Fanatyczna krowa kek

Na pastwisku pod lasem stała samotna krowa. Stała tam każdego dnia, wyjąwszy zimę, którą spędzała w małej obórce. Latem paliło ją słońce, kąsały gzy, chodziły po niej muchy; wiosną i jesienią smagały ją wiatry i zimny deszcz; lecz ona stała tam na przekór wszystkiemu, fanatycznie, jak żołnierz na posterunku.

Wypełniała swoją misję – trawić trawę i leniwie ją przeżuwać, a następnie zamieniać na to, co niezbędne do budowy cywilizacji: mleko, mięso i przede wszystkim odchody, które posłużą jako nawóz, opał lub budulec na skromne chatki.

Parę dziwnych znaczków:

ü é ň § α β δ ξ Σ Ω щ ≤ — H2SO4 + 212 = śmierć.

Krowa stała i myślała o przechodzących obok ludziach: „Biedne istoty, mogą stać na pastwisku i cieszyć się życiem, a zamiast tego przesiadują godzinami w dusznych salach ucząc się różnych dziwnych, nikomu na nic nie przydatnych rzeczy. Biedne podwójne, bo przecież wiedzą, że to czego się uczą jest do niczego nie przydatne. Biedne potrójnie, bo wiedzą to i się uczą.”