whos

<?xml version="1.0"?>

<root available-locales="el_GR" default-locale="el_GR">
	<dynamic-element name="OtherNames" type="text" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="Description" type="text_area" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Το μήκος των τειχών του, το οποίο ανέρχεται σε 3.000μ., περικλείοντας μια επιφάνεια 240.000τ.μ., καθιστά τον Ακροκόρινθο ένα από τα μεγαλύτερα σε έκταση κάστρα της Πελοποννήσου. Η πρόσβαση στο κάστρο γίνεται από τη δυτική πλευρά του λόφου. Κινητή ξύλινη γέφυρα χρησίμευε για την αποτροπή της εισόδου στο κάστρο, ενώ προ της κατώτερης πύλης διακρίνεται αμυντική τάφρος. Η σημερινή μορφή της οχύρωσης οφείλεται σε αλλεπάλληλες ανακατασκευές και προσθήκες, κυρίως μεταβυζαντινών χρόνων. Λείψανα της αρχαίας οχύρωσης που επιβίωσαν της καταστροφής από το Μόμμιο εντοπίζονται στα μεσαιωνικά τείχη, σε αντίθεση με τις πρωτοβυζαντινές επεμβάσεις που είναι δύσκολα ανιχνεύσιμες στη σημερινή μορφή του κάστρου και πιθανώς καλύπτονται από οψιμότερες σε αυτό. Αντίστοιχα, φάσεις που να ανήκουν στους μεταβατικούς χρόνους δεν είναι δυνατόν να εντοπιστούν με ασφάλεια. Οι κυριότερες επεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν κατά τα βυζαντινά χρόνια, όπου ένας απλός περίβολος περίπου μήκους 2,700μ. και ύψους 5μ. με περίδρομο και οδοντωντές επάλξεις, ακολούθησε την χάραξη των αρχαίων τειχών στο φρύδι του βράχου. Στον εξωτερικό αυτό περίβολο σώζονται δυο τουλάχιστον μικροί πύργοι στη νότια πλευρά. Ο περιορισμένος αριθμός τους οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι πύργοι χρησιμοποιούνται σποραδικά και υποκαθίστανται από «ψευδοπύργους» ή «ψευδοπρομαχώνες» που διαμορφώθηκαν σύμφωνα με τις προεξοχές του εδάφους. Το μεγαλύτερο τμήμα των μεσαιωνικών αυτών τειχών, ωστόσο, έχει ανακατασκευαστεί σε ύστερη εποχή. Την μεσοβυζαντινή περίοδο, πύργοι ανεγέρθηκαν και εντός του κάστρου, στην νοτιοδυτική και βορειοανατολική κορυφή του λόφου. Καθώς όλες οι πλαγιές του βράχου είναι ιδιαίτερα απόκρημνες, εκτός από τη δυτική που είναι η πιο ευπρόσβλητη, οι βυζαντινοί προχώρησαν στην ενίσχυσή της με δυο περιβόλους που ενώνονται μεταξύ τους στα άκρα. Η είσοδος στο κάστρο γινόταν μέσα από τις δυο διαδοχικές πύλες για να φτάσει κανείς στην τελευταία, αυτή της δεύτερης και εσωτερικής γραμμής οχύρωσης και την πιο επιβλητική, η οποία αντανακλούσε τη βυζαντινή αυτοκρατορική δύναμη. Ο χαμηλότερος περίβολος (ΙΙ), εξωτερικός κατά την εποχή αυτή και ενδιάμεσος στη σημερινή του διάταξη, σώζεται πλέον σε μεταγενέστερη μορφή, καθώς ενισχύθηκε για να αντέξει στο πυροβολικό. Από την βυζαντινή φάση αυτού του τμήματος σώζονται ελάχιστα λείψανα. Ως προς την χάραξη του εσωτερικού περιβόλου στη δυτική πλευρά, οι βυζαντινοί ακολούθησαν τα αρχαία λείψανα. Το κεντρικό του τμήμα ενισχύεται από έξι πύργους: τέσσερεις ορθογωνικούς και δυο στα άκρα τριγωνικούς. Σε αντίθεση με τους τριγωνικούς, οι ορθογωνικοί πύργοι διέθεταν κλειστούς χώρους που καλύπτονται με ημικυλινδρικούς θόλους, στους οποίους κανείς εισερχόταν μέσω κλιμακοστασίου. Η αμυντικότητα του εσωτερικού περιβόλου ενισχύεται εξίσου και από δυο συγκλίνοντες βραχίονες στα άκρα του