stop άλφα boot (by S.S.)

Η παρακάτω ιστορία συνέβη σ΄εμένα ~15 χρόνια πριν. Την έχω διηγηθεί σε γνωστούς και φίλους, αλλά ποτέ δεν την αποτύπωσα κάπου γραπτά. Αυτή θα είναι η πρώτη φορά.

Εκείνη την εποχή τα εργαστήρια είχαν ακόμα Sparcs και λειτουργούσαν 23 ώρες το 24ωρο. Επίσης, η Γ ήταν το μόνο μέρος στο οποίο εμείς, οι ούτε 20άχρονοι φοιτητές, είχαμε πρόσβαση στο ίντερνετ. Ο περισσότερος κόσμος τότε πίστευε ότι το ίντερνετ είναι αποσμητικό και οι ταχύτητες της Γ δεν υπήρχαν στην αγορά. Έτσι, κάποιοι από εμάς περνούσαμε ολόκληρα βράδυα εκεί πάνω, απλά σερφάροντας και στέλνοντας mails.

Εκείνη τη μέρα πρέπει να είχα στην τσάντα μου 5-6 CD με μουσική που τ' άκουγα από το δικό μου ξεχωριστό CD-player (τότε δεν είχαμε ούτε youtube, ούτε spares και το mp3 ήταν ακόμα μωρό). Κάποια ποτήρια με ξεραμένο φραπέ είχαν πέσει στο διπλανό πληκτρολόγιο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μία σταγόνα φραπέ είχε σχηματίσει ένα σταλακτίτη και στο πάτωμα το δίδυμο σταλαγμίτη της.

Υπήρχε κι ένα άλλο ποτήρι που στέκονταν όρθιο δίπλα στο δικό μου πληκτρολόγιο. Ο φραπές του είχε στερεοποιηθεί πριν από 12 ώρες ή και περισσότερο. Θυμάμαι ότι το χρησιμοποιούσα σαν τασάκι (ναι, τότε το κάπνισμα επιτρέπονταν αυτονόητα στη Γ - τουλάχιστον στις περισσότερες αίθουσες). Αυτό ήταν το τελευταίο τσιγάρο που έβγαζε ο καπνός μου. Είχαν μείνει 2-3 χαρτάκια ακόμα, αλλά ο 25άρης Golden Virginia ήταν εντελός άδειος. Ενώ ρουφούσα τον καπνό, έπαιζα με την ιδέα να εννώσω αποτσίγαρα και να φτιάξω 2-3 ακόμα τσιγάρα. Σκέφτηκα να ρίξω μια ματιά τριγύρω αν με βλέπει κανείς. Κανείς. Κανείς όμως! Όλες οι αίθουσες ήταν άδειες.

Και τότε ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η καθαρίστρια. Γυρνώ και κοιτώ τα X μου, κάπου έγραφε την ώρα, 06:10 ή κάτι τέτοιο.
- Καλημέρα
- Καλημέρα, σήκω να καθαρίσω
- Ναι, μια στιγμή, τώρα φεύγω

Αλλά δεν έφευγα. Προσπαθώ να θυμηθώ τι είναι αυτό που είχα ανοίξει στο netscape μου και δε με άφηνε να σηκωθώ. Ή ίσως να συνέθετα κάποιο mail στο pine. Πραγματικά, δε θυμάμαι. Αυτό που θυμάμαι είναι η αντίδραση της καθαρίστριας.

- Σήκω λέμε.

Δεν το είπε τρίτη φορά. Με αποφασισμένο βλέμμα πλησίασε, και πάτησε STOP+A. Μετά έγραψε boot. To Sparc άρχισε να μπουτάρει.

Σηκώθηκα, έβαλα τα CD στην τσάντα μου και προχώρησα ηττημένος προς τη στάση του ΚΝΩΣΣΟΣ-ΦΟΡΤΕΤΣΑ καθώς το Ηράκλειο ανακλούσε στις γκρίζες ταράτσες του τον ήπιο πρωϊνό ήλιο.