"Czy można kłamać w dobrej wierze?" - Rozprawka
<akapit>Ludzie kłamią bardzo często, niektórym zdarza się to nawet codziennie. Niektórzy mówią, że robią to w tzw. "dobrej wierze", lecz dla mnie jest to tylko błędne wytłumaczenie mówienia nieprawdy. Moja odpowiedź na pytanie zawarte w temacie jest następująca - kłamstwo jest złe w każdej postaci, nawet z dobrymi zamiarami. Spróbuję uzasadnić to kilkoma argumentami.
<akapit>Pierwszy z nich chciałbym opisać na podstawie noweli Bolesława Prusa "Kamizelki". Małżonkowie w tej lekturze okłamywali się nawzajem, aby dodać sobie nadzieji i ułagodnić cierpenie, ale czy nie łatwiej byłoby żyć w prawdzie, że mąż jest chory? Na świecie jest ogromna ilość ludzi, która jest chora, grozi im śmierć, niektórzy okłamują bliskich, że nie mają problemów zdrowotnych, inni walczą z chorobą w cieple rodziny i bliskich, którzy ich wspierają i mają wobec ich nadzieję. Uważam, że mąż i żona nie powinni się okłamywać, ponieważ w miłości i rodzinie najważniejsza jest szczerość i pomaganie sobie nawzajem, a czy można pomóc jeśli nie zna się problemu? Mąż w "Kamizelce" nie pomagał żonie nie mówiąc jej prawdy, jeśli wyznałby jej, że jest chory, mogliby spędzić ostatnie chwile jak najlepiej, a nie okłamując się nawzajem.
<akapit>Pragnę też zwrócic uwagę na sytuację z książki "Oskar i pani Róża", gdzie chłopiec jest okłamywany przez swoich rodziców. Nie chcą powiedzieć mu, że jest nieuleczalnie chory, choć on dobrze o tym wie. Boją się, że chłopiec nie zrozumie swojej choroby, próbują umilić mu ostatnie chwile życia kupując mu zabawki, ale nawet nie potrafią sie z nim spotykać i porozmawiać, nie godzą się na jego śmierć. Oskar zaczyna nienawidzić swoich rodziców, uważa ich za tchórzów, brakuje mu miłości z ich strony. Myślę, że gdyby porozmawiali szczerze z chłopcem i zamienili prezenty na bliskość, częste odwiedziny i rozmowy, Oskar  czułby, że umiera wśród bliskich, że są z nim i kochają go.
<akapit>Nie przemawia do mnie argument, że lepiej jest okłamać kogoś, aby nie sprawić mu przykrości. Kiedy prawda wychodzi na jaw, krzywdzi to drugą osobę bardziej, niż powiedzenie czegoś wprost. Kłamanie w "dobrej wierze" jest to dla mnie po prostu  stchórzenie. Często dochodzi do sytuacji, kiedy tracimy bliską nam osobę ponieważ kłamstwo, które miało złagodzić sytuację okazuje się być tylko zmyśleniem. Czy nie łatwiej byłoby powiedzieć prawdę, choć byłaby ona trudna?
<akapit>Ludzie często uważają kłamstwo za dobrą ucieczkę od tego, że życie jest trudne i że nie radzą sobie z nim. Warto mówić prawdę i szukać pomocy u innych. Lepiej zranić kogoś mówiąc prawdę, niż pocieszać kłamiąc. Mam nadzieję, że udowodniłem, że kłamstwo jest złe, nawet w dobrej wierze.