περιβόλου, οι οποίοι διαμορφώθηκαν σε ισχυρούς προμαχώνες, όπως και στην αρχαιότητα. Στο δεύτερο αυτό εσωτερικό περίβολο παρατηρούνται (ΙΙΙ) μετασκευές σε μεταγενέστερη εποχή, όπως η προσθήκη κανονιοθυρίδων και τυφεκιοθηρίδων ή η διαμόρφωση των δωμάτων των πύργων σε πλατφόρμες πυροβολικο. Το εκτεταμένο αυτό αμυντικό βυζαντινό πρόγραμμα φαίνεται να πραγματοποιήθηκε κατά τον 12ο αι. πριν ή πιθανώς μετά τη λεηλασία της πόλης της Κορίνθου από το Νορμανδό Ρογήρο το 1147. Φάσεις επισκευής και συμπλήρωσης των τειχών πραγματοποιήθηκαν και από τους Φράγκους κατακτητές μετά την κατάληψή της πόλης το 1210, όπως ο πύργος της νοτιοδυτικής κορυφής, ο λεγόμενος Φράγκικος Πύργος που ανακατασκευάζεται εκ θεμελίων. Στο α΄ μισό του 15ου αι., ανάμεσα σε δευτερεύουσες μετασκευές, θα πρέπει να αποδοθεί η πρώτη φάση μιας ακόμη γραμμής οχύρωσης (Ι) στην δυτική πλαγιά του λόφου με πύργο ανοιχτής πλάτης και μικρές κανονιοθυρίδες στο τείχος, το οποίο με τη σειρά του υπέστη επεμβάσεις στα μεταβυζαντινά χρόνια. Κατά τον 15ο αι. επίσης χρονολογούνται επεμβάσεις στα προτειχίσματα που προστάτευαν πύλες του επιμήκη αμυντικού περιβόλου, καθώς και ενός πέμπτου προτειχίσματος που προστάτευε προϋφιστάμενη πυλίδα, σχηματίζοντας τριγωνική προεξοχή (barbacane). Μετά την οθωμανική κατάκτηση, τμήματα του κάστρου επισκευάζονται, ενώ διακρίνουμε και μετασκευές με σκοπό να εκσυγχρονιστεί σύμφωνα με τη νέα πολεμική τεχνολογία των πυροβόλων όπλων. Τα καινοτόμα στοιχεία διακρίνονται σε διάφορα σημεία του περιβόλου, καθώς και σε δυο προτειχίσματα, όπου διακρίνονται οπές για την εγκατάσταση πρώιμων πυροβόλων. Την εποχή αυτή παίρνει και την σημερινή του μορφή ο οχυρός πύργος στη νοτιοδυτική κορυφή του λόφου, ο οποίος διαμορφώνεται με την προσθήκη δυο περιβόλων σε Ακρόπολη. Σημαντικές επεμβάσεις στα τείχη σημειώνονται και κατά την εποχή της ενετοκρατίας (1687-1715). Στα χρόνια αυτά αποδίδεται έξω από τα δυτικά τείχη η κατασκευή τάφρου και διατειχίσματος για να εμποδίζεται η πρόσβαση μεταξύ των πυλών των δυο χαμηλότερων πυλών. Στοιχεία που σχετίζονται με την επόμενη φάση της οχυρωτικής εξέλιξης που συνδέεται με την Ενετοκρατία, αποτελούν η ενίσχυση τμημάτων των περιβόλων προκειμένου να αντέχουν στα βλήματα των τηλεβόλων, καθώς και η κατασκευή δωματίων με κανονιοθυρίδες και προεξοχές ως προμαχώνες και πυροβολεία (batterie). Αντίστοιχα, η κατασκευή τυφεκιοθυρίδων στο επίπεδο των οδοντωντών επάλξεων μπορεί να τοποθετηθεί στην περίοδο της Β΄ Τουρκοκρατίας (1715-1823). Επεμβάσεις παρατηρήθηκαν και στις δυο χαμηλότερες πύλες των δυτικών περιβόλων. Σύμφωνα με τη νεώτερη έρευνα, στο κάστρο διακρίνονται δώδεκα βασικοί τρόποι τοιχοδομίας: οι τρεις από αυτούς αποδίδονται στην κλασική εποχή, οι πέντε στους μεσαιωνικούς χρόνους και οι υπόλοιποι στην περίοδο της ενετικής και οθωμανικής κατάκτηση. Η διατήρηση της χρήσης του Ακροκορίνθου και η δυσκολία της κατάκτησής του από τους πολυάριθμούς εχθρούς του μέσα στους αιώνες δεν οφειλόταν μόνο στην εξαιρετικά οχυρή θέση που κατείχε, αλλά και στην επάρκεια του σε νερό. Η φυσική πηγή Άνω Πειρήνη, της οποίας η χρήση ανάγεται από την αρχαιότητα έως και τους νεώτερους χρόνους, πηγάδια, κρήνες