Szanowny Panie,




Wskazana przez sprzedawcę podstawa prawna nie będzie miała zastosowania. Żadne względy higieniczne, ani ochrona zdrowia nie przemawiają za brakiem możliwości odstąpienia od zakupu słuchawek. Przepis ten dotyczy produktów takich, jak np. soczewki kontaktowe, igły, strzykawki i inne artykuły medyczne, itp. Opakowanie słuchawek nie ma na celu ochrony zdrowia.




Konsumentowi przysługuje prawo do odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. 2014 poz. 827) – dalej ustawa.




Art. 7 ustawy stanowi, że konsument nie może zrzec się praw przyznanych mu w ustawie. Postanowienia umów mniej korzystne dla konsumenta niż postanowienia ustawy są nieważne, a w ich miejsce stosuje się przepisy ustawy. Tym samym przepisy ustawy mają charakter bezwzględny, a przedsiębiorca nie może w jakikolwiek sposób zmodyfikować uprawnień konsumenta.

Zgodnie z art. 27 ustawy konsument, który zawarł taką umowę może od niej odstąpić „bez podawania przyczyny i bez ponoszenia kosztów ” w terminie 14 dni składając stosowne oświadczenie. Początek terminu liczony jest zgodnie z przepisem art. 28. W przypadku umowy sprzedaży rzeczy, zwykle początkiem terminu jest moment wydania rzeczy konsumentowi przez przewoźnika czy pocztę.

Oświadczenie o odstąpieniu od umowy należy wysłać najlepiej listem poleconym za potwierdzeniem odbioru, ewentualnie drogą elektroniczną (tu jednak należy oczekiwać potwierdzenia otrzymania takiego oświadczenia przez przedsiębiorcę). Dla zachowania terminu decydujący jest moment wysłania oświadczenia.




W przypadku złożenia oświadczenia umowa uważana jest za niezawartą, natomiast zwrot wzajemnych świadczeń powinien nastąpić nie później niż w terminie 14 dni.

Przedsiębiorca zobowiązany jest zwrócić konsumentowi wszystkie dokonane przez niego płatności, w tym koszty dostarczenia rzeczy (koszty może ograniczyć do wysokości najtańszego zwykłego sposobu dostarczenia oferowanego przez przedsiębiorcę) – por. art. 32 ust. 1 i art. 33 ustawy.




Konsument z kolei powinien zwrócić towar i ponosi odpowiedzialność za zmniejszenie wartości rzeczy będące wynikiem korzystania z niej w sposób wykraczający poza konieczny do stwierdzenia charakteru, cech i funkcjonowania rzeczy, chyba że przedsiębiorca nie poinformował konsumenta o prawie odstąpienia od umowy zgodnie z wymaganiami art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy o prawach konsumenta. Regułę tę można również sprowadzić do prostego stwierdzenia, że konsument może obchodzić się z towarem tak jak w sklepie. Tym samym towar można rozpakować, uszkadzając nawet oryginalne opakowanie, obejrzeć, uruchomić w podstawowym zakresie (o ile jest to dopuszczalne w zwykłym sklepie – np. nie należy uruchamiać zmywarki czy pralki) i sprawdzić działanie.




Zaznaczyć należy, że nawet przekroczenie dopuszczalnego zakresu sprawdzenia nie powoduje „unieważnienia” odstąpienia od umowy. Przedsiębiorcy przysługuje wówczas tylko prawo do odszkodowania, obejmującego owo zmniejszenie wartości rzeczy.




Konsument zwraca towar na własny koszt, chyba że towaru nie można w zwykły sposób zwrócić pocztą, a sprzedawca nie poinformował kupującego o szacowanym koszcie wiążącym się ze zwrotem (por. art. 23 w związku z art. 12 ust. 1 pkt 10 ustawy).







W razie dalszych problemów lub wątpliwości proponuję osobiście skontaktować się z powiatowym lub miejskim rzecznikiem konsumentów lub Oddziałem Federacji Konsumentów. Podmioty te będą mogły dokonać pogłębionej analizy stanu faktycznego i prawnego, a następnie podjąć właściwe działania (porada, interwencja lub pomoc w sporządzeniu pisma procesowego, pozwu do sądu powszechnego lub wniosku do sądu polubownego).