TWÓRCY PRZYZNAJĄ: UNIX I JĘZYK C TO ŻART
W oświadczeniu, które zbiło z tropu przemysł komputerowy, Ken Thompson, Dennis Ritchie i Brian Kernigham przyznali, że stworzone przez nich system operacyjny Unix i język programowania C to wyrafinowany psikus, utrzymywany przy życiu przez ponad 20 lat. W swojej mowie na ostatnim UnixWorld Software Development Forum, Thompson wyjawił, co następuje:
"W 1969, AT&T przerwało właśnie prace nad projektem GE/Honeywell/AT&T Multics. Brian i ja zaczęliśmy właśnie pracę z wczesnym wydaniem Pascala od szwajcarskich laboratoriów ETH profesora Niklausa Wirtha, i byliśmy pod wrażeniem jego eleganckiej prostoty i wydajności. Dennis skończył właśnie lekturę wydanego przez Paszkwil Narodowy "Bored of the Rings", parodii trylogii Tolkiena "Władca Pierścieni".
Zdecydowaliśmy, że stworzymy w ramach psoty parodie środowiska Multics i Pascala. Dennis i ja byliśmy odpowiedzialni za środowisko operacyjne. Obejrzeliśmy Multicsa i zaprojektowaliśmy nowy OS na jak najbardziej złożony i enigmatyczny, jak to tylko możliwe, żeby zmaksymalizować poziom frustracji użytkowników i nazwaliśmy go Unix (co jest parodią "Multics"), zaraz obok bardziej ryzykowanych odniesień. Wcisnęliśmy nowicjuszom lapidarny język powłoki, mówiąc, że to oszczędza im pisania.
Dennis i Brian pracowali nad 'A', zniekształconą wersją Pascala. 'A' wyglądało w dużym stopniu jak Pascal, ale wyniosło notację bezpośredniego zarządzania pamięcią (której Wirth się pozbył) do rangi centralnej koncepcji wewnątrz języka programowania. To był wkład Dennisa, i to on faktycznie ukuł pojęcie "wskaźnika", jako niewinnie brzmiącej nazwy dla prawdziwie złowrogiego konstruktu.
Do Briana należy pomysł nieposiadania absolutnie żadnej specyfikacji I/O: to zapewniło, że co najmniej 50% typowego programu użytkowego będzie musiało być przepisane przy zmianach w sprzęcie. To Brian był również odpowiedzialny za ukazanie tego braku I/O jako zalety: pozwalało to nam opisywać język jako "prawdziwie przenośny".
Gdy zdaliśmy sobie sprawę, że inni faktycznie zaczęli tworzyć rzeczywiste programy w A, usunęliśmy wymóg sprawdzania typów argumentów funkcji.
Później, dodaliśmy notację, którą nazwaliśmy "rzutowaniem": to pozwalało programiście traktować inta tak, jakby była to 50-kilobajtowa struktura zdefiniowana przez użytkownika. Gdy odkryliśmy, że niektórzy programiści po prostu nie używali wskaźników, wyeliminowaliśmy możliwość przekazywania struktur do funkcji, wymuszając używanie wskaźników przy nawet najprostszych zastosowaniach.
Sprzedaliśmy to, jak i wiele innych cech, jako uwydatnienia dla języka. W ten sposób, nasz żart wyewoluował w B, BCPL, i w końcu C. Zatrzymaliśmy się, gdy otrzymaliśmy kompilację bez ostrzeżeń przy następującej składni:
for (;P("\n"),R-;P("|"))for(e=3DC;e-;P("_"+(*u++/8)%2))P("|"+(*u/4)%2);
W pewnej chwili żartowaliśmy, że sprzedamy to Sowietom, żeby cofnąć ich postęp w informatyce o 20 albo i więcej lat.
Na nieszczęście, AT&T i inne korporacje w Stanach zaczęły faktycznie używać Unixa i C. Uznaliśmy, że lepiej siedzieć cicho, zakładając, że to tylko przejściowe. W rzeczywistości, amerykańskim korporacjom potrzeba było 20 lat doświadczenia, aby zacząć tworzyć użyteczne aplikacje przy użyciu tej technologicznej parodii z lat '60.
Byliśmy pod wrażeniem przebiegłości typowego programisty Unixa i C. Tak naprawdę, Brian, Dennis i ja nigdy nie podjęliśmy próby napisania zarobkowej aplikacji w tym środowisku. Czuliśmy się naprawdę winni z powodu chaosu, dezorientacji i prawdziwie niesamowitych projektów programistycznych, będących skutkiem naszego głupiego kawału sprzed tak dawna."
Dennis Ritchie powiedział:
"Tym, co naprawdę to rozerwało (właśnie, gdy zaczęła wchodzić ADA), było to, że Bjarne Stroustrup załapał nasz żart. On to rozszerzył do postaci jeszcze większej parodii, Smalltalka. Tak jak nas, spotkała go niespodzianka, gdy nikt nie widział powodu do śmiechu. Dodał więc wielodziedziczenie, wirtualne klasy bazowe, i w końcu … szablony. Bezskutecznie. Mamy teraz kompilatory, które potrafią kompilować 100.000 linijek na sekundę, ale muszą przetwarzać pliki nagłówkowe przez 25 minut, żeby dostać się do właściwej części helloworlda."
Więksi użytkownicy i dostawcy Unixa i C, w tym AT&T, Microsoft, Hewlett-Packard, GTE, NCR i DEC, odmówili komentarza nt. tego oświadczenia. Przedstawiciele Borland International, czołowego dostawcy narzędzi do programowania zorientowanego obiektowo, w tym Turbo Pascala i C++, zadeklarowali, że podejrzewali to od paru lat.
Po prawdzie, notorycznie spóźniony Quattro Pro dla Windowsa był z początku napisany w C++. CEO Borlanda, Del Yocam, stwierdził: "Powiedziano mi, że po dwóch i pół roku programowania i masowych odejściach programistów, napisaliśmy całą rzecz w Turbo Pascalu w ciągu trzech miesięcy. Możemy jasno powiedzieć, że Turbo Pascal uratował wtedy nasze tyłki". Inny przedstawiciel Borlanda powiedział, że będą kontynuować rozwijanie swoich produktów opartych na Pascalu i wstrzymują dalsze wysiłki przy rozwijaniu C i C++.
Profesor Wirth z instytutu ETH, ojciec języków programowania Pascal, Modula 2 i Oberon, stwierdził tajemniczo, że "P. T. Barnum miał rację". Nie udzielił dalszego komentarza.