και κινστέρνες, όπως η δημόσιας χρήσης πλινθόκτιστη Βυζαντινή Κινστέρνα κάτω από πλάτωμα σε κεντρικό σημείο του οικισμού, αποτελούσαν μέσα εξασφάλισης του πολύτιμου αυτού αγαθού. Το στοιχείο αυτό διευκόλυνε και την κατοίκηση στο λόφο, η οποία πιστοποιείται από τα βυζαντινά χρόνια. Κεραμική και αρχιτεκτονικά μέλη τεκμηριώνουν την ανθρώπινη παρουσία στον Ακροκόρινθο ήδη από την πρωτοβυζαντινή περίοδο. Όπως μαρτυρείται σε πηγές στους μέσους βυζαντινούς χρόνους, η πόλη της Κορίνθου αναφέρεται ως ¨εμπόριον¨ ή ¨χώρα¨ για να διακριθεί από την πόλη που αναπτύσσεται στον Ακροκόρινθο, το λεγόμενο ¨κάστρον¨, το οποίο εκτείνεται εσωτερικά της τρίτης γραμμής οχύρωσης (ΙΙ). Η κατοίκηση εντείνεται κατά την εποχή της φραγκοκρατίας, κυρίως τον 14ο αι., μιας και η κάτω πόλη την εποχή αυτή είχε σχεδόν ερημώσει. Εκτεταμένη κατοίκηση παρατηρείται και στα μεταβυζαντινά χρόνια. Μεταξύ του β΄ και γ΄ περιβόλου, ο χώρος προορίζεται για κατοίκηση των χριστιανών, σε αντίθεση με τον χώρο εντός του εσωτερικού περιβόλου, όπου κατοικούν οι Οθωμανοί. Τέλος, στο εσωτερικό του κάστρου απαντούν εξίσου μνημεία θρησκευτικού χαρακτήρα. Στη βορειοανατολική κορυφή υπήρχε το φημισμένο Ιερό της Αφροδίτης, το οποίο στους βυζαντινούς χρόνους μετατράπηκε αρχικά σε παλαιοχριστιανική βασιλική και αργότερα σε μεσοβυζαντινό ναό. Εξίσου, στο χώρο εντοπίζονται ο μονόχωρος ναός του Αγίου Δημητρίου του 17ου αι., τα ερείπια μίας ενετικής εκκλησίας μπροστά από την γ΄ πύλη, τα λείψανα δύο από τους χριστιανικούς πέντε ή έξι ναούς που αναφέρουν οι νεώτεροι περιηγητές, καθώς και τα λείψανα τριών τζαμιών. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ: Στοιχεία ενεργητικής άμυνας θα πρέπει να θεωρήσουμε α) τις επάλξεις, όπου ιδίως στους πύργους της 3ης Πύλης εξασφάλιζαν στους αμυνόμενους πλαγιοβολή, β) οδοντωτές επάλξεις στις οποίες η πρόσβαση γινόταν με κτιστές κλίμακες, γ) τις ελάχιστες τοξοθυρίδες στους ορθογώνιους πύργους σε κλειστούς χώρους, κάτω από τα δώματα. Το μικρό πλάτος και ύψος των τοξοθυρίδων δεν επέτρεπε την χρήση πολεμικών μηχανών ή μεγάλων τόξων. Πιθανή θεωρείται και η χρήση βαλιστρίδας. Επίσης, το κάστρο μετά τον εκσυγχρονισμό του σύμφωνα με τις νέες πολεμικές απαιτήσεις του πυροβολικού, απέκτησε κανονιοθυρίδες και τυφεκιοθυρίδες. Αντίστοιχα, στοιχείο παθητικής άμυνας αποτελούσε η δίφυλλη ξύλινη θύρα με επένδυση και καταφραγή στο μέσο του διαβατικού της 3ης Πύλης, όπως επίσης και η τάφρος έξω από τον εξωτερικό δυτικό περίβολο. Τέλος, κινητή ξύλινη γέφυρα χρησιμοποιούνταν για να αποτρέπεται η είσοδος στο κάστρο.]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="Date" type="text" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[πρωτοβυζαντινή περίοδος (4ος -7ος αι.), μεταβατικοί χρόνοι (7ος – 9οςαι.), μεσοβυζαντινή περίοδος (9ος – αρχ. 13ου αι.), σταυροφορική / υστεροβυζαντινή περίοδος (13ος – 15ος αι.), οθωμανική / ενετική περίοδος (15ος – 19ος αι.)]