Co to jest?!

Każde wyjście na arenę było interesujące. Może nie tak jak to pierwsze, ale nadal ekscytowało. Do ostatniego momentu byłam niepewna, jakie będzie miała wykończenie. Zamknęłam oczy, skręciłam na ostatnim zakręcie i kiedy wiedziałam już, że jestem na zewnątrz otworzyłam oczy. Momentalnie zostałam oślepiona, ale nie bałam się tego, że mój przeciwnik zaatakuje. Najprawdopodobniej dzieliła nas imponująca szerokość całego pola walki. Kiedy moje oczy przyzwyczaiły się już do ostrego światła i mogłam spojrzeć na to jak teraz wyglądała arena, uśmiechnęłam się. Wielki las, pełny zwierząt, wody oraz – co dla mnie najważniejsze – miejsc na możliwą pułapkę. Nigdy nie lubiłam bezpośredniej walki.