Σκεψεις για την Κύπρο

Διάβασα σε ένα άρθρο του Βήματος ότι η τριμερής κυβέρνηση έχει στόχο "να στριμώξει τον Σύριζα γιατί στην Κύπρο υπέστη στρατηγική ήττα".

Μα είναι δυνατόν να λέγονται αυτά τα πράγματα;

Μια κυβέρνηση που συμφώνησε μέσω του κ.Στουρνάρα στο συμβούλιο του Eurogroup την καταστροφή της οικονομίας της Κύπρου, την κατάρρευση των τραπεζών της και την αμφισβήτηση της τραπεζικής πίστης σε όλη της Ευρωζώνη;

Που μετά το όχι του λαού και βουλής της Κύπρου, έκανε δηλώσεις συμπαράστασης ευχολογίων για τα μάτια του κόσμου αλλά από μέσα της έτρεμε μια νέα βελτιωμένη συμφωνία;

Δεν είναι αυτοί που "κάρφωσε" ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών, λέγοντάς ότι μόνο το Λουξεμβούργο τους στήριξε στο Eurogroup ;

Που όταν η Κύπρος διαπραγματευόταν λύσεις με Ρωσία και τρόικα, ο κ.Στουρνάρας αντί για δηλώσεις "μην πιέζετε την Κύπρο, δώστε της τον χρόνο που χρειάζεται" , τροϊκανότερος των τροϊκανών δήλωνε "δεν υπάρχει χρόνος για την Κύπρο" ;

Που όταν έκλεισε η νέα συμφωνία με το Eurogroup, έσπευσαν ανακουφισμένοι να δηλώσουν "Κοιτάξτε τι παθαίνουν όσοι αντιστέκονται" φανερώνοντας τι πίστευαν από την αρχή;

Και τι σημαίνει "κοίτα τι πάθανε στη Κύπρο";

Σημαίνει ότι ήθελε η κυβέρνηση,  η Κύπρος να αποδεχτεί και να ψηφίσει υπέρ της πρώτης συμφωνίας που διέλυε το τραπεζικό της σύστημα εν μια νυκτί; που κατάσχετε 6 με 10% από τους τραπεζικούς λογαριασμούς των καταθετών; Αυτό θα έκανε η τρικομματική κυβέρνηση σήμερα σε αντίστοιχη απαίτηση της τρόικας;

Για το ότι η κυβέρνηση του ομοϊδεάτη του κ.Σαμαρά, κυρίου Αναστασιάδη δεν είχε έτοιμο, επεξεργασμένο  σχέδιο Β' φταίει ο Σύριζα;

Για το ότι ο κ. Σαρρής, υπουργός οικονομικών της Κύπρου, ταξίδεψε τελώντας υπό παραίτηση στην Μόσχα και δεν παρουσίασε σοβαρή οικονομική πρόταση (κατά ομολογία των ιδίων των Ρώσων) φταίει ο Σύριζα;

Όσον άφορα το ερώτημα που επέστρεψε δριμύτερο "ευρώ πάση θυσία;"

Πάση θυσία η ελευθερία, η εθνική ανεξαρτησία, η δημοκρατία.  Όχι το ευρώ. Το ευρώ αποτελεί στρατηγική επιλογή για τον μη ανταγωνισμό των μεταξύ των ευρωπαίων εργαζόμενων.

Άλλα όχι πάση θυσία.  Άραγε τι σημαίνει πάση θυσία; Αν πάμε από 30 σε 40% ανεργία, από 5 σε 10 χιλιάδες αυτοκτονίες, αυτές είναι αποδεκτές θυσίες; Για την κυβέρνηση φαίνεται πως είναι...

Πως προέκυψε όμως αυτή η ερώτηση; Δεν είναι αδύνατη η έξοδος μιας χώρας από το ευρώ;

Η ανάλυση έλεγε μέχρι τώρα ότι η ευρωζώνη αποτελείται από μια αλυσίδα 17 κρίκων και όταν σπάσει η μια, απειλείται να σπάσει και η υπόλοιπη. Και άρα θα ήταν το κοινό συμφέρον της Γερμανίας και των χώρων του πυρήνα της ευρωζώνης να συμφωνούν σε λύσεις με τις χώρες του νότου που δεν θα έθεταν σε κίνδυνο αυτή την ακεραιότητα της αλυσίδας.

Τότε τι έχει αλλάξει;

Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι η Γερμανία για πρώτη φορά δεν δίστασε με την λύση της Κύπρου, να αμφισβητήσει την τραπεζική πίστη που είναι θεμέλιο του τραπεζικού συστήματος. Δηλαδή φέρεται σαν να μην ενδιαφέρεται για την σταθερότητά της, φέρεται αυταρχικά και προσκαλεί τα τραπεζικά κεφάλαια όλης της περιφέρειας στην Γερμανία, προτείνοντας τον εαυτό της ως την μόνη αξιόπιστη χώρα της ευρωζώνης.  Γιατί;

Πολλοί λένε ότι η Γερμανία δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν θα παραμείνει στην Ευρωζώνη. Σε αυτό συντείνει  κάθε απόπειρα αμοιβαιοποίησης του ευρωπαϊκού χρέους από μέρους της (πχ ομόλογα) αλλά και το σαμποτάζ της απόφασης του Ιουνίου για απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τον μηχανισμό στήριξης. Η παραμονή της, κάποιες αναλύσεις συνεχίζουν, θα γίνει ή με τους δικούς της όρους ή καθόλου. Και είναι ότι  είναι προετοιμασμένη ακόμα και για την περίπτωση της εξόδου της, κάτι που θα αποφασιστεί μετά τις γερμανικές εκλογές (είτε υπέρ της παραμονής είτε κατά).

Μέχρι τότε όμως;

Αν αύριο η τρόικα δηλώσει ότι λόγω της μαύρης  τρύπας ενός δις στην ελληνική οικονομία ,θα υπάρξει φόρος 1% στις καταθέσεις η κυβέρνηση θα το αποδεχθεί;

Και αν απειληθεί με έξοδο από το ευρώ; Μα θα το αποδεχθεί! Και αν μεθαύριο το 1% γίνει 5% και μετά γίνει 10% ;
Μα αφού η παραμονή στο ευρώ είναι πάση θυσία. Το έχουν άλλωστε δηλώσει!