nie może! Spójrzcie na niego, jakie cygaro wyciągnął, pewnie kompleksy ma! Lubi pan brać długie, grube rzeczy do gęby, co nie?
- Profesor Bucholc zaciągnął się cygarem, wypuścił dym prosto w twarz adwersarza.
- - Chyba pana stary, docencie. Panie magistrze, proszę pocisnąć torpedę docentowi Bartoszkowi. - zwrócił się do mnie.
- Rozgorączkowana publiczność pokazywała nas sobie z zaciekawieniem palcami. Bartoszek był już skompromitowany, a do mnie należało jego ostateczne dobicie. Widownia oczekiwała świetnej wiązanki, mój promotor patrzył na mnie z nadzieją, Bartoszek zaś próbował zamordować mnie wzrokiem. Wyprostowałem się, spojrzałem mu prosto w oczy i wyrzekłem.
- - Pytał się pan, docencie Bartoszek, co wiem o LRU. Wiem, kurwa, wszystko. I chuj pana obchodzi, z jakich źródeł korzystałem, bo i tak pewnie czytać pan nie potrafi. Jeśli moje wywody o algorytmie LRU się panu nie podobały, to może mnie pan w dupę pocałować. Albo w wała possać, tak jak pan lubi!
- Docent skrzywił się nieprzyjemnie, wycelował oskarżycielsko palcem.
- - Panie Anonichuimski! Merytorycznie pana praca leży i kwiczy, to dno plus metr mułu, gówno psie i wie pan co?
- - Co? - odparłem odruchowo. Błąd.
- - Chujów sto!
- Audytorium zaśmiało się. Dałem się zrobić jak dziecko. Bartoszek uśmiechnął się triumfalnie, pewien zwycięstwa. Profesor niewzruszony palił swoje cygaro. Kiwnął przyzwalająco głową. Zripostowałem.
- - W pana dupę, docencie Bartoszek! Tak, jak pan lubi!
- Zerwała się owacja. Bartiszek starał się coś odeprzeć, coś dodać, bronić, się, atakować, ale lud nie dał dojść mu do słowa.
- - Wypierdalaj! Wypierdalaj! WY-PIER-DALAJ!
- - Chuj ci na imię! Bartoszek, chuj ci na imię! Chuj ci na imię! - skandowali.
- Biedny docent nie miał gdzie się schować. Usiadł na swoim miejscu, skurczył się w sobie i (choć wydaje się to niemożliwe) poczerwieniał jeszcze bardziej. Zasłonił twarz rękami. Nie wierzę. Triumfowałem. Wygrałem naukową dyskusję.
- - Czy ktoś ma jeszcze jakieś pytania lub komentarze? Dla odmiany sensowne?
- - Tak - podjął jeden z kolegów na sali - czy zakleszczenie w obrębie procesu init też może mieć znaczenie na skuteczność innych procesów?
- Uśmiechnąłem się. Z sali zaczęły padać coraz to nowe pytania, ja zaś odpowiadałem na nie zgodnie z moją wiedzą. Profesor Bucholc dopalił cygaro i pokiwał głową.
Advertisement
Add Comment
Please, Sign In to add comment
Advertisement