Był zwyczajnym i biernym użytkownikiem internetu. Codziennie odwiedzał wiele stron, które lubił, bo były śmieszne. Jedną z nich była Nonsensopedia. Gdy tego dnia wszedł na stronę główną, zamiast normalnego widoku ujrzał długi kod na czarnym tle. Jedno słowo z kodu rzuciło mu się w oczy.
Szoferka.
Gdy odświeżył stronę, wszystko wróciło do normy. Zaciekawiony użytkownik chciał sprawdzić, co to jest ta Szoferka. Nie musiał długo szukać. Okazało się, że to legendarna adminka Nonsensopedii, która znikła bez śladu.
Tylko... Co ona robiła w kodzie?
Nie zajmował się zbyt długo tą myślą. Może to żart adminów, czy coś. Zapomniał o tym.
Aż w nocy przyśnił mu się koszmar. Widział postać w długiej, czarnej pelerynie. Kaptur zasłaniał jej całą twarz.
- Nie możesz wiedzieć o Szoferce - Powiedziała postać zniekształconym głosem, po czym uniosła twarz. Była straszna. Oczy były blade i przerażające, i uśmiech... Przerażający, ogromny uśmiech. Użytkownik obudził się, zlany potem, w środku nocy. Spojrzał na zegarek - była równa trzecia.
Wziął telefon i postanowił wejść na kanał ##nonsensopedia, aby powiedzieć innym o swoim śnie. Może ktoś będzie aktywny?
Jednak przekierowało go na inny kanał. Nazywał się...
##RIP@szoferka.
Na liście widniał jeden użytkownik, o nazwie 019k190a.
- Nie możesz wiedzieć niczego o Szoferce - Powiedział.
Z whoisa wynikało, że użytkownik wchodził z bramki.
- Kim jesteś? - Spytał - Czy to ty mnie tu przekierowałeś? - Dopisał.
Nie odpowiedział. Wyszedł z powodem "The end".
Użytkownik skopiował adres IP dziwnego użytkownika, i wpisał go w wyszukiwarkę. Nic mu się nie pokazało. Ten adres... Nie istniał.
Po chwili wyświetliło mu się query. User pisał do niego.
- Jestem Szoferką - Napisał(a).
- Po co mnie przekierowałaś na swój kanał?
Dziesięć minut czekał na jej odpowiedź.
- Wiesz stanowczo za dużo. Zapomnij o tym, co widziałeś na głównej.
- Już zapomniałem...
- To dobrze. Ale opowiem ci moją historię.
Dała mu link do wklejki. Wszedł w nią.
"To było tak: Pewnego dnia, gdy zalogowałam się, ktoś przyszedł do mojego domu. Do dzisiaj nie wiem, kto to był, ale najprawdopodobniej jeden z tych użytkowników, którzy mnie nienawidzili, albo jakiś wandal. Powiedział:
- Zginiesz za te wszystkie dobre artykuły, które zniszczyłaś!
I wyjął młotek. Uderzył mnie z całej siły w głowę, a potem dokończył dzieło siekierą.
I nie wiem, jak to się do końca stało, ale... Stałam się częścią Nonsensopedii. Zostałam kodem. Biurokraci o tym wiedzą, ale ukrywają to przed innymi użytkownikami. Obserwuję od tego czasu Nonsę pod zupełnie innym kątem, niż pozostali. Wiszę też na IRCu, ale jestem ukryta."
- Po co mi to wysłałaś? - Napisał, gdy skończył czytać.
- Hm...
I nagle się rozłączyła. Użytkownik też się rozłączył, ale zdążył jeszcze wejść na główną Nonsy.
Zobaczył twarz ze snu i podpis:
"Za późno".
Usłyszał cichy śmiech dochodzący ze sprzętu. Po chwili był głośniejszy. I jeszcze głośniejszy. Aż zupełnie opanował umysł użytkownika. Nic nie mógł zrobić - wyłączyć telefonu, ani nawet jego odłożyć. Zwariował. Wziął scyzoryk leżący obok na biurku i wbił go sobie w głowę.
A wiesz, co jest najciekawsze? Ta historia jest prawdziwa. Skąd to wiem? Bo jestem Szoferką.