syscalls

//Z WIKI
Wywołanie systemowe (ang. system call) stanowi interfejs między wykonywanym programem a (posiadającym zwykle wyższe uprawnienia) jądrem systemu operacyjnego. Funkcje systemowe wywoływane są przez specjalny, wspierany przez dany procesor mechanizm, na przykład z użyciem wyznaczonego przerwania lub instrukcji skoku dalekiego.

Mechanizm ten pozwala na realizację zależnych od platformy sprzętowej zadań, do których proces użytkownika może nie mieć bezpośredniego dostępu. W nowoczesnych systemach operacyjnych realizacja takiego wywołania poprzedzona jest przez weryfikację uprawnień programu. Przykładami wywołań systemowych mogą być:

dostęp do systemu plików,
komunikacja międzyprocesowa,
uruchamianie innych programów,
sterowanie urządzeniami systemowymi,
obsługiwanie komunikacji sieciowej.

Lista wywołań systemowych ściśle zależy od typu oraz wersji systemu operacyjnego i dlatego w większości zastosowań bezpośrednie korzystanie z nich nie jest wskazane. Zamiast tego w wywołaniach pośredniczą standardowe biblioteki programistyczne.






//Z DOCA
System calls są to żądania wykonania usługi od kernela (operacje specyficzne dla hardware/systemu, lub operacje uprzywilejowane). Są inicjowane w user modzie, dla operacji takich jak, n.p: otwieranie plików, uruchamianie nowych programów, itp.
Jest to sposób na dostanie się przez process do pamięci i/lub funkcji kernela.

Jak to się dzieje? Process wypełnia rejestry odpowiednimi wartościami (argumenty) i wywołuje odpowiednią instrukcję która przerzuca nas w świat kernela.Ta instrukcja to na architekturze x86 przerwanie int o wartości 0x80.

Większość programistów nie używa syscalli bezpośrednio tylko używają do tego biblioteki (np. Glibc na Linuxie) która dokonuje “brudnej pracy” za nich - formatowanie argumentów tak jak wymaga to kernel i wywołanie przerwania.