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="History" type="text_area" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Η διαχρονική του ιστορία και παρουσία στον χώρο συντέλεσε στο να αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κάστρα της Πελοποννήσου. Αν και το μεγαλύτερο σωζόμενο τμήμα του κάστρου ανήκει στους μεσαιωνικούς και νεώτερους χρόνους, η ιστορία του ξεκινά από τους αρχαϊκή εποχή ως ακρόπολη της πόλης της Κορίνθου. Κατά την αρχαιότητα, η οχύρωση του Ακροκορίνθου ενσωματωνόταν στην ευρύτερη οχύρωση της πόλης και ενωνόταν με το αρχαίο τείχος που μέσω των Μακρών Τειχών εκτεινόταν έως το λιμάνι του Λεχαίου. Σταθμούς στην ιστορία του κάστρου αποτέλεσαν οι επισκευές κατά τον 4ο αι. ή στο α΄μισό 3ου αι. από τους Μακεδόνες βασιλείς, αλλά κυρίως οι καταστροφές της οχύρωσης από τον ρωμαίο στρατηγό Λεύκιο Μόμμιο που σημειώθηκαν το 146π.Χ., κατά την ισοπέδωση της πόλης της Κορίνθου. Ο λόφος θα αποκτήσει ξανά οχύρωση κατά τον 5ο ή 6ο αι., ωστόσο από την εποχή αυτή και εξής, τα τείχη του παύουν να αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου αμυντικού έργου της πόλης, όπως συνέβαινε στην αρχαιότητα, και καθίστανται ανεξάρτητα από την αντίστοιχη οχύρωσητης Κορίνθου, η οποία σημειώνεται στην πρωτοβυζαντινή εποχή και περιλαμβάνει πολύ μικρό τμήμα της πόλης σε σχέση με το αρχαίο τείχος (πρωτοβυζαντινή οχύρωση Κορίνθου). Κατά τους μεταβατικούς χρόνους (7ος αι.– 843), ο Ακροκόρινθος κατέχει αδιευκρίνιστο ρόλο για την πόλη της Κορίνθου, η οποία γίνεται πλέον πρωτεύουσα του θέματος Ελλάδος (687-694) και λίγο αργότερα του θέματος Πελοποννήσου (786-788). Κατά τους μεσοβυζαντινούς χρόνους, το κάστρο αποκτά προέχουσα σημασία για την Κόρινθο που εξελίσσεται σε μεγάλο εμπορικό και διοικητικό κέντρο. Κρίσιμα για την πόλη της Κορίνθου είναι τα χρόνια περί το 1200, οπότε ο άρχοντας του Ναυπλίου Λέοντας Σγουρός αφού καταλαμβάνει την Κόρινθο (1204), προβάλει σθεναρή αντίσταση έναντι του σταυροφορικού στρατού του Γοδεφρείδου Βιλλεαρδουίνου που πολιορκεί το κάστρο. Για την αποτελεσματικότερη πολιορκία του, την περίοδο αυτή κατασκευάστηκε από τους δυτικούς ως αντίκαστρο, οχυρό στο γειτονικό λόφο Πεντεσκούφι (Πεντεσκούφι). Ο Ακροκόρινθος παραδίδεται ύστερα από πενταετή πολιορκία στους Φράγκους το 1210. Μετά την ενσωμάτωση της Κορίνθου στο Πριγκιπάτο της Αχαϊας και κυρίως από τα μέσα του 13ου αι. και εξής, η Κόρινθος αποτελεί μεγάλο οικονομικό και στρατηγικό κέντρο, καθώς και την έδρα του λατίνου επισκόπου. Ωστόσο, σταδιακά, από τον 14ο αι. η μεγάλη αυτή ακμή αρχίζει να μειώνεται, κυρίως λόγω της αστάθειας που προκαλούν οι συγκρούσεις μεταξύ των Βυζαντινών του Μυστρά και των Φράγκων, οι επιδρομές των Καταλανών και των Τούρκων, αλλά και φυσικές καταστροφές όπως ο σεισμός του 1320 και η επιδημία πανώλης το 1348. Το 1358, η πόλη περιέρχεται στους φλωρεντινούς εμπόρους Acciaiuoli, στη συνέχεια (1395) στον Θεόδωρο Παλαιολόγο, δεσπότη του Μυστρά, ο οποίος θα την πωλήσει στους Ιωαννίτες Ιππότες το 1400. Ο Ακροκόρινθος παραμένει στα χέρια των τελευταίων έως και το 1404, οπότε και επιστρέφει στον Θεόδωρο Παλαιολόγο μέχρι την κατάληψή του από τους Τούρκους το 1458. Ο Ακροκόρινθος συνεχίζει να έχει στρατηγική σημασία για την οθωμανική αυτοκρατορία και για το λόγο αυτό οι νέοι κατακτητές προχωρούν σε επισκευές σε διάφορα σημεία του κάστρου. Οι ενετοτουρικοί πόλεμοι κατά τα χρόνια αυτά, οδηγούν τόσο στην διατήρηση και την ενίσχυση του κάστρου, όσο και στην ανάγκη εκσυγχρονισμού σύμφωνα με τη νέα πολεμική τεχνολογία του πυροβολικού. Στη συνέχεια, η κατάληψη του κάστρου το 1687 από τους Ενετούς έχει ως αποτέλεσμα τον σχεδιασμό και την υλοποίηση επισκευών σε επιλεγμένα τμήματα του κάστρου, όπως μαρτυρούν σχέδια που φυλάσσονται στο αρχείο της Βενετίας. