a

\
\documentclass[11pt,a4paper]{article}
\usepackage{polski}
\usepackage[cp1250]{inputenc}
\usepackage{graphicx}
\usepackage{indentfirst}
\usepackage[a4paper,left=3.5cm,right=2.5cm,top=2.5cm,bottom=2.5cm,includefoot=false,includehead=false]{geometry}
\usepackage{setspace}
\linespread{1.3}

\title{Zintegrowane środowiska programistyczne}
\author{Marcin Kowalczyk}
\begin{document}

\maketitle

\section{Pascal}

\subsection{\textbf{TurboPascal}}

 Pascal jest jednym z najpopularniejszych języków programowania komputerów. Powstał on w 1971 roku, kiedy to Niklaus Wirth opublikował pierwszy artykuł o nim. Upowszechnienie Pascala nastąpiło po roku 1974, w którym Wirth, opierając sie na poprawionym artykule, wydał wraz z Kathleem Jensen pierwszy podręcznik tego języka. W zamierzeniu Wirtha język Pascal miał służyć przede wszystkim do nauki programowania strukturalnego, czyli określania dużych elementów poprzez elementy niższego rzędu, aż do końcowych elementów programowych realizujących określone funkcje.
Wraz z rozwojem techniki mikrokomputerów pojawiły sie liczne wersje języka Pascal. Światowy prymat należy jednak do tzw. Turbo Pascala, wprowadzonego na rynek w 1983 roku przez amerykańską firmę Borland International Inc.
Stałe wzbogacanie i doskonalenie języka Turbo Pascal przez
Borland doprowadziło do powstania pod koniec 1992 roku wersji 7.0 która pojawiła sie na rynku w postaci dwóch pakietów: Borland Pascal 7.0 i Turbo Pascal 7.0 .

Zintegrowane systemy programowania i sam język Turbo Pascal cechują:
- okienkowość systemów programowania
- wielozbiorowy edytor, generujący zbiory tekstowe w kodzie ASCII
- możliwość sterowania za pomącą myszki
- środki śledzenia wykonywania programów oraz lokalizacji i usuwania ich błędów
- programowanie strukturalne
- możliwość pisania fragmentów programów w asemblerze i traktowania funkcji
jak procedur
- programowanie grafiki
- możliwość usuwania zbędnych fragmentów tekstów
- przeglądanie modułów, obiektów i identyfikatorów
- wyróżnianie identyfikatorów, słów kluczowych, łańcuchów, komentarzy

Program napisany w Turbo Pascalu składa się z nagłówka, bloku i znaku.(kropka). Nagłówek składa się ze słowa program, po którym podaje się nazwę programu. Blok składa się z opisu danych i części wykonawczej ograniczony słowami begin i end, a kropka kończy tekst programu.

Alfabet języka Turbo Pascal zawiera małe i duże litery alfabetu łacińskiego, kreskę podkreślenia, cyfry arabskie, 23 znaki specjalne
oraz 32 znaki sterujące. Elementy alfabetu łacińskiego nazywa sie
symbolami podstawowymi.

\subsection{\textbf{Lazarus}}

Lazarus to zintegrowane środowisko programistyczne oparte na kompilatorze Free Pascal. Jest to wzorowane na Delphi wizualne środowisko programistyczne oraz biblioteka Lazarus Component Library (LCL), która jest odpowiednikiem VCL.

Program napisany w środowisku Lazarus można bez żadnych zmian skompilować dla dowolnego obsługiwanego procesora, systemu operacyjnego i interfejsu okienek. Lazarus (w większości przypadków) jest zgodny z Delphi. Jest brakującą częścią układanki, która pozwala na rozwijanie programów, podobnie jak w Delphi, na wszystkich platformach obsługiwanych przez FPC. W odróżnieniu od Javy, która stara się, aby raz napisana aplikacja działała wszędzie (write once run anywhere), Lazarus i Free Pascal starają się, aby raz napisana aplikacja kompilowała się wszędzie (write once compile anywhere). Ponieważ dostępny jest dokładnie taki sam kompilator, w większości przypadków nie trzeba wprowadzać żadnych zmian, aby otrzymać taki sam produkt dla różnych platform. Obecnie dostępna wersja środowiska Lazarus to 1.2.2 i jest dostępna na platformy takie jak Windows, Linux czy Mac OS X (zarówno Intel jak i PowerPC).



\section{Java}

\subsection{\textbf{Eclipse}}


Eclipse to rozbudowane środowisko programistyczne stworzone przez firmę IBM i przekazane następnie społeczności Open Source, którego główna zaletą jest obsługa wtyczek rozszerzających jego możliwości o obsługę wielu języków tworzenia kodu.
Wśród wielu pluginów znajdziemy m.in. odpowiedzialne za wspomaganie pisania aplikacji w języku Java, C, C++, PHP, JavaScript, Actionscript 2, AmigaDT, tworzenie GUI itp. Eclipse posiada takie funkcje jak weryfikacja błędów, auto uzupełnianie kodu czy podświetlanie składni.

Program został napisany w Javie dzięki czemu jest bardzo elastyczny i można go uruchomić na różnych platformach systemowych (Windows, Linux).

W skład platformy, prócz IDE, wchodzą między innymi takie narzędzia, jak Web Tools Platform Project do budowania usług i aplikacji sieciowych, C/C++ Development Tooling do rozwijania aplikacji w C/C++, kompletne narzędzie do raportowania Business Intelligence and Reporting Tools, generator kodu Eclipse Modeling Framework oraz Graphical Editing Framework do tworzenia graficznych interfejsów użytkownika.

