Śniło mi się, że anony miały swoje miejsce spotkań w realu. Że jak się lurkowało
wystarczająco długo, to dostawało się tajemniczego e-maila z adresem i losową
frazą związaną z czanami, zwykle coś o papieżu. Pod adresem kryła się stara
kamienica, z odrapanymi ścianami i wybitą szybą w drzwiach. Kiedy weszło się
do środka i przeszło przez krótki korytarz, trafiało się do ciasnego pomieszczenia,
ale naprawdę malutkiego, ledwie mogłem rozłożyć w nim ramiona. Jeżeli
pomacało się ściany, znajdowało się dwa przyciski. Jeden zapalał gołą żarówkę
pod sufitem, ale blokował drugi, który uruchamiał ukrytą we wgłębieniu
naprzeciw drzwi windę, a właściwie wąską deskę wciąganą w górę metalowymi
linkami. Jechało się tym kilka pięter, aż w końcu winda zatrzymywała się w
jeszcze mniejszym pokoju, przed ciężkimi, dwuskrzydłowymi drzwiami, które
uchylały się lekko, a zza nich ktoś pytał: "Hasło?". Wtedy należało powiedzieć
frazę, którą dostało się w e-mailu i drzwi otwierały się, by cię wpuścić.
Za nimi czekało ogromne, urządzone w stylu secesyjnym mieszkanie, jasno
oświetlone dzięki mnogości okien. Przy samych drzwiach stało biurko, przy
którym siedział anon-odźwierny, ten sam, który pytał cię o hasło. W pozostałych
215
pokojach można było znaleźć wszystko, był pokój z komputerami do gier, był
pokój z komputerami do lurku, było minikino, była biblioteka, była siłownia,
kuchnia, wszystko. Nie były oznaczone, ale szybko domyśliłem się, że mają
reprezentować deski na czanie. Po mieszkaniu kręcili się różni ludzie, starzy,
młodzi; niektórzy pozdrawiali mnie, niektórzy ignorowali. Co ciekawe, były tam
też kobiety, ale nikt nie zwracał na nie uwagi, ani one nie starały się wyróżniać.
Chodziłem chwilę od pokoju do pokoju, aż w końcu moją uwagę przykuło zdaje
się /med/, gdzie dwóch anonów i femka robiło chyba sekcję zwłok. Przywitali
mnie i zachęcili do dołączenia, ale wolałem patrzeć im na ręce, bo na anatomii
nie znam się w ogóle. Krojąc zwłoki dyskutowali na temat jakichś zmian
patologicznych, wywołanych chorobą, którą kiedyś przechodziła moja ciotke,
więc powiedziałem kilka słów, wysłuchali mnie, pokiwali głowami, jeden
podziękował za protipy. Siedzieliśmy tam chyba z godzinę, nikt nie zadawał
żadnych pytań, nikt nie próbował nawiązać znajomości. Po prostu
rozmawialiśmy o chorobach, zwłokach, tkankach i tego typu pierdołach;
zupełnie zapomniałem, że jest z nami femka.
Po jakimś czasie towarzystwo się wykruszyło, więc wróciłem do krążenia między
pokojami. Przyłączyłem się do grupki, która planowała rajd; zebrali się wokół
wielkiego stołu, na którym rozłożyli plany budynków, kartki z notatkami i
niesamowitą ilość wydrukowanych cenzopapieży. Zaoferowałem pomoc, więc
zrobili mi miejsce i jeden z nich szybko streścił mi dotychczasowe ustalenia:
idziemy pod biuro Wykopu, obklejamy ściany cenzo, sprejujemy ELFIK TO
KURWA. Pokazał mi kolejno anonów odpowiedzialnych za kolejne fazy akcji;
kuca z ironiczną bródką, ostrzyżonego na pałę sebka, gościa w /fa/sweterku i
femkę, którą rozpoznałem z /med/, ale nie dała do zrozumienia, że mnie
pamięta, więc też tylko skinąłem jej głową. Zebraliśmy wszystko do kupy i każdy
otrzymał plik cenzo, puszkę spreju oraz maskę - nie hehe anonimus polsku,
każda była inna; niektóre zakrywały całą twarz, niektóre tylko oczy, niektóre były
misternie zdobione, niektóre wyglądały jak zrobione z jednorazowych talerzy. Ja
dostałem wąską i czerwoną, chyba z papieru, zasłaniającą czoło i nos, ale nie
usta.
Rozdzieliliśmy się, żeby nie wzbudzać podejrzeń - każdy miał wyjść innymi
drzwiami i potem dotrzeć na umówione miejsce. Ja znów skorzystałem z windy i
skierowałem się na skrzyżowanie, gdzie czekała na mnie femka. Nie podszedłem
do niej, zatrzymałem się przy mapie okolicy tak, żeby ją widzieć i czekałem na
znak. Nawiązaliśmy kontakt wzrokowy i ona wskazała lekko ręką kierunek, w
którym miałem się udać. Przedtem ten sam znak wykonała w kierunku dwóch
innych anonów, którzy wtopili się w tłum przechodniów. W wcześniej ustalonym
miejscu skręciłem w boczną uliczkę, włożyłem maskę i dołączyłem do swojej
grupy. Byliśmy ostatnimi, którzy mieli przeprowadzić atak, mijaliśmy więc po
drodze innych anonów, zajętych jakimiś przyziemnymi czynnościami dla
niepoznaki, chowających dyskretnie maski do kieszeni i plecaków.
Siedziba Wykopu przyozdobiona już była napisami ELFIK CIĄGNIE PAŁĘ oraz
kilkoma vlepkami z cenzo tu i tam, ale główna misja szerzenia prawdy o papie
216
należała do nas. Uzbroiliśmy się w taśmę klejącą i jakby nigdy nic zaczęliśmy
rozklejać papieże po całej elewacji. Nagle poczułem rękę na ramieniu i
odwróciłem się, by spojrzeć prosto w twarz jakiegoś kuca w koszulce z napisem
STUDENT NIE KAKTUS, PIĆ MUSI. Za jego plecami wykopki otaczały już moją
grupę i wkrótce zabrali nas przed oblicze szefa szefów - Michała Białkowa.
Siedzieliśmy przed nim rzędem, wciąż w maskach, a on rozłożył przed nami na
biurku cenzo, które przy nas znaleziono. Zapytał o nasze imiona i wszyscy, po
kolei odpowiedzieliśmy mu "Anon". Zadawał pytania o karachan, o papieża i o to,
czy nam nie wstyd, ale siedzieliśmy cicho, patrząc gdzieś ponad jego głową.
Jeden z anonów zaczął nucić barkę i szybko cały oddział podchwycił melodię, co
chyba wkurwiło Białka ostatecznie, bo zabrał nam cenzo i kazał wypierdalać.
Rozdzieliliśmy się natychmiast po wyjściu z budynku i wróciliśmy do kamienicy
ustalonymi drogami. Wjechałem na górę, znów legitymując się hasłem i
zastałem członków rajdu wiwatujących w największym pomieszczeniu. Z
pozostałych pokoi co i rusz wychylał się jakiś anon i gratulował nam, albo
śmiechał cicho i wracał na swój board. Anony z mojego oddziału zauważyły mnie
i zaciągnęły do stołu klepiąc po plecach, gdzie razem z innymi świętowaliśmy
udany rajd. Ktoś przyniósł gazetę, w której Białek odgrażał się, że "winowajcy
zostaną pociągnięci do odpowiedzialności" i mieliśmy z tego mnóstwo inby.
Takie rzeczy mi się śnią czasami, anony.