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1715, ο Ακροκόρινθος καταλαμβάνεται από τους Τούρκους για ακόμη μια φορά και παραμένει σε αυτούς μέχρι το 1827.]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="Position" type="text_area" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Επιστέφει βράχο ύψους 550μ., στους βόρειους πρόποδες του οποίου κτίστηκε κατά την αρχαιότητα η πόλη της Κορίνθου. Το εύρος επόπτευσης της γύρω περιοχής από το κάστρο, το καθιστούσε φυσικό οχυρό εξαιρετικής στρατηγικής σημασίας. Από τον Ακροκόρινθο μπορούσε κανείς να ελέγχει βόρεια τον κορινθιακό κόλπο, ανατολικά τον αργολικό κόλπο, ενώ δυτικά και νότια την πελοποννησιακή ενδοχώρα μέσα από ένα δίκτυο οπτικής σύνδεσης μεταξύ φρουρίων, το οποίο έφτανε μέχρι και την Αρκαδία.]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="municipal" type="text" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Κορινθίων]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="municipality" type="text" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Κορινθίων]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="Community" type="text" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Κορινθίων]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="latitude" type="ddm-decimal" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[37.891116]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="longitude" type="ddm-decimal" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[22.870579]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="ProtectionService" type="text" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Εφορεία Αρχαιοτήτων Κορινθίας]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="HistoricValue" type="list" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Μεγάλη]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="Access" type="list" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Εύκολη]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="CastleAccess" type="text_area" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Δρόμος που ξεκινά μέσα από το σύγχρονο χωριό της Αρχαίας Κορίνθου οδηγεί ανηφορικά έως την πύλη του εξωτερικού δυτικού περιβόλου του κάστρου και σταματά σε χώρο στάθμευσης οχημάτων.]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="TimeOpen" type="text" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="Area" type="list" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Μεγάλη]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="ConservationStatus" type="list" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Καλή]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="InterferenceProtection" type="text_area" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Στη