\subsection{\textbf{NetBeans}}

NetBeans IDE to zintegrowane środowisko programistyczne dla języka Java, którego głównym celem jest przyśpieszenie budowy aplikacji Java, w tym również usług Web Services i aplikacji przeznaczonych na urządzenia mobilne.
Poza standardową funkcjonalnością narzędzia możliwe jest również rozszerzenie go między innymi o wsparcie dla języków programowania C i C++, wsparcie dla tworzenia aplikacji w architekturze SOA, użycia XML i schematów XML, BPEL i Java Web Services czy modelowania UML. Rozszerzenie NetBeans Profiler pozwala na śledzenie wykorzystanie procesora oraz zużycia pamięci przez daną aplikację. Natomiast NetBeans Mobility Pack dodaje do środowiska NetBeans debugger pozwalający monitorować uruchomiane programy mobilne.

NetBeans został napisany w Javie dzięki czemu jest bardzo elastyczny i można go uruchomić na różnych platformach systemowych (Windows, Linux).

\subsection{\textbf{BlueJ}}

BlueJ to bezpłatne i wieloplatformowe środowisko programistyczne Java. Powstało ono głównie z myślą o nauczaniu tego języka od podstaw. Aplikacja została napisana w Javie, twórca udostępnia wersje dla Windows, Mac OS X, Linux i innych systemów.
Narzędzie oferuje m.in. wbudowany edytor, kompilator, wirtualną maszynę, debugger itp. Zapewnia w pełni zintegrowane środowisko, graficzną prezentację klas, możliwość edycji graficznej i tekstowej oraz interaktywne tworzenie obiektów. Dodatkowo istnieje możliwość poszerzenia funkcjonalności BlueJ za pomocą dostępnych wtyczek. Główną zaletą jest graficzna reprezentacja tworzonych klas, dzięki czemu łatwo zorientować się w strukturze programu. Bardzo wygodny interfejs pozwala między innymi na dowolne działanie na klasach, niezależne tworzenie obiektów i operacje na ich metodach. Możliwości środowiska mogą być rozszerzane za pomocą wtyczek.


\section{C++}

\subsection{\textbf{Dev C++}}

Dev-C++ to darmowe zintegrowane środowisko programistyczne (IDE) dla języka C i C++, które rozpowszechniane jest na zasadach GNU GPL. Aplikacja cieszy się dużą popularnością wśród użytkowników piszących programy w systemach z rodziny Windows. Program do kompilacji kodu źródłowego może wykorzystywać MinGW lub 64-bitowy port TDM-GCC. Dev-C++ może być również używany w połączeniu z Cygwinem i innym kompilatorem zgodnym z GCC. Początkowo Dev-C++ został napisany przez programistę Colina Laplace’a, który odsłony swojego środowiska programistycznego publikował w zasobach serwisu SourceForge. Obecnie za dalszy rozwój tego zintegrowanego środowiska programistycznego (IDE) odpowiada Orwell.

Dev-C++ został wyposażony w niezbędne narzędzia i funkcje używane podczas pisania kodów źródłowych programów przez programistów. To zintegrowane środowisko programistyczne (IDE) pozwala na tworzenie prostych programów pracujących w konsoli oraz tych bardziej złożonych aplikacji z graficznym interfejsem użytkownika (GUI) i składających się ze statycznych oraz dynamicznych bibliotek. Dev-C++ pozwala również na pisanie kodów źródłowych programów i gier komputerowych opartych o biblioteki Direct3D lub OpenGL.

Praca w zintegrowanym środowisku programistycznym Dev-C++ jest prosta i przyjazna dzięki zastosowaniu intuicyjnego w obsłudze interfejsu użytkownika oraz mechanizmu kart, co pozwala pracować nad wieloma plikami w jednym oknie programu. Nie zabrakło również funkcji odpowiedzialnej za kolorowanie składni i przeglądania klas wykorzystywanych w projekcie.

\subsection{\textbf{Xcode}}

 Xcode jest zintegrowanym środowiskiem programistycznym (IDE) firmy Apple Inc., służącym do tworzenia aplikacji i innego oprogramowania na system OS X. Pozwala programować we wszystkich głównych warstwach programistycznych OS X takich jak Carbon, Cocoa i Java. Umożliwia edytowanie projektu, wyszukiwanie i nawigację, edycję plików, budowanie projektu i debugowanie wszystkich typów projektów programistycznych OS X, włączając w to aplikacje, narzędzia, schematy, biblioteki, pakiety pluginowe, rozszerzenia jądra i sterowniki urządzeń.

Dostępny jest darmowo razem z systemem OS X. Obecny jest w systemie od wersji 10.3 i zastąpił on stosowany w poprzednich wersjach systemu ProjectBuilder odziedziczony z systemu NeXTStep. XCode może kompilować kody źródłowe języków: C, C++, Objective C++, Java i Objective C, w różnych modelach programowania, takich jak Cocoa, Carbon i Java. Dostępne są otwartoźródłowe rozszerzenia GNU Pascal, Free Pascal i Ada. Wbudowana w nim jest także możliwość dystrybucji procesu budowania kodu poprzez sieć lokalną na sąsiednie komputery. W wersji 2.1 umożliwia budowanie aplikacji OS X działających na procesorach o architekturze tak PowerPC jak i Intel x86. Zawiera w sobie m.in. kompilator GCC.

Towarzyszy mu Interface Builder, który jest graficznym edytorem do projektowania komponentów interfejsu użytkownika (zarówno dla aplikacji Carbon jak i Cocoa). Interface Builder umożliwia łatwiejsze tworzenie interfejsu użytkownika dla aplikacji przez możliwość używania go do zarządzania każdym aspektem tworzenia interfejsu użytkownika, odpowiadającego wyznacznikom Aqua.














\end{document}