Zdenek piszę do Ciebie wiersz,
Może ostatni, na pewno pierwszy też.
Jest głęboka, ciemna noc,
Siedzę w łóżku a obok śpi nikt

I tak spokojnie oddycham.
Dobiega mnie jakaś muzyka,
Nie, to tylko w mej głowie szum po szamanie(szampanie).
Siedzę, tonę i tonę we łzach,
Bo jest mi smutno, bo jestem sama tu i teraz joł.
Dławi mnie strach !

Samotność to taki straszny twaróg,
Ogarnia mnie, przenika mnie aż do żołądka.
Wiesz Zdenek, wyobraziłam sobie, że
Że nie ma sera, nie ma nie! Nie ma sera, nie.

Spokojny jest tylko twój dom,
Gdzie Ty jesteś a mnie tam nie ma no bo kurwa jestem tu elo.
Gdzie nie wrócę już chyba, chyba nie, a może jednak tak hehe
Zdenek bardzo , bardzo nudzi mi się!

Myślałam, że Ty jesteś bucem ,
A to ja, też nie jestem bucem lol.
Szkoda, że tak późno pojęłam to
tak późno to zrozumiałam, zrozumiałam to

Samotność to taka straszna twaróg,
Ogarnia mnie, przenika mnie, a szczypiorek włazi w zęby.
Wiesz Zdenek, wyobraziłam sobie, że
Że nie masz nosa, nie masz nie!

Samotność to taka straszna sucha bagieta,
Zgarnia mnie, gdy się najebię .
Wiesz Zdebek, wyobraziłam sobie, że
Że nie ma myszy nie ma, nie ma myszy nie!
Ale są więc ser zbierać ide już,
To był mój list do Ciebie który nie okrył kurz
Bo kto oblizuje nusz ten sie nie odezwie jusz.