δεκαετία του 1920 έγιναν οι πρώτες συστηματικές ανασκαφικές έρευνες στο κάστρο από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, ενώ τη δεκαετία του 1970 ξεκίνησαν από την τότε αρμόδια 6η ΕΒΑ οι πρώτες επεμβάσεις στερέωσης και συντήρησης των τειχών. Από το 2000 έως και το 2013, στο πλαίσιο των έργων του Γ΄ΚΠΣ και στη συνέχεια του ΕΣΠΑ εκτελέστηκαν εργασίες από την 6η ΕΒΑ και στη συνέχεια 25η ΕΒΑ για την προστασία του μνημείου και την ασφαλή περιήγηση των επισκεπτών στα τμήματα με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα.]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="SuggestedTour" type="text_area" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="LiteraryReferences" type="text_area" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="Bibliography" type="text_area" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[Avraméa A., Le Péloponnèse du IVe au VIIIe siècle, changements et persistances, Paris 1997. Αθανασούλης Δ. &amp; Μανωλέσσου Ε., Η μεσαιωνική Κο¬ρινθία, στο Corinthia and the Northeast Peloponnesus: Topography and History from Prehistoric Times until the End of Antiquity, Kolloquium Deutsches Archäologisches Institut, Athen / LZ’ Ephorie Korinth, Λουτράκι 26.–29.03.2009, πρακτικά υπό εκτύπωση. Andrews K., Castles of the Morea, Princeton-New Jersey 1953 (επανέκδοση 2006). Blegen C. W., Broneer O., Stillwell R. &amp; Bellinger A. R., Corinth vol. III, part 1: Acrocorinth. Excavations in 1926, Cambridge Massachusetts 1930. Bon A., The medieval fortifications of Acrocorinth and vicinity, στο Carpenter-Bon 1936, 128-281. Bon A., Le Péloponnèse byzantin jusqu’en 1204, Paris 1951. Bon A., La Morée franque: recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaie (1205-1430), Paris 1960. Broneer O., Inscriptions from Upper Peirene, στο Blegen κ.ά. 1930, 50-60. Carpenter R. &amp; Bon A., Corinth vol. II, part 2: The defenses of Acrocorinth and the lower town, Cambridge Massachusetts 1936. Davidson G., The Avar invasion of Corinth, Hesperia 6 (1937), 227-240. Davidson G., Corinth XII: The minor finds, Princeton 1957. Foss C. &amp; Winfield D., Byzantine fortifications: an introduction, Pretoria 1986. Gregory Τ. Ε., The Late Roman Wall at Corinth, Hesperia 48 (1979), 264-280. Κουμούση Α., Ακροκόρινθος, εκδ. Τ.Α.Π., Αθήνα 2008. Κουμούση Α., Τέμενος Ακροκορίνθου, στο Έ. Μπρούσκαρη (επιμ.), Η Οθω¬μανική αρχιτεκτονική στην Ελλάδα, Αθήνα 2008, 136. Κορδώσης Μ., Συμβολὴ στὴν ἱστορία καὶ τοπογραφία τῆς περιοχῆς Κορίνθου στοὺς μέσους χρόνους, Βιβλιοθήκη Ἱστορικῶν Μελετῶν 159, Ἀθήνα, 1981. Κορδώσης M., Η κατάκτηση της Νότιας Ελλάδας από τους Φράγκους, Ιστο¬ρικογεωγραφικά 1 (1985-1986), 53-209. Κορδώσης Μ., Η μεσαιωνική Κόρινθος: από την πρωτοβυζαντινή πόλη στο κάστρο των ύστερων βυζαντινών χρόνων, Πρακτικά του Η΄ Διεθνούς Συνεδρίου Πελοποννησιακών Σπουδών, Κόρινθος, 26-28 Σεπτεμβρίου 2008, Αθήναι 2010, 155-166. MacKay Ρ. Α., Acrocorinth in 1668. A Turkish account, Hesperia 37 (1968), 386-397. Rife J., Leo’s Peloponnesian Fire-Tower and the Byzantine Watch-Tower on Acrocorinth, στο W. Caraher, L. Jones Hall, R.S. Moore (επιμ.), Archaeology and History in Roman, Medieval and Post-Medieval Greece, Studies on Method and Meaning in Honour of Timothy E. Gregory, Aldershot 2008, 281-306. Stillwell R., Upper Peirene, στο Blegen κ.ά. 1930, 31-49. Χρυσάφη Μ., Τουρκικά κτίσματα στην Κόρινθο – κρήνες και θρησκευτικά κτήρια, Αναστήλωση – Συντήρηση – Προστασία μνημείων και συνόλων Α΄, Αθήνα 1984, 261-278. Χρυσάφη Μ., Μία άγνωστη εκκλησία στο κάστρο του Ακροκορίνθου, 29ο Συμπόσιο Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης, Αθήνα 15-17 Μαΐου 2009, 138-139. Williams II C. K., Frankish Corinth: an Overview, στο Williams &amp; Bookidis 2003, 423–434. Winter F. E., The Chronology of the Ancient Defenses of the Acrocorinth: A Reconsideration, AJA 95 (1991), 109-121.]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="CentralImage" type="image" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-element name="CentralOrigin" index="0" type="text" index-type="keyword">
			<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
		</dynamic-element>
		<dynamic-element name="Copyright" index="0" type="text" index-type="keyword">
			<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
		</dynamic-element>
		<dynamic-content language-id="el_GR" id="37494">/image/journal/article?img_id=37494&amp;t=1437738726831</dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="Photos" type="image" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-element name="ImageCaption" index="0" type="text" index-type="keyword">
			<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
		</dynamic-element>
		<dynamic-element name="ImageOrigin" index="0" type="text" index-type="keyword">
			<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
		</dynamic-element>
		<dynamic-element name="ImageCopyright" index="0" type="text" index-type="keyword">
			<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
		</dynamic-element>
		<dynamic-content language-id="el_GR" id="37495">/image/journal/article?img_id=37495&amp;t=1437738727718</dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="Designs" type="image" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="Video" type="text" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="3DTour" type="text" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="Panorama" type="image" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-element name="PanoramaCaption" index="0" type="text" index-type="keyword">
			<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
		</dynamic-element>
		<dynamic-element name="PanoramaOrigin" index="0" type="text" index-type="keyword">
			<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
		</dynamic-element>
		<dynamic-element name="PanoramaCopyright" index="0" type="text" index-type="keyword">
			<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
		</dynamic-element>
		<dynamic-content language-id="el_GR"></dynamic-content>
	</dynamic-element>
	<dynamic-element name="PanoramaSrc" type="text" index-type="keyword" index="0">
		<dynamic-content language-id="el_GR"><![CDATA[]]></dynamic-content>
	</dynamic-